Maandelijks archief: juli 2001

Los Angeles – Chicago – Amsterdam

Om 5:45 op weg naar het vliegveld. We willen geen risico lopen om vast te komen staan. We kunnen goed doorrijden en als we op de 405 rijden verwachten we geen problemen meer. Al snel zien we LAX.
Nog even aftanken en we gaan op weg naar Alamo.
Dit gaat ook al zeer snel. Op een handterminal tikken ze de mijlenstand in, het nummer van de auto. Vervolgens printen ze een bon uit en we worden met de bus naar de United Terminal gebracht.

Aan de balie nog geprobeerd om een eerdere vlucht naar Chicago te krijgen, maar alles zat vol. Op het vliegveld ontbeten en wat lezen, want er was verder niets te doen.ual

Bij instappen blijkt de vlucht met 15 plaatsen overgeboekt te zijn en je krijgt $400 als je een latere vlucht neemt. In het vliegtuig loopt het bod op tot uiteindelijk $600.
Eindelijk gaan we dan en volgens de piloot komen we 16:15 aan in Chicago. Dat is weer meegenomen. We komen aan op gate B20 en het vliegtuig naar Amsterdam vertrekt vanaf gate B17. De koffer gaat zelf verder via United, dus dat scheelt weer tijd. Dat is wel mooi van de USA, elke grotere maatschappij heeft zijn eigen terminal op de luchthaven.

Ook hier blijkt de vlucht zwaar overgeboekt te zijn. Het blijkt een reisgezelschap uit Nederland te zijn wat overgeboekt is. Als ze hier nu ook eens gaan bieden valt erover na te denken. Men biedt maximaal $400 in reischeques die 1 jaar geldig zijn. Daar doen we het niet voor.
Onze namen worden omgeroepen , of we even bij de balie willen komen. Het blijkt dat we andere plaatsen krijgen. We komen in de Business Class te zitten. Dat is beslist geen tegenvaller want de verzorging is ook Business Class. Maken we dat ook nog eens mee.ual2
Zeer ruim zitten, echt servies, 4 stewardessen op 48 plaatsen.
Dat is wel uit te houden gedurende 8 uur.
Door alle plaatsproblemen vertrekken we wel bijna 1 uur te laat.
Door de fikse meewind die je hebt op het noordelijk halfrond als je naar het oosten vliegt komen we op tijd aan in Amsterdam.
We zijn als een van de eerste het vliegtuig uit waardoor we langer op onze bagage moeten wachten. Als we door de douane komen zien we Jennifer, Els en Bert staan in de aankomsthal. Dat is leuk, hoeven we niet met de trein naar huis.

Bert rijdt naar Alkmaar, gaat werken en Els rijdt verder naar huis.

Paramount Studios, Frasier, Enterprise

Geen wekker gezet. ’s Morgens eerst naar Paramount. Er zijn helaas geen video opnames toegestaan. Er wordt veel gepraat, maar er is weinig actie te zien. We zijn op het verkeerde moment gekomen. De zomerstop is in volle gang, dus eigenlijk wel te verwachten.
We hebben nog wel de hevig afgedekte set van Frasier gezien (we zagen niets herkenbaars). Leuke feit is dat Kelsey Grammer (Dr. Frasier Crane) al meer dan 20 jaar op dezelfde set werkt. Voor Frasier was dit namelijk de set van Cheers waar Frasier een spin off van is.paramount

We komen ook nog langs een container waar een futuristische deur tegenaan staat. Waarschijnlijk een prop van Star Trek. Vervolgens lopen we langs een trailer waarop staat dat de special effects crew van Star Trek Voyager, en Enterprise aan het werk is. Leuk detail is dat op het logo van Enterprise het schip duidelijk te zien is. Op dat moment was dat nog niet bekend gemaakt aan de pers.trailerENT

Vervolgens komen we langs de set van “Enterprise”. Hier staan 2 acteurs in bijbehorende uniform te praten met elkaar. Het filmen is binnen in volle gang. Wanneer we vragen aan de acteurs of we een foto mogen maken (waarop zij “ja” zeggen) komt er een bewaker op ons af en schreeuwt “No pictures!”.
De reden is dat de show nog niet uitgezonden is. Een foto van 2 acteurs in hun Star Trek Uniform is dan natuurlijk veel geld waard en er zijn veel bladen die zo’n foto zouden willen bemachtigen.imm022
’S Middags Mel’s Diner opgezocht om nog een T shirt voor Bas te kopen.
Omdat er nog tijd voor is een rit gemaakt door Beverly Hills om te ontdekken waar de sterren wonen.
De huizen zijn enorm, tenminste wat je er van kan zien want de heggen om de huizen zijn van nog groter formaat. Ook nog even een ritje over Rodeo Drive gemaakt, een soort P.C.Hooftstraat. ’s Avonds tassen ingepakt voor de terugreis.

Los Angeles – Universal Studios

Gezien de verkeersdrukte hier de wekker op 6:15 gezet. Universal studio gaat volgens de tickets om 8:00 open en we willen op tijd zijn. Ontbijten doen we wel in het park. Als we parkeren blijken we een van de eerste te zijn. imm014Bij de ingang moeten we wachten want in plaats van 8:00 gaat het park om 8:40 open. Snel naar binnen maar 100 meter verder moeten we weer stoppen. We worden tegengehouden, want het achterdeel van het park gaat pas om 9:00 open. Dit hadden ze wel even beter aan kunnen geven. Om 9:00 mogen we eindelijk verder en de dag kan beginnen.Het park is behoorlijk groot en er valt zeer veel te zien. imm015 imm020Back to the Future – The Ride, Tramride, Jurassic Park Splash, Backdraft en Lucy Ball zijn een paar van de attracties. Je vervelen doe je hier niet snel . ‘s Avonds eten we bij Hardrock Café wat bij het park gelegen is.

Los Angeles – Downtown, Hollywood Blvd, Thousand Oaks

Vandaag geen wekker gezet. We gaan naar LA downtown verkennen en alvast kaartjes kopen voor de Universalstudio’s Hoeven we morgen niet in de rij te staan.
Het is behoorlijk druk op de snelweg. Dit zijn we niet gewend de afgelopen weken. De maximumsnelheid is ook verhoogd naar 65 á 70 mijl per uur, en het verkeersbeeld is veel onrustiger door het veelvuldig veranderen van rijstrook door veel automobilisten. Opletten is het motto.

We parkeren de auto op een bewaakte parkeerplaats voor $3,50 en gaan lopen. We zitten in een mexicaanse wijk en het ziet er allemaal erg smerig uit. Het wemelt hier ook van de zwervers.imm038
We belanden in het kantoren centrum van de stad. Hier is het aangenamer.
Als we bij het visitecentrum informatie verzamelen blijkt dat ze ook universal kaartjes verkopen met $10 korting. Gelijk meegenomen dus.
Omdat LA geen echt centrum heeft gaan we terug naar de auto. Het blijkt dat LA heel veel bewaakte parkeerplaatsen heeft, en het kost ons enige moeite om de auto weer terug te vinden. Volgende keer toch maar even opschrijven waar we hem achtergelaten hebben.

We rijden richting Hollywood en parkeren in een garage bij Hollywood Boulevard. Hier gaan we naar het Hollywood Entertainment Museum.imm039
Na 15 minuten begint de rondleiding. We zien de set van Star Trek: The Next Generation en de bar uit Cheers. Er wordt ook getoond hoe het maken van een film in zijn werk gaat, Verder werpen we een blik in de in opslagruimte van kostuums en decorstukken.imm009

Daarna lopen we over de walk of fame, een trottoir aan beide zijden van Hollywood Blvd met zo’n 2000 marmeren sterren ingelegd.
Als je iets wilt voorstellen in het entertainment wereldje hoort je naam hierbij te staan.
Dit gebeurt niet zomaar, want elke aanvraag moet goedgekeurd worden door de Amerikaanse Kamer van Koophandel en er dient een bedrag van ruim $7000 betaald te worden.imm013

Bij het Mann’s Chinese Theater op nummer 6838 zijn er je ook voet- en handafdrukken te bezichtigen van filmsterren
Als we later de parkeergarage uitrijden zien we een filmploeg alles klaarmaken voor opname. Diverse apparatuur staat opgesteld en er staan een paar trailers. Dit is dus echt Hollywood.

We zoeken vervolgens de snelweg weer op. We zijn niet de enige, want het is weer immens druk. 16 baans wegen (8 banen voor elke rijrichting) en het staat muurvast. Als we langzaam aan bij Thousand Oaks komen wordt het wat rustiger.

Om 18:05 komen we aan bij het hotel. Hier blijkt dat onze reservering net uit de computer gehaald is. Gaat toch niet zo lekker dat reserveren bij Motel 6.

Later komen we er achter dat we gereserveerd hebben met een creditcard waarvan de verloopdatum inmiddels bereikt is. Gelukkig zijn er genoeg kamers beschikbaar. We kunnen kiezen of we boven of beneden willen zitten. We kiezen voor beneden. imm012
Op de kamer knippert de telefoon en blijkt er een fax van Carla te liggen bij de receptie.
Daar dit ons laatste motel is halen we alles uit de auto en gaan op zoek naar een eetgelegenheid. Omdat Theo in ’79 hier geweest is weet hij dat aan de andere kant van de snelweg een winkelcentrum zit. Het is natuurlijk wel veranderd maar we vinden ook een italiaan (la bella luna) waar we zeer goed gegeten hebben. Het heeft een erg vriendelijke bediening en zeer goed eten. Bij het dessert komt de serveerster met een schaal “voorbeeld”-desserts waar je er één uit kan kiezen.
We zitten al vol dus we gaan voor de koffie deze keer.

Nog wat shoppen in de supermarkten weer op weg naar het motel, het is inmiddels al weer laat geworden.

Los Angeles

Om 6:50 al vertrokken richting Los Angeles.
Onderweg komen we veel politie tegen, dus we houden ons aan de snelheid.
Richting LA wordt het steeds drukker op de weg. Omdat we eerder dan verwacht bij LA arriveren rijden we nog een stuk LA in waar we een motel gaan zoeken in Hacinda Heights.
We moeten tot 14:00 wachten om een kamer te krijgen.
Men is nog bezig met het schoonmaken. Daarom gaan we maar een stukje lopen in de omgeving. Het valt ons op dat er niet erg rekening wordt gehouden met voetgangers in deze omgeving. Een auto is hier geen overbodige luxe.imm034

Geen wonder dat Amerikaanse gezinnen vaak meer dan 1 auto hebben. Om 13:50 krijgen we een kamer toegewezen. We drinken wat op de hotelkamer en gaan daarna verder de buurt verkennen. We vragen bij de receptie waar we een bioscoop kunnen vinden, want het lijkt ons wel leuk om een filmpje te pakken in de stad waar ze gemaakt worden.
Uiteindelijk belanden we in een grote ‘mall’, waar ook een bioscoop met 20 zalen in zit. De parkeerplaats staat behoorlijk vol, want alles is open op zondag.
We reserveren de film “Jurassic Park 3” die om 5 uur weer zal beginnen. Half 5 lijkt ons een mooie tijd om de bioscoop binnen te gaan, maar het blijkt dat de bioscoop dan al behoorlijk vol zit.Aangezien je geen plaatsen toegewezen krijgt (de easyjet-methode) moet je ze zelf zoeken. Lege plaatsen zien we veel, maar ze worden bijna allemaal bezet gehouden. Uiteindelijk kunnen we niet allemaal bij elkaar zitten. Gelukkig zitten we allemaal wel op een stoel, want sommige mensen hebben de pech om in het gangpad te zitten.imm037

Na de film wat gegeten in de mall. Je had een food court waar allemaal eet-tentjes aan zaten. De bestelling kon je dan aan tafels in het midden opeten. Zo had dus elk tafeltje wel wat anders te eten. Sommige mensen hadden een Japans gerecht besteld, en andere zag je een pizza opeten.

Toen we weer buiten kwamen zag de parkeerplaats een stuk leger uit. Het was nog behoorlijk warm en de zon stond laag tegenover ons met het rijden, dus we moesten goed oppassen op weg naar het motel.

Monument Valley, Grand Canyon, Williams

De volgende ochtend zijn we verder gereden richting Monument Valley.
Als je over de 1nterstate 63 rijdt in zuidelijke richting zie je aan de horizon de contouren van deze vooral uit westerns beroemde vallei. De zon staat ook goed om mooie foto ’s te maken. Omdat we snel inlopen op de planning overleggen we tijdens een stop wat voor voordeel we hieruit kunnen halen.

Mede door het uur tijdswinst (tijdzone) is er nog ruim tijd om alvast richting Grand Canyon te gaan. Bij een tankstation onderweg het gereserveerde motel afgezegd, wat geen enkel probleem is als je het reserveringsnummer maar hebt en voor 1700 uur belt.imm007

Hier en later tijdens een andere stop valt ons op dat de indianen hier op zijn zachts gezegd nogal humeurig zijn.
Je krijgt een deur in je gezicht, geen goedemorgen terug of zoals de vrouw in de winkel tijdens onze volgende stop helemaal geen woord tijdens het afrekenen.
De prijs werd nog niet eens genoemd, zwijgend wordt geld aangepakt en wisselgeld terug gegeven. Zou dit nog steeds te maken hebben uit onvrede over hun afgepakte land?

Om 1400 uur komen we aan bij Grand Canyon, we nemen de south rim ingang.
Het is filerijden naar de uitzichtspunten en bij elke stop komen we dezelfde touristen tegen. De canyon is wel immens groot en eigenlijk niet goed te overzien vanaf de weg.
Peter heeft daarom een verassing in petto en we rijden richting vliegveld.imm012
Hij tracteert op een helikoptervlucht boven de canyon.
Bij inschrijving voor de vlucht worden we gewogen en krijgen we een instructievideo te zien.

Ongeveer 45 minuten later klinken onze namen over de intercom,.. we gaan.
Het blijkt dat we met ons drieën een helikopter hebben.
Bas heeft weer mazzel en mag voorin zitten naast de piloot.
Na het vastbinden in de gordels koptelefoon op en luisteren naar de uitleg van de piloot, afgewisseld met commentaar van een geluidsopname over de canyon.imm025imm017

Het blijkt dat de informatie in het Nederlands gegeven wordt, erg verrassend om te horen.
Van bovenaf blijkt pas hoe enorm spectaculair de canyon is. Sensational!!
Na terugkomst aan de grond ongeveer een half uur later nog even de piloot gefilmd en op weg gegaan naar Williams. Deze plaats lag vroeger aan de Route 66 en men doet er alles aan om je hierop te wijzen.
De manager van het motel blijkt ook alweer een fan van dutch football te zijn. De namen Cruyff en Van Basten schieten hem als eerste te binnen. De stad wemelt van de motels en er is een historische parade gaande. Het eten was een tegenvaller.
Geen refills en de cheeseburger werd geserveerd met een zakje chips in plaats van frites.
De kwaliteit is ook niet om naar huis over te schrijven.imm033

Als Peter navraag doet wordt geopperd dat we maar iets anders hadden moeten bestellen.
Bas heeft later nog trek en omdat het motel tegenover de Safeway is gelegen slaan we naast het bier en de nootjes ook nog een bakje yoghurt voor hem in, de kleinste die er was;)imm032
Blijkt toch nog 1 liter te zijn. Bespeuren we hier wat moeite om het op te krijgen?
Op de televisie draait de film Top Gun met reclame onderbrekingen.

In Nederland is het ondanks de commerciële omroep toch nog niet zo erg als hier.

Colorado National Monument, Arches NP, Moab

Vandaag gaan we weinig autorijden en veel zien.
Eerst gaan we het Colorado National Monument bezoeken, waarvan de ingang direkt buiten Grand Junction ligt.
Al snel klimmen we weer tot grote hoogten, waarbij het ene vergezicht nog mooier is dan het andere. De weg slingert zich over de toppen van de canyons en op de uitzichtspunten staan borden waarop uitvoerig uitleg wordt gegeven over het ontstaan van de canyons.
Met de hoogte stijgt ook de temperatuur en doordat we stevig klimmen, ook de temperatuur van de motor.
Voor het eerst deze reis koel ik de motor door de verwarming aan te zetten, uiteraard met alle ramen geopend.imm027

In het ook hier aanwezige visitorcenter bezoeken we een diashow. Als we het park aan de westzijde verlaten zien we een bord van het plaatselijke dinosauriermuseum.
We besluiten het te gaan bezichtigen, vinden het erg leerzaam maar hadden het wel snel bekeken. Met onze $16 pp steunen we de opgravingen zullen we maar denken.

We zoeken de Interstate 70 weer op en verlaten Colorado, richting Utah. Via Highway 28 sturen we naar Moab. Deze weg vergt behoorlijk wat concentratie want hij stijgt, daalt en kronkelt op de meest onverwachte momentenVlak voor Moab slaan we af richting Arches NP.
De temperatuur is inmiddels de 40 graden weer ontstegen.imm038
In het park bezoeken we de windows section, een grote verzameling bogen en boogjes, vandaar de naam Arches.
De impossantste van allemaal is Delicate Arche, maar een wandeling daar naar toe is 5 kilometer en gezien de hitte besluiten we om deze boog vanaf het uitzichtspunt te bekijken. Daar aangekomen blijken nog veel meer mensen dat idee gevat te hebben.
Aan het eind van de middag verlaten we het park en gaan richting Moab een motel zoeken. We belanden in een splinternieuw Motel 6,het mooiste wat we tot nu toe gehad hebben.

imm035Als we wat gedronken hebben en de was gedeeltelijk hebben gedaan gaan we lopend Moab verkennen.We eten wat bij de plaatselijke Italiaan “Pasta Jays” waar de bediening zeer vriendelijk is, het was met recht service with a smile bij deze serveerster.

Nadat we weer terug zijn in het motel ga ik verder met de was. Dit neemt nogal wat tijd in beslag want er zijn meer mensen op dat idee gekomen en we beschikken maar over 1 droger en 1 wasmachine. Een vrouw uit naar later blijkt Oostenrijk moppert op me , maar mijn was zit in de droger en zij moet nog even wachten.

Af en toe toch even gekeken of ze het er niet uithaalde want ze was zwaar gepikeerd, maar ja iedereen moet op zijn beurt wachten.

Rocky Mountains, Estes Park, Fraser

De wekker weer eens verkeerd gezet gisteravond dus die liep om 700 uur af. We hebben rustig aan gedaan, en gaan vandaag op weg naar de Rocky Mountains.We zitten al aan de voet van het bergmassief. In Estes Park ziet Bas een bibliotheek en we gaan naar binnen om weer even te mailen. Alle computers zijn bezet dus we moeten even wachten, maximaal 15 minuten volgens het bordje. Weer e-mail ontvangen van Els, Bert en Carla. Wel leuk om op deze manier contact te houden.
De auto weer in verder op weg naar het park. We kunnen bij de ingang weer zo door rijden met de Golden Eagle pas en al snel begint de weg fors te stijgen. Het uitzicht is fantastisch.
Als we een stop maken om te fotograferen zien we de zak chips in de kofferbak volledig bol staan van de overdruk.imm017
We zitten inmiddels al op ruim 3000 meter hoogte en de lucht is hier een stuk ijler. Later als we verder klimmen naar 4000 meter horen we een doffe plof achterin en blijkt de zak open gesprongen te zijn door de overdruk. Verplicht chips eten vanaf nu want het is natuurlijk zonde om de zak weg te gooien.

We brengen nog een bezoek aan het visitorscentrum / museumwinkel maar omdat alles erg duur is hebben we maar geen souvenirs gekocht.

We dalen weer af en komen in het dal bij het plaatsje Fraser.
We hebben in de plaatselijke boekwinkel een kopje koffie gedronken en Bas heeft weer een nieuwe pocket aangeschaft. Die leest wat af op de achterbank, om zijn Engels te perfectioneren.

Ik maak hier ook de fout om niet te tanken want in plaats van een kort stukje vlakke weg naar de snelweg blijkt dat we nog een bergrug over moeten klimmen en de tank is bijna leeg.imm026
Als we bijna boven zijn begint er van alles te knipperen en op te lichten op het dashboard om aan te geven dat we direct een pompstation moeten opzoeken, echter die moet je eerst maar tegen komen. Ik ga niet lopen, laat Peter weten. Als we bij wegwerkzaamheden vragen hoever het nog is naar de volgende pomp krijgen we te horen dat nog een kwartier rijden is.

Ik begin hem nu toch wel te knijpen want de auto reageert nog steeds erg nerveus op de minimale brandstof voorraad. We zetten de motor af als we bij de werkzaamheden moeten wachten op tegemoetkomend verkeer. Als we daarna weer willen starten lukt dat niet.
Shit toch niet ,… Nee gelukkig de versnelling stond in drive en dan start hij natuurlijk niet.
Gelukkig de motor start en de weg gaat weer dalen. Ik zet de versnelling in zijn vrij en daal zonder gas te geven. Tijdens de afdaling hoef ik maar 2 keer gas bij te geven en na wat een eeuwigheid lijkt komen we aan in Empire bij een tankstation. Na het aftanken blijkt dat er nog 3 gallon in de tank zat, genoeg voor ongeveer 80 mijl!
We hebben ons dus voor niets druk gemaakt, maar toch besluiten we om volgende keer eerder te tanken.Over de Interstate 70 bergje op, bergje af rijdend bereiken we om even voor 1900 uur Grand Junction, waar we overnachten.

Fort Collins

Bijtijds opgestaan en bij de Wallmart, een enorme supermarkt, donuts, melk en yoghurt gekocht.
We beginnen geroutineerd te worden want na 45 minuten waren we al opgestaan, gedouched en ingepakt op weg.
We rijden tegenwoordig eerst een stuk voor we gaan ontbijten, dat bevalt ons beter.Vandaag proberen we zover mogelijk richting Denver te komen.
Al snel wordt het weer een stuk warmer.
Onderweg zij we nog een tijdje gelijk opgereden met een goederentrein. Als we stoppen om foto’s te maken worden we luid toeterend begroet door de machinist. We schatten dat er wel zo’n 60 wagons achter de 3 locs gekoppeld zijn.imm016
Tijdens de picknickstop zou Peter even het water van de boter gieten. We hebben maar droog brood gegeten want hij hielt het kuipje iets te schuin. Wel gelachen, maar geen boter meer in de kuip te zien. Na ongeveer 450 mijl afgelegd te hebben in bijna 8 uur komen we aan in Fort Collins, iets voor de Rockey Mountains. Ik moet zeggen dat het rijden beter opschiet dan andere jaren omdat de snelheidslimiet omhoog gegaan is.
We rijden sneller dan vooraf gepland, en ook de full size auto is een goede keus geweest dus de afstanden vallen relatief gezien mee.

Bij het plaatselijke Motel 6 is nog een kamer vrij en we checken in.
Omdat we de hele dag in de auto gezeten hebben wordt het toilet gelijk vrij intensief bezocht.
Het riool heeft daar duidelijk problemen mee want als Peter als laatste doortrekt, komt hij naar buiten rennen met het water uit de wc achter zich aan.
Gierend van de slappe lach ruimt hij later alles op onderwijl door ons vastgelegd op video voor het thuisfront.
We gaan op weg naar het visitorcenter om informatie over Colorado te halen.
Je moet het even weten maar elke staat heeft zulke centra, een soort super VVV kantoor en je wordt zeer vriendelijk en deskundig geholpen door de veelal oudere medewerkers.

Yellowstone NP – Fountain Paint Pots, Old Faithfull

Nadat we ontbeten hebben in Alice’s restaurant, (Alice? Alice? who the f… is Alice?) gaan we weer op weg naar het Yellowstone National Park.imm013

Het is al aardig druk bij de ingang, maar omdat we een jaarpas aangeschaft hebben kunnen we aansluiten in een snelle rij. Na de eerste T-splitsing rechtsaf geslagen en al snel zagen we de eerste pluimen van de geisers aan de horizon verschijnen.

Had je die niet gezien dan had je ze wel geroken, wat een putlucht hing er hier zeg.
Als eerste bereiken we de Fountain Paint Pots geiser waar we de auto uitgaan om hem van dichtbij te bewonderen.

Om te voorkomen dat de toeristen overal dwars doorheen lopen, en vanwege drijfzand, is er vanaf de parkeerplaats een wandelpad over vlonders aangelegd, dus lopen we langs alle geisers een rondje.imm015
Verderop in het park hebben we nog een blik geworpen op de beroemde Old Faithfull, die bijna op de minuut nauwkeurig zijn fontein laat zien.
Als je wilt weten hoe laat de volgende uitbarsting te zien is kan je op de klok in het hoofdgebouw kijken waar dit staat aangegeven.imm023
Daarna weer een stuk door gereden naar de Grand Canyon Yellowstone, het hoogste punt in het park.
Dit zag er pas spectaculair uit. Als we uitgebreid staan te filmen en fotograferen begint het te regenen.
Door de hoogte veranderd dit in hagel/natte sneeuw. Daar staan we in onze korte broeken.
Van andere toeristen horen we dat dit typisch iets voor Yellowstone is.
Onderweg nog even gepicknickt en het park aan de oostzijde weer verlaten, op weg naar Cody.imm029

Het Big Bear motel wat we besproken hadden lag gelijk aan de invalsweg van Cody, dus we hoefden verder niet te zoeken.
Spullen uit de auto op de kamer, kaartjes voor de rodeo gekocht en op weg naar het Buffalo Bill museum. In dit gebouw zijn 3 musea ondergebracht welke met een toegangskaartje zijn te bezoeken.
Buffalo Bill wordt hier als een held vereerd, maar de indianen schijnen hier toch iets anders over te denken.imm033
In een andere vleugel van het museum is een grote wapencollectie te zien. Alle merken en soorten pistolen en geweren zijn hier te zien, met uiteraard deskundige uitleg. De pistolen gebruikt in de TV serie Bonanza waren hier ook te zien.

Na het eten zijn we weer terug gereden naar ons motel. imm008De rodeo was vlak bij het motel dus dat konden we lopend af.We hadden in het stadion gekozen voor plaatsen aan de kant waar de cowboys op de dieren plaatsnamen en dat was niet altijd zo gebeurd dus wel leuk om te zien.
Om de stieren en paarden wat wilder te maken had men namelijk een touw over de ballen van de dieren gebonden, dus je begrijpt dat die wel wilden steigeren.imm039
Als de act voorbij was werd het dier snel van de lus ontdaan en mocht het bijkomen in de ruimten achter de tribunes. Het programma was erg afwisselend en amerikaans opgezet dus voorbij voor je er erg in had. Een leuke ervaring rijker zijn we weer terug gelopen naar het hotel om daar de route voor morgen uit te stippelen.