Maandelijks archief: augustus 2005

Terug in New York City

Als we wakker worden dringt het besef door dat de vakantie er bijna op zit. Gelukkig kunnen we stellen dat Jennifer het erg leuk heeft gevonden dus zal er wel een vervolg komen. We ontbijten in het restaurant van het hotel. Er is een uitgebreid Amerikaans buffet. De serveerster vraagt aan Jennifer of ze trek heeft in een wafel.
Even later komt ze terug met een enorme wafel bedekt met slagroom.

Helaas moeten we uitchecken. Dit was toch wel een van de mooiste hotels die we deze reis hadden. We sturen de auto richting New York. Daar vertrekt vanmiddag onze vlucht naar Amsterdam.

Omdat we op tijd zijn nemen we de touristische route. Het is lekker rustig rijden en je ziet meer van de omgeving dan wanneer je de snelweg neemt
Als we de stad naderen wordt het snel flink druk. We komen langs The Bronx en Flushing Meadow, waar net de US open bezig is. Op de borden zien we al verwijzingen naar rental car return locaties staan en het neverlostsysteem kent ook alle locaties van Hertz, dus dat moet lukken. Niet veel later staan we dan ook naast de auto op het vliegveld.
De Hertzdame heeft wel een opmerking over de deuk in de bumper, maar doordat we super all risk verzekerd zijn heeft het geen financiële gevolgen. We krijgen wel de tip mee om de volgende keer eventuele schade te laten noteren voor we de ophaal locatie verlaten.

Connecticut

Als we uitgecheckt hebben bij het hotel vertrekken we richting Connecticut. Het weer is bijzonder slecht dus we passen onze snelheid aan. Onderweg stoppen we in Clinton om een outlet center te bezoeken. Onze eerste deze reis, maar we hebben niet echt meer iets nodig.De prijzen zijn alweer erg laag.

We rijden door naar New Haven en proberen bij het Marriot Courtyard hotel een kamer voor couponprijs te krijgen.Dit lukt en we besparen $ 50,-
Het is echt een superluxe hotel.
Na het droppen van de spullen gaan we de omgeving verkennen. New Haven is vooral bekend door de Yale universiteit. De campus beslaat voor een groot deel het centrum van New Haven. Hier zijn dan ook veel kroegjes en restaurantjes te vinden.
Het is een groene stad en de gebouwen van de universiteit zien er indrukwekkend uit.
Het is ook mogelijk om een tour te nemen om zo meer van Yale te ontdekken.

Boston

We zitten met ons hotel aan de overkant van metrostation Lechmere. Omdat er een renovatie plaatsvindt rijdt er een shuttlebus naar downtown. Na 10 minuten stappen we uit in hartje Boston. Boston is een erg mooie stad, bijna Europees met veel trottoirs.
De weerman op tv voorspelde regen, maar al snel gaan de jassen uit.

Het is inmiddels 30 graden. Als we door het park lopen zien we aan de overkant het beroemde cafe Cheers. Uiteraard gaan we hier wat drinken. Van buiten is het allemaal bekend, maar de binnenkant doet totaal niet aan de tv serie denken. Het is wel erg gezellig en druk met lunchende klanten. Men zit ook al volop aan het bier.
In de stad is dat geen enkel probleem lijkt het wel.

Als we de originele binnenkant willen zien moeten we naar Faneuil Hall.
Daar is de binnenkant nagebouwd. Wij hebben de echte bar eerder al gezien in Hollywood. We wandelen een gedeelte van de Freedom Trail door Boston.
Deze route is gemarkeerd met rode stippen op het trottoir. Als je de route volgt zie je veel historische plaatsen.

Als het weer tijd om te winkelen is halen we op vertoon van het paspoort bij Macey’s een taxfreepas voor buitenlanders. Nu besparen we 11% op onze aankopen.
Natuurlijk schaffen we goedkope merkkleding aan. Macey’s en wij tevreden. Door de pas en de lage dollarkoers hebben we ongemerkt heel wat bespaard op onze aankopen deze reis.

Als we ’s avonds de bus weer op willen zoeken begint het te regenen en hebben we voor het eerst onze paraplu nodig die we in Washington aangeschaft hadden.

Op de hotelkamer zien we op televisie de gevolgen van de orkaan Katrina.
Men vindt de schade op dat moment erg meevallen. Later wordt pijnlijk duidelijk dat men er op dat moment erg naast zat.

New York State

Als we klaar staan om op weg te gaan blijkt het al enige tijd te regenen. We passen onze kleding aan en gaan op weg naar Denny om te ontbijten. De service en het ontbijt zijn prima. De serveerster is toppy en ze heeft duidelijk plezier in haar werk.
Het is erg druk want omdat het zondag is zitten er hele gezinnen te ontbijten. Na het eten rijden we weer richting I90 om de weg naar Boston te vervolgen.
Weinig nieuws vandaag, toll boots, traffic jam en als het even stopt met regenen een mooi uitzicht over het landschap. Als we Boston inrijden wordt de routeplanner weer erg nerveus. In een tunnel wordt ik zelfs linksaf gestuurd. Later blijkt dat de tunnel vrij nieuw is.

In Boston is men net klaar met een groot project om de snelweg die dwars door de stad liep ondergronds te werken. Dit project staat ook wel bekend als de BigDig.

Het lukt uiteindelijk vrij eenvoudig om ons hotel in Cambridge te bereiken. Het is weer een Hampton Inn dus het comfort zit wel weer goed. Er is zelfs gratis Wireless Internet.
Voor de gasten zonder computer staat er een desktop in de lobby.
Natuurlijk mailen we even met het thuisfront

We brengen de spullen naar de kamer en gaan daarna naar de supermarkt om wat inkopen te doen.

Canada – USA

Op weg naar de QEW snelweg worden we bij elk stoplicht lastig gevallen door bedelaars. Ik blijf het opvallend vinden, zoveel zwervers in deze stad. Ook in Canada is het relaxed rijden op de snelweg. We rijden rustig door tot aan de grens.

Daar duurt het 1,5 uur om te passeren. Bij elke auto wordt een waslijst vragen afgewerkt, dus dat schiet niet echt op. Je kunt je hier wel druk om maken, maar dat helpt niet echt.

Na de grenspassage schiet het weer lekker op over de Interstate 90 richting Boston.
We dienen alleen af en toe even te stoppen om tol te doneren.
Tegen 5 uur gaan we een plek voor de nacht zoeken.

We belanden in een Motel6 in Albany. Dat blijkt de hoofdstad van de staat New York te zijn. In de plaatselijke supermarkt is zelfs bier te koop. Er moeten eerst wel 2 personen controleren of je wel ouder dan 21 jaar bent, maar dan hebben we ze toch eindelijk te pakken die goudgele rakkers.

Koelbox van piepschuim, ijs erin en koelen maar. Verder is hier weinig te beleven als je met een meisje van 12 op stap bent. We blijven dus op de kamer en gaan een film kijken en de was doen.

Toronto

Weer rustig ontbeten in het hotel. Erg lekker, krantje gelezen en een bakkie gedaan. Vandaag hoeven we niet te haasten want het reisdoel is Toronto.
Het is wel erg druk op de weg met veel files. Er is ook een groot ongeval gebeurd.

Bij Toronto zien we de CN Tower al van verre. Dit schijnt het hoogste vrijstaande gebouw ter wereld te zijn. We sturen soepel naar het Primrose hotel midden in het centrum.
Ik begin duidelijk te wennen aan de dame van het navigatiesysteem. Dit hotel hebben we vooraf gereserveerd via Expedia. Als we de garage inrijden staat onze naam op de gastenlijst dus dat is dik voor elkaar. Ook nu weer hebben we een mooi hotel.

We droppen de spullen op de kamer en gaan de stad verkennen. Toronto is een stad met veel moderne kantoorgebouwen en winkelcentra. Het valt wel op dat er op elke straathoek wel zwervers hangen om te bedelen. Had ik toch niet verwacht in Canada.

Na een flinke tippel komen we bij de al eerder genoemde CN tower.
Deze blijkt 553 meter hoog te zijn. Het uitkijkplatform bevindt zich op een hoogte van 346 meter. De glazen lift aan de buitenzijde van de toren brengt ons in 45 seconden omhoog.

Als we binnen zijn blijkt een gedeelte van de vloer uit glazen panelen te bestaan.
Hier kijk je dus recht op het veld van de Skydrome, het Rogers honkbal stadion.
Toch wel een aparte ervaring en niet iets voor mensen met hoogtevrees. In de toren zijn er nog liften naar een bordes op 447 meter, maar wij hebben ons beperkt tot een rondje buitenom op deze hoogte.

Als we weer terug naar het hotel lopen ga ik op zoek naar een biertje in een avondwinkel, maar dat blijkt niet eenvoudig. Volgens een winkelier moet ik nog een paar stoplichten doorlopen voor een liquor store. We komen echter steeds meer in duistere buurten terecht en ik besluit het biertje maar te laten zitten. Daar is thuis toch wat makkelijker aan te komen.

Niagara Falls

Nadat we eerder al problemen hadden met de oplader van de mp3 speler blijkt nu de lader van de telefoon niet te werken. Dat is niet zo handig want we moeten wel kunnen sms-en. Als we verder rijden richting Canada stoppen we onderweg bij een Walmart supercenter.

We kopen een autolader voor de telefoon, daar hebben we thuis ook wat aan.
We schaffen gelijk wat jeans aan, want die zijn hier spotgoedkoop. In Niagara Falls steken we de grens over met Canada en gaan op zoek naar ons hotel.
We logeren in het Hampton Inn hotel, iets buiten het centrum.Van hier rijdt er een gratis shuttlebus naar de waterval. De chauffeur van de bus heeft duidelijk plezier in zijn werk en vertelt smeuïge anekdotes, eigenlijk is het jammer dat we er al uit moeten.

De watervallen zijn vrij spectaculair, aan de Amerikaanse kant wel iets minder dan de Canadese kant. Daar sta je echt bovenop de watermassa en dat maakt toch wel indruk. Per minuut passeert hier 136 miljoen liter water, onvoorstelbaar.

Het is ook mogelijk om met een boot tot vlakbij de watermassa te varen, maar dat hebben wij niet gedaan. Als we na het eten weer buiten komen staan er bij het casino allemaal mensen omhoog te kijken. Het blijkt dat er straks een koorddanser over gaat steken tussen 2 gebouwen.

Het is Jay Cochrane en hij gaat op 137 meter hoogte een afstand van ruim 200 meter afleggen. Het blijkt dat hij dit doet om fondsen te werven voor de stichting Doe Een Wens. Na afloop kan je met hem op de foto en een donatie storten.

Later lopen we nog wat door het centrum van Niagara Falls maar dat is een hoop geschreeuw en weinig wol. Veel te kitscherig en we gaan terug naar het hotel. Daar nemen we nog even een duik in het zwembad.

Hershey – Punxsutawney

We hebben ontbeten in het hotel dus we kunnen vroeg op pad. We gaan eerst naar chocolate world. Hershey is een grote fabrikant van chocolade versnaperingen en in de gelijknamige stad is het chocolade wat de klok slaat. De tour is leuk omdat je zo een indruk krijgt van het productieproces.

Ook hebben we de Trolley tour gedaan door de omgeving, en ons wordt al snel duidelijk dat er zonder chocoladefabriek geen Hershey city geweest zou zijn. We laten het pretpark voor wat het is, want anders komen we in tijdnood.
We gaan richting het noorden en moeten een behoorlijk stuk afleggen.

Ik heb nog steeds een haat/liefde verhouding met mijn routeplanner, maar als Jennifer de bediening op zich neemt gaat het een stuk beter. Inmiddels zorg ik ervoor dat ik de wegnummers noteer, dus bij twijfel heb ik een alternatief.

Pennsylvania is erg bosrijk en na enige tijd komen we het plaatsje Punxsutawney tegen. Schitterende plaatsnamen heeft men hier toch. Punxsutawney is bekend geworden door de film over Groundhogday. We besluiten een stop in te lassen. Als we door het plaatsje lopen komen we weinig bekende plekken uit de film tegen. Later zal blijken dat alleen de naam gebruikt is en de film opgenomen is in Woodstock – Illinois.

Als we verderop in Bethel op zoek gaan naar een motel hebben we bij het Best Western motel de laatste kamer te pakken. Het stel dat nagenoeg gelijk met ons binnenkwam moet op zoek naar een andere slaapplaats. Wij zitten hier prima, mooie luxe kamer met lekkere bedden. Je kan het slechter treffen.

Pennsylvania – Amish Country

Als we ’s morgens op zoek gaan naar een Denny’s blijkt dat de yellow pages sectie van neverlost niet erg actueel is. De eerste locatie waar we heen gestuurd worden staat leeg en de volgende locatie blijkt een Wimpie te zijn. We tikken daarom Intercourse ( ja die plaats bestaat echt 😉 )  in op de planner en gaan rijden. We komen vast wel iets tegen.

Na ongeveer 3 kwartier rijden zien we inderdaad een diner. Perfect ontbijtje, goede koffie en dat voor $ 5,50 pp. Via de toeristische route rijden we verder richting Amishland.
Als we in Lancaster aankomen, kunnen we in de locale bibliotheek zonder toestanden internet gebruiken. Alleen even het paspoort afgeven. Lancaster is een leuk plaatsje en er bevindt zich een overdekte markt waar de Amish handel drijven.

We gaan verder richting Bird in Hand om een buggyride te maken.
De Amish vormen een streng gelovige gemeenschap. Telefoon, alcohol, electriciteit en auto’s zijn niet toegestaan. Gezien het aantal kinderen wat er rondloopt, verveelt men zich niet. Als we een tour met paard en wagen maken wordt uitleg gegeven over de Amish. Ongeveer 10 – 15% van de jongeren haakt af en gaat verder leren.
De rest heeft alleen lagere school en gaat helpen op het land. Er wordt mais verbouwd, wat ook als veevoer gebruikt wordt voor de koeien. De melk van de koeien gaat naar Hershey waar het gebruikt wordt voor de chocolade productie.

Het valt wel op dat het mobieltje van onze gids afgaat, maar dat mag weer wel.
De elektriciteit voor het restaurant wordt opgewekt met behulp van  gasolie en generator. De gemeenschap hier hoort bij de Pennsylvania dutch en is een van de grootste Amish gemeenschappen in de VS. Bij de supermarkt staan pick up truck en buggy broederlijk naast elkaar.

Een leuke ervaring rijker gaan we verder richting Hershey. Onderweg komen we regelmatig buggy’s tegen. In Hershey vinden we onze eerste Denny van deze reis, maar helaas een van mindere kwaliteit. De bediening is waardeloos. Als we ‘s avonds bij ons motel aankomen, ligt er een serie faxen op ons te wachten. Ik ben vandaag jarig en het thuisfront is dat niet vergeten.

Philadelphia

We checken uit en gaan met de metro op weg naar het Ronald Reagan vliegveld. Bij het vliegveld stappen we over op de airportshuttle die ons naar Hertz zal brengen.
Er lopen ook hier weer veel demonstranten. Er blijkt gestaakt te worden door onderhoudspersoneel van Northwest Airlines. Bij de Hertz balie gaat alles soepel en snel. Ook nu hebben we weer een full size auto besteld. Dat is toch wel aan te raden als je grote afstanden gaat rijden, ook al ben je maar met zijn tweetjes.

We krijgen de sleutels van een Toyota Camry. Later deze reis kom ik erachter dat ik beter een rondje om te auto had kunnen lopen want er blijkt een deuk in de achterbumper te zitten. Zo steek je elke dag toch wat op. We stappen in, rijden de garage uit en gaan op weg naar Philadelphia.

De auto is voorzien van een navigatie systeem. Dat is een aparte ervaring in de stad tijdens het spitsuur. Ik moet duidelijk nog even wennen aan het systeem.

Omdat ik regelmatig een aanwijzing te vroeg of te laat opvolg moet telkens de route opnieuw berekend worden. Uiteindelijk krijg ik het voor elkaar om neverlost vast te laten lopen. Later op de dag gaat het beter, omdat Jennifer gaat assisteren met de bediening van het systeem. Onderweg moet er regelmatig tol betaald worden dus we leggen wat munten klaar. Het is een mooie streek waar we door heen gaan.
Bij aankomst in het motel blijkt het vol te zitten, maar gelukkig hebben we gereserveerd. We laden de auto uit en gaan het centrum verkennen.

Philadelphia heeft een mooi historisch centrum en hier is ook de Liberty Bell te bewonderen. Om de gebouwen van binnen te bekijken is het handig om eerder op de dag te komen want nu zijn alle tours vergeven.

Tegen de avond bezoeken we de King of Prussia mall met ruim 400 winkels en restaurants. We eten wat bij Fridays. We hoeven niet ver te rijden naar het motel, want dat ligt aan de overkant. Het zwembad is nog open dus Jennifer neemt nog even een duik.