Maandelijks archief: augustus 2010

San Francisco – Amsterdam

Deze dag duurt maar 15 uur want we gaan weer 9 tijdszones vooruit.
De vakantie is alweer bijna afgelopen, vandaag vliegen we richting Amsterdam.
Eerst gaan we nog een heerlijk Amerikaans ontbijtje nuttigen en daarna de koffers inpakken. Voor het eerst voelt het wat fris aan omdat er wat bewolking van zee komt binnendrijven, maar als de zon weer doorbreekt besluiten we toch maar om de jassen in de koffer te pakken.

Aan de berichten uit Nederland te horen hebben we die daar wel nodig want er is nogal wat water gevallen de afgelopen tijd en het vooruitzichten voor het weekend zijn niet best.
Als we bij het vliegveld zijn tanken we de auto nog even af en leveren hem in bij Hertz.

Met de airtrain gaan we daarna naar de internationale terminal, waar het inchecken nogal wat tijd vergt. Er zijn nogal wat personen met overgewicht in de bagage en die besluiten bijna allemaal om de koffers leger te maken, een persoon betaald $ 55,-
Achter de douane aangekomen ziet het er anders uit dan ik verwacht had, maar dan besef ik me dat we vorige keer in de United Airlines terminal zaten.
Die is duidelijk gezelliger dan deze terminal, want dit is gewoon een lange gang met enkele winkels. Gelukkig hoeven we niet lang te wachten want onze vlucht vertrekt iets eerder.

Om 3:40 pm worden we van de gate geduwd en is aan ons verblijf op Amerikaanse bodem een eind gekomen. We vliegen met een Boeing 777 en hebben een plaats bij het raam kunnen bemachtigen.
Het is vooral het eerste uur erg genieten van het uitzicht, en zien ook enkele wegen en bruggen waar we over gereden hebben.
Daarna neemt de bewolking toe en gaan we ons we richten op de drankjes, het eten en het programma aanbod.
We vliegen met de KLM en de verzorging is wederom prima.
Omdat we kunnen profiteren van een sterke wind mee komen we een ½ uur voor schematijd aan op Schiphol.
Van het landschap kunnen we jammer genoeg niets zien want als we door de bewolking duiken staan we gelijk op de landingsbaan.

Omdat het de laatste vlucht van de gezagvoerder is krijgen we te horen dat we niet moeten schrikken als de brandweer het vliegtuig nat spuit.
Dat schijnt een afscheidsritueel te zijn op Schiphol.

Op de bagageband is een hond van de douane erg actief maar natuurlijk kan hij niets vinden in onze bagage. Als alle koffers weer verzameld zijn gaan we op weg naar huis.

Enige cijfers besluiten dit verslag.
We hebben 11834 mijl gevlogen en daar hebben we ruim 24 uur over gedaan.

Met de auto hebben we 4135 mijl afgelegd en daarbij verstookten we 517 liter benzine.

Tijdens de reis hebben we 11 staten aangedaan en geslapen in 14 hotels.

De topper was onbetwist het Hilton Garden Inn uit Fort Collins

De hekkensluiter was het Motel6 in Piscataway.

Nu eerst even de jetlag verwerken en dan maandag weer aan het werk. En natuurlijk weer sparen voor onze volgende trip, want we gaan beslist nog een keer terug.

San Francisco

Omdat het ontbijt in het hotel niet echt veel voorstelt, zoeken we voordat we de stad ingaan een Denny op. Dat is toch wel een beter begin van de dag.
Als we bij de baai rijden zien we een parkeerplaats voor $ 15, dus we zetten de auto vandaag binnen in de loods, dan blijft hij lekker koel want het belooft weer een warme dag te worden.
Het is niet echt duidelijk of we nu een genummerde plaats hebben of dat je hem zo maar ergens kan parkeren, maar als we bij wat andere auto’s gekeken hebben besluiten we hem gewoon op de eerstvolgende vrije plek neer te zetten.

Als we weer naar buiten lopen op weg naar de Blue and Gold fleet merkt Jennifer op dat we al bij de boot naar Alcatraz lopen. Een blik op de uitgeprinte tickets geeft haar gelijk aan. Scheelt toch weer een stuk lopen want dat had ik nog niet door.

Het blijkt dat na het opknappen van Alcatraz de dienst tegenwoordig vanaf een andere steiger door een andere maatschappij gevaren wordt. We hebben nog een half uurtje voor het boarden dus we gaan de shop van het Hardrock cafe even in.

Natuurlijk zorgen we ervoor dat we op tijd terug zijn want als je een beetje vooraan staat kan je een mooi plaatsje aan het dek bemachtigen. De boot vaart in een klein kwartiertje naar Alcatraz. Na de opknapbeurt is ook de route van de tour aangepast dus het is wel leuk om het nog een keer te zien.
In de shop zit deze keer een ex gedetineerde zijn boek te signeren. Hij heeft 4 jaar doorgebracht in deze gevangenis.

Als we weer terug in de stad zijn willen de dames weer even shoppen. Gelukkig zit er ook een Ferrari store in de buurt. Jennifer ziet een net geopende Ugg store dus we kunnen eindelijk een paar voor iemand meenemen.
Het schijnt dat ze hier voor de helft van de Nederlandse prijs over de toonbank gaan.

Als we weer terug naar het hotel rijden hebben we pech want door enkele ongelukken is de spits nog niet voorbij.
Het duurt daarom even voor we de stad uit zijn, hebben we dat ook een keer meegemaakt.

San Francisco

We staan bijtijds op want het wordt een drukke dag. We parkeren de auto in de buurt van Fishermans wharf. Het is goed opletten hier want de ene garage rekent $ 15,- per dag en zijn buurman kan daar zomaar $ 60,- voor vragen.
We gaan naar Wallgreens om een dagpas voor de Muni te kopen. Voor $13 kan je dan de hele dag van alle lijnen gebruik maken. Een enkeltje kabeltram is al $5,- dus dat halen we er wel uit. Daarna lopen we naar het baystation van de kabeltram en omzeilen de rij die daar een kaartje staat te kopen.  We zitten daarom al snel in de kabeltram op weg naar het centrum. Ik hang aan de buitenkant en dat is toch wel een zeer aparte ervaring.
Bij Powell stappen we over op een gewone tram en gaan ondergronds richting AT&T park om wat Giants souveniers aan te schaffen.

Omdat we een dagpas hebben gaan we vandaag zoveel mogelijk gebieden van de stad verkennen. Het is even lastig om bij de juiste halte uit te stappen want niet elke halte wordt duidelijk aangegeven. Maar als je een goede plattegrond hebt is het wel te doen.

Als we van de Golden Gate bridge naar Alamo Squire rijden, dit keer met de bus, is er een vriendelijke meneer die vraagt waar we naar toe willen. Hij geeft aan welke halte we moeten hebben en de tijd die het nog ongeveer duurt.
We staan daarom al snel bij de Painted Ladies, 6 victoriaanse huizen op een rij met daarachter de skyline van San Francisco.
Als we daarna de bus naar Union Squire nemen stappen we in de verkeerde wijk uit, maar dat lossen we op door weer ondergronds met een andere lijn verder te reizen.

Aan het eind van de dag gaan we met de kabeltram weer terug naar de baai.
In de auto is het bloedheet, want de temperatuur is weer de 100 graden gepasseerd en dat is voor deze stad toch wel bijzonder. We hebben geluk met het weer deze vakantie.

Reno – San Francisco

Nog een kleine 200 mijl naar San Francisco en dan hebben we de eindbestemming van dit jaar bereikt. We rijden door een gebied met veel gevangenissen, want er staan regelmatig borden dat je geen lifters mag meenemen vanwege een prison area.

Na Reno wordt het drukker op de weg en bij de grens van Nevada en Californie moeten we stoppen. Normaal kan je zo doorrijden, maar er is momenteel een salmonella probleem met eieren, dus men wordt hier een beetje zenuwachtig. Er zijn al 550 miljoen eieren terug geroepen in verband met een “waarschijnlijke” besmetting. Gelukkig heeft ons ontbijtje nog elke keer kunnen doorgaan.

We kunnen doorrijden en aan het wegdek is te zien dat de staat Californie nagenoeg bankroet is, er is een “beetje” achterstallig onderhoud aan de weg.
Er lopen enorme scheuren in het beton en je schud van links naar rechts in de auto.
In Sacramento laten de dames zich nog een keer verwennen met een manicure.
Die hebben de smaak te pakken en ze hebben gelijk, vakantie is toch jezelf een beetje verwennen.

In de buurt van San Francisco wordt het behoorlijk druk op de weg, maar omdat we met zijn drieën in de auto zitten mogen we de carpoolstrook gebruiken. Vlak voor de Bay-bridge gaan we daar weer af en kruizen de vele rijstroken naar rechts, om voor de cash tolpoorten uit te komen.

De cirkel is weer rond, want de vorige vakantie zijn we de stad uitgereden over deze dubbeldeks brug richting Seattle. Toen reden we op de onderste rijstroken, nu mogen we de bovenste gebruiken en hebben we goed zicht op de skyline van San Francisco.

We hebben een hotel in zuid San Francisco, dat is een stuk goedkoper en je zit binnen 20 minuten in het centrum. Het is weer een mooi hotel van La Quinta met een ruim zwembad. ’s Avonds gaan we naar Fridays om een verjaardagsfeestje te vieren en zit er alweer een mooie dag op.

Salt Lake City – Reno

Vandaag gaan we op weg naar de alweer de laatste bestemming van onze vakantie.
Omdat het een flink stuk rijden is naar San Francisco maken we een stop in Reno.
Het eerste stuk buiten Salt Lake City is wit gekleurd van de zoutvlaktes.
Bij Wendover rijden we Nevada in en gaat de klok weer een uur terug.
We zitten weer op 9 uur tijdsverschil met Amsterdam.
Al snel wordt het landschap kaler, een beetje prairie-achtig. We rijden door de outback.

Als we bij Elko een bord van Starbucks zien gaan we de snelweg af om een stop te maken.  We moeten even zoeken maar achterin het casino zien we inderdaad een counter. Omdat we vandaag ruim 500 mijl afleggen redden we het niet op een tank dus stoppen we in Winnemucca om brandstof in te nemen.
Tijdens het tanken zie ik pas dat er verschillende gallon prijzen zijn voor cash of creditkaart transacties. Het scheelt 8 cent per gallon. Maar omdat we nu tanken voor omgerekend
€ 0.64 per liter kunnen we ons daar niet echt druk om maken.

Terug op de interstate wordt het landschap groener en komen we weer in de bewoonde wereld  Vlak voor Reno zien we stoom uit de grond komen en maken de grap dat we in Yellowstone beland zijn. Het blijken de Nightingale hot springs te zijn, inderdaad geisers dus.  Deze zijn in privé bezit en niet te bezichtigen, ze blijken te worden gebruikt om knoflook te drogen.
Als we Reno bereiken is het weer een en al casino, Nevada blijft een gokstaat.
Het centrum, eigenlijk heel Reno, ziet er wat shabby uit en we houden het al snel voor gezien. Van Reno hadden we meer verwacht, jammer maar het zij zo.
We scoren een flesje rood en gaan het hotel opzoeken.
Morgen de laatste etappe van de reis.

Salt Lake City

Salt Lake City is net als Los Angeles een verzameling counties welke samengevoegd zijn.  De stad is in 1846 gesticht door de mormonen, voornamelijk Engelse emigranten op zoek naar een beter bestaan. Men had geen geld voor een huifkar of een ossenwagen, dus met handkracht werden de schamele bezittingen verhuisd.

Negen dagen nadat de pioniers gearriveerd waren in de vallei was er al een straten systeem uitgezet.  De afstand tussen de straten werd 132 ft.

Het eigenlijke centrum van de stad is dus gelegen bij de kruising van Main Street met Temple square, dat is de plaats waar de mormonen hun kerk gebouwd hebben.
Als je dit weet is het eenvoudig om de weg te vinden in Salt Lake City.
Helaas zijn de bouwactiviteiten nog in volle gang dus momenteel is het centrum nog steeds een grote bouwput. We beperken ons dus tot het tempelgebied.

Er wordt weer volop getrouwd vandaag. Overal staan bruidsparen klaar om op de foto te gaan. Zaterdag is waarschijnlijk een populaire dag om te trouwen in de states, want elke zaterdag zijn we al bruiloften tegen gekomen.

Het is inmiddels alweer 40 graden dus behoorlijk heet. We gaan op zoek naar een verfrissing dus pakken de auto naar The Gateway. Daar heeft de stad een nieuwe wijk gecreëerd met hoofdzakelijk winkels en eetgelegenheden.
Het is niet een standaard mall, maar je kan gewoon op 2 niveaus rondlopen in de open lucht. Gezichtsbepalend is het Union Pacific Building, het oude spoorweg station,  waar alleen nog maar de hal van in gebruik is.

Als we wat gedronken hebben gaan de dames shoppen en ik duik Barnes & Noble in.
Op weg naar het hotel gaan we nog even langs bij Walmart voor een flesje wijn maar dat kan je dus vergeten in Utah. Hier mag alleen drank verkocht worden in een liquer store.

We gaan dus maar weer naar het hotel en kijken morgen in Nevada wel.
Als we langs Hampton Inn rijden, vlakbij ons hotel, staat er net een band zijn spullen uit te laden. Waarschijnlijk weer een bruiloftsfeestje.

Yellowstone – Salt Lake City

Omdat het weer zo druk is bij het ontbijt, wat verder ook niet echt bijzonder is gaan we verderop iets eten.  Ik weet nog een restaurant van een vorige reis hier vlakbij.
Als we op de bestemming aankomen blijkt Alice’s Restaurant 3 jaar geleden afgebrand te zijn.  Omdat we geen zin hebben om terug naar West Yellowstone te gaan rijden we door en kijken of we verderop wat tegenkomen.
Volgens Els kan dat niet lang duren want Amerikanen kunnen niet lang zonder eten, en inderdaad al snel komen we een eetgelegenheid tegen.
Helaas was de koffie weer niet best, dat is in deze streek toch nog wel een probleem.
Je ziet hier ook geen Starbucks of zo dus met koffie is het wel behelpen deze dagen.
We gaan weer verder naar Salt Lake City, waar we een hotel geboekt hebben buiten het centrum aan de weg naar Reno.  Onderweg komen we veel campers tegen. Dat zijn hier vaak bussen met daarachter een auto voor de korte ritjes.

In Salt Lake City aangekomen blijkt het hotel in een nieuwe wijk te liggen met alleen maar hotels.  We houden het rustig vandaag en de dames gaan een beetje zwemmen.
Voor het eten hoeven ook al de auto niet in, we gaan wandelen naar Subway even verderop. Helaas pindakaas, alle stoelen op tafel en de deur op slot.

We lopen daarom maar weer terug naar het hotel en bestellen wat bij de Perkins TakeAway in het hotel. We eten het op de kamer, zetten de verpakking na afloop op de gang en het hotel doet de rest.

Yellowstone NP

Ons kamer heeft 2 deuren, een gelijk naar buiten naar de auto en een naar binnen waar je dan in het hotel uitkomt. Het hotel is volgeboekt en het is daarom behoorlijk druk bij het ontbijt.  Het is zaak je stoel goed te bewaken want als je opstaat ben je hem kwijt.

Na het ontbijt gaan we weer terug naar Yellowstone, dat is niet zover rijden want het hotel ligt aan de ingang naar het park.  Deze keer buigen we af naar het zuiden en al snel zien we groepen mensen aan de kant staan om foto’s te maken. We denken aan een wolf of een bizon, staan ze daar allemaal een zwaan te fotograferen. Sommige mensen hebben volgens mij nog nooit een dier gezien.
Zwanen zien we thuis genoeg dus wij rijden door en even verderop moeten we vaart minderen omdat er een bizon in de berm ligt.  Omdat er nogal veel verkeer langs komt staat er een park ranger om alles in goed banen te leiden.

Vooral aan deze kant van het park is veel geiser activiteit en overal zie je de rookwolken opstijgen. Als we ons rondje gelopen hebben gaan we op weg naar de bekenste geiser van het park namelijk Old Faithful.

Er is vrij nauwkeurig te voorspellen wanneer deze gaat spuiten dus we zorgen dat we klaar zitten. Het scheelt deze keer 10 minuten en sommige mensen werden al ongeduldig.
Het wachten wordt beloond met een mooie fontein water. Het is al weer ver in de middag als we weer naar West Yellowstone rijden. We willen het plaatsje ook nog even verkennen en vanavond bijtijds gaan eten. Gisteravond stonden er overal grote rijen te wachten op een vrij tafeltje. Dat willen we vanavond voorkomen dus we gaan bijtijds eten.

Yellowstone NP

Na een heerlijke nacht in het Best Western hotel gaan we op weg naar Yellowstone.
We gaan vandaag via de noordkant van het park naar ons volgende hotel.
Het is behoorlijk druk op de weg en als we in het park rijden moeten we al snel stoppen voor een kudde bizons. Ik stap uit om wat foto’s te maken maar krijg het advies om niet te dicht bij te komen. Ze zien er nogal sloom uit maar het schijnt dat bizons een aardige snelheid kunnen bereiken. Later zien we op Youtube enkele voorbeelden hiervan.

Bij Fishing Bridge, waar sinds 1973 niet meer gevist mag worden, buigen we af naar het noorden. Reden we eerst langs het Yellowstone meer, nu gaan we klimmen en de bergen weer in. Daarom stoppen we eerst in Lake Village en nemen daar een heerlijk kopje vers gezette espresso.
Als we verder rijden komen we de eerst bron al tegen en het begint al aardig naar rotte eieren te ruiken. We zijn bij Mud Volcano en zoals de naam al aangeeft is Yellowstone eigenlijk een grote vulkaan.
Nergens op de aarde kom je zoveel natuurlijke geisers tegen als hier.
Om een indicatie te geven, de caldera, dat is een komvormige krater met vulkanische activiteit heeft een doorsnede van 65 kilometer. Best wel indrukwekkend, het zou zo maar kunnen dat er straks geen Yellowstone NP meer is. Maar vandaag is het nog niet zover dus we rijden door naar Artist Point, een canyon met schitterende kleuren en een paar watervallen.
We buigen af naar Mamoth Hot Springs en zien een door de natuur gevormd terras in de meest vreemde kleuren.
Alles is eenvoudig te bewonderen want er zijn vlonders aangelegd, zodat je zonder natte en hete voeten te krijgen alles van dichtbij kan bewonderen.
Bovenaan het terras is voor het gemak zelfs een rondweg van 1 mijl aangelegd zodat alles eventueel vanuit de auto bekeken kan worden, we zitten tenslotte in Amerika.
Als we het voor gezien houden sturen we naar de uitgang van het park en is het al laat als we inchecken bij ons hotel.

Rapid City – Cody

Vandaag gaan we op weg naar het volgende reisdoel van deze vakantie, namelijk Yellowstone NP.  We hebben geprobeerd om een hotel in het park te boeken, maar daar moet je wel erg snel bij zijn want dat was allemaal zo uitverkocht.

Nu hebben we een hotel in Cody aan de oostkant van het park en een hotel in West Yellowstone aan uiteraard de westkant van het park.
Deze hotels zijn behoorlijk prijzig, maar dat komt door het populariteit van deze streek. Omdat het een aardig stukje rijden is naar Cody besluiten we eerst wat mijlen te maken en dan onderweg ergens ontbijten.
Dat wordt 2 uur later bij Perkins in Gillette. Leuk restaurant met zelfs een rokersgedeelte en dat mag wel heel opvallend genoemd worden. Men serveert een goede maaltijd voor een redelijke prijs alleen de koffie is ook hier weer niet te drinken.
Er zit een chloorsmaak aan het water en dus ook aan de frisdranken en de koffie. Dat is er heel eenvoudig uit te filteren maar daar heeft men hier nog niet bij stil gestaan. In Nederland wordt dat wel gedaan met waterfilters van amerikaans fabrikaat.

Vlak na Gillette kiezen we voor de scenic byway naar Cody. Het is weer een erg mooie streek en we passeren de Big Horn op 8347 ft. Onderweg zien we zelfs sneeuw en opvallend genoeg ook een rotsformatie waar het idee voor Mount Rushmore vandaan gekomen kan zijn.
Als we uiteindelijk in Cody aankomen is het Buffalo Bill museum helaas al gesloten dus we besluiten maar een wandeling door Cody te maken.