Categoriearchief: Japan 2012

Amsterdam – Fukuoka

Half 11 stipt staat onze Schiphol taxi Jennifer voor de deur en gaan we Jeff ophalen. Het is lekker rustig op de weg dus we zijn ruim op tijd op Schiphol. Op het forum van Shoestring (onze reisorganisatie) hadden een paar mensen afgesproken bij het meetingpoint, maar na een kwartiertje wachten besluiten we maar richting de incheckbalie te gaan. Onze vlucht gaat pas om 2 uur dus we hebben hierdoor nog wat tijd te doden achter de douane. Bij het inchecken mogen we als Nederlander zijnde door een soort sluisje waarbij we onze paspoort in kunnen scannen en door middel van gezichtsherkenning wordt gekeken of we het wel echt zijn. Weer een stukje proces geautomatiseerd op Schiphol. Rond 2 uur kiezen we het luchtruim en zijn we op weg naar Hong Kong. We vliegen met Cathay Pacific en 1 vande voordelen hiervan blijkt een stopcontact te zijn. Jeff is dus dolgelukkig dat hij nu de hele vlucht met zijn MacBook Air kan spelen.

In Hong Kong aangekomen (het is dan half 7 ’s ochtends lokale tijd) hebben we ongeveer 4 uur de tijd voordat we weer verder vliegen naar het Japanse stadje Fukuoka. We besluiten deze tijd nuttig door te brengen door aan een bar te gaan zitten en bier te drinken. De tijd gaat hierdoor verbazingwekkend snel.

Een paar uur later kiezen we dus weer het luchtruim, en dit keer met de maatschappij DragonAir. Ik zit nog maar net of de stewardess komt langs met een vragenlijst van ruim 10 pagina’s waarbij ik de dienstverlening aan boord moet beoordelen. Op sommige momenten lijkt het wel een examen en door de jetlag vul ik sommige vragen verkeerd in waardoor het een beetje een zooitje wordt. De twee gratis vliegtickets die je hiermee zou kunnen winnen zijnerzijds waarschijnlijk niet aan mij besteed.

Rond drie uur ’s middags landen we op Fukuoka. Bij de bagageband ontmoeten we onze groep en stellen we ons voor. Wat ons gelijk opvalt aan de Japanners is hoe netjes ze zijn. Er is namelijk een rode streep geschilderd rondom de bagageband waarachter je moet wachten totdat je koffer voorbijkomt en iedereen doet dat ook netjes. Dit in tegenstelling tot Nederland waarbij iedereen zich zowat op de band werpt.

Voorbij de douane ontmoeten we onze reisbegeleider Ben Steenkist. Samen met hem gaan we richting ons hotel in het centrum van de stad. We doen dit met de metro. Het systeem hier is, als je het uiteindelijk doorhebt, erg simpel. Je ziet op de muur een kaart van het metronetwerk en alle stations waar je naartoe kan. Bij elk station staan twee bedragen. Een is voor volwassenen en de ander is voor kinderen. Dit is dus het bedrag wat je in een automaat moet gooien om een kaartje te krijgen waarmee je naar dat station kan reizen. Het is ook mogelijk om een dagkaart te nemen maar dat loont hier voor ons nog niet. Misschien dat we dat in Tokio gaan doen.

Uiteindelijk komen we aan in ons hotel en mogen we naar onze kamer. Nog voordat ik de kamer bereik heb ik al mijn hoofd flink gestoten. Na de lift zit een verlaging in het plafond die ik niet had opgemerkt. Ook de deur van onze kamer is een stuk kleiner dan ik in Nederland gewend ben, naar schatting 1 meter 90 wat 6 centimeter te kort is voor Bas. De bedden zijn gelukkig wel naar westerse maatstaven gemaakt en ik kan gewoon gestrekt liggen. Wat nog meer opvalt is de futuristische wc die we hebben. Deze heeft een paneel met allerlei knopjes waarmee je de bril kan laten verwarmen en de sproeinstallatie kan activeren. Het is een hygiënisch volkje.

’s Avonds eten we met de groep bij een curry restaurant. Niet echt traditioneel Japans maar wel handig omdat we met zoveel mensen zijn. Hierna doen we nog een korte wandeling door het centrum en gaan we weer terug naar het hotel om te tukken.

Fukuoka

We worden op tijd wakker en vinden al snel de Starbucks waar we een lekker bakkie koffie doen en een ontbijtje. Om half tien gaan we weer naar het hotel en beginnen we een stadswandeling met de groep.


We zien zo veel van de stad waaronder een mooi ondergronds winkelcentrum.


Hier zit ook de Japanse versie van de Bijenkorf en we vergapen ons aan al het bijzondere eten wat hier ligt. Wat mij opvalt is dat er veel aandacht wordt besteed aan de presentatie van de gerechten. Hoe kleuriger hoe beter lijkt het ook wel.


We komen daarnaast ook bij een tempel waarbij men houten wenskaarten kan ophangen met een wens. Je ziet hier naast Japanse teksten ook Koreaanse, Chinese en zelfs Engelse.


Uiteindelijk mogen we onze eigen weg vervolgen en gaan we met Matthijs en Manda naar de Fukuoka Tower. Deze toren is 234 meter hoog en heeft een observatiedek op 123 meter. We hebben hier dus een mooi uitzicht over de stad met bijna 1,5 miljoen inwoners.


Beneden zien we een terrasje liggen bij een Spaans-achtig complex. Dit lijkt ons wel wat dus we gaan er heen en doen hier een biertje. Tegelijkertijd zien we een pasgetrouwd stelletje wat foto’s aan het maken is.


Naast de toren heb je ook een gebouw waarin Robosquare is gevestigd. Hier zien we allerlei verschillende soorten robots waaronder een zeehond die voor therapeutische doeleinden wordt gebruikt. Tevens krijgen we een presentatie van Aibo.

YouTube Video

Rond etenstijd gaan we weer richting centrum en belanden we bij een traditioneel Japans restaurant. We bestellen wat van de kaart die volledig in het Japans is. Wanneer we vragen of een stukje vlees van een kip is moeten we ook daadwerkelijk een kip nadoen. Van sommige dingen weten we alsnog niet wat het is. Zo krijgen we ook wat balletjes aan een stokje. Jeff en Matthijs proberen dit en komen erachter dat dit niet gelijk is aan de gehaktballetjes thuis. Jeff omschrijft het als zeer taai en dat het ook flink kraakt in je mond. Hij vindt het zo smerig dat hij het na een tijdje uitspuugt. Matthijs heeft dit niet door en kauwt gewoon met flinke tegenzin door. Na een paar slokken bier weet hij het weg te werken.


Hierna bezoeken we een arcadehal waar je o.a. op digitale paarden kunt wedden. Er lopen hier ook wat Japanners in pak rond die waarschijnlijk even stoom afblazen na een lange werkdag.


Een paar straten verderop vinden we een appartementencomplex met alleen maar barretjes en clubs. Zo belanden we op de achtste verdieping in The Dark Room wat een smerig rock café is. We doen hier maar 1 drankje en gaan al snel door naar de volgende bar genaamd Xamaica. Deze tent wordt gerund door een grote Jamaicaan met rasta haar en heeft zelfs een geïmproviseerd terrasje op het balkon. We kunnen zo onder het genot van een Japans biertje naar het nachtleven onder ons kijken.

Om half 11 breien we er een eind aan en gaan we richting ons hotel. We pinnen nog wat geld bij de lokale 7-eleven omdat dat de komende dagen waarschijnlijk niet mogelijk is en gaan dan slapen.

Miyajima eiland

We vertrekken vandaag uit Fukuoka en gaan met de bus richting Miyajima eiland. Dit eiland is sinds 1996 cultureel erfgoed. Daarnaast zegt de folder dat de bekende Confuciaanse geleerde Shunsai Hayashi dit in 1643 als een van de drie mooiste plekken in Japan heeft benoemd. Dus dan moet dit wel wat zijn.


Aan het begin van de middag komen we aan met de ferry en hebben we al een mooi uitzicht op de O-torii Gate – een traditioneel Japanse poort wat tijdens vloed in het water staat.


Er zijn hier meerdere tempels te bezoeken en we gaan hiervan een deel af waaronder Itsukushima en Daishoin. Vooral Daishoin is erg mooi en bevat o.a. een gebouw met foto’s van een bezoek van de Dalai Lama.


Het is gedurende de dag bloedheet en door het vele trappen lopen stoppen we regelmatig even door op een bankje te gaan zitten. In het winkelstraatje is nog wel wat verkoeling te vinden door de air conditioning in alle winkeltjes. Het massa toerisme is hier goed vertegenwoordigd en dat merk je ook wel aan alle troep die hier verkocht wordt. Het meeste heeft totaal geen relatie met de tempels op dit eiland.


We doen aan het einde van de middag nog even een drankje bij een klein restaurantje dat dicht bij de ferry ligt en gaan daarna terug naar de bus.


’s Avonds rijden we naar Sandankyo waar we logeren in een ryokan. Dat is een traditioneel Japans gastenverblijf. Bij binnenkomst moeten we de schoenen uitdoen en ruilen voor slippers. Daarna mogen we naar onze kamers die in traditioneel Japanse stijl zijn uitgevoerd. Het uitzicht is echt geweldig vanuit onze kamer want we kijken uit op een bergrivier.


Voor het eten mogen we ons nog opfrissen in een traditioneel Japans bad. Vroeger waren dit seismische baden maar tegenwoordig is het gewoon warm kraanwater. Tijdens het eten krijgen we traditionele gerechten waaronder een vis die we zelf mogen ontleden. Dit gaat door de vis eerst plat te stampen met je stokjes, vervolgens weer naar zijn oorspronkelijke vorm te knijpen en daarna de staart en hoofd eraf te trekken. Met het hoofd komt dan ook gelijk de hele graat mee. Het smaakt in ieder geval erg goed.


Na het eten gaan we met een deel van de groep nog een kaartspelletje doen. Rond 12 uur gaan we slapen op de matrasjes die op de vloer liggen in onze kamer.

Hiroshima

Vanochtend ontbijten we om half acht. We krijgen een Engels ontbijt aangezien er niet genoeg animo was voor de Japanse versie. Vervolgens doen we een boswandeling en zien we indrukwekkende rotspartijen. Het is vandaag weer bloedheet, zelfs in de schaduw, dus het is maar goed dat we veel water mee hebben. Rond half twaalf vertrekken we met de bus richting Hiroshima.


Wanneer we daar arriveren gaan we richting het Children’s Peace Monument. Daar zijn allerlei vitrines opgesteld met duizenden papieren kraanvogels. Tevens staat er een standbeeld van een meisje die haar armen uitstrekt naar een papieren kraanvogel boven haar.


Het is gebaseerd op het verhaal van een 9 jarig meisje die overleed aan de gevolgen van de bom. Ze geloofde dat ze zou genezen als ze 1000 kraanvogels zou vouwen, maar het lukte haar niet om dat af te maken.


We lopen vervolgens richting het Peace Memorial Museum en zien onderweg de restanten van een gebouw met een koepel die is blijven staan toen de bom viel. Tevens zien we de Peace Flame die zal blijven branden totdat alle atoomwapens in de wereld afgeschaft zullen zijn.


Bij de Peace Flame lopen veel schoolkinderen rond die westerse toeristen een vragenlijst geven met de vraag wat wij vinden van wereldvrede en wat we daar van vinden. Aangezien er een meisje voor me staat die haar leeftijd nog op twee handen kan tellen besluit ik de antwoorden simpel te houden en geen politieke discussie te starten. Als beloning voor het antwoorden vouwt het meisje met veel bedrevenheid een papiertje om tot een bloem en mag ik deze houden.


Op 6 augustus 1945 om 8:15 ’s ochtends liet het amerikaanse vliegtuig “Enola Gay” de atoombom “Little Boy” vallen op Hiroshima. Een groot gedeelte van de stad werd letterlijk weggevaagd en naar schatting 70.000 mensen lieten het leven door de explosie en de branden die daarop volgden.


Het Peace Memorial Museum bevat een grote expositie hoe dit kon gebeuren, wat er allemaal afspeelde op die 6 augustus in Hiroshima en wat de gevolgen waren. We zien wat indrukwekkende dingen waaronder een half gesmolten kinderfietsje, een horloge die stil is blijven staan op 8:15 en een stenen trap van een gebouw waarop je een schaduw kan zien van een Japanner die daarop zat toen de bom afging. De flits was zo fel en heet dat het dit tot resultaat had.


Na het museumbezoek gaan we naar Hiroshima Castle. Oorspronkelijk was deze gebouwd in 1590 maar het werd verwoest in 1945. De nieuwe versie komt uit 1958.


Het is weer bloedheet dus we lopen op een rustig tempo door het complex. Vanuit de wachttoren hebben we een mooi uitzicht over de stad en kunnen we wat foto’s maken. Tevens mag Jeff zich even wanen als een echte samoerai.


’s Avonds eten we met de complete groep wat bij een klein restaurantje en krijgen we okonomiyaki; een gerecht van deegwaar bereid op de plaat met veel groenten en vlees of vis naar keuze. Het smaakt allemaal weer erg goed.


Na het eten stappen we weer in de bus en gaan we naar Kurashiki.

Kurashiki (1)

Vandaag zitten we in Kurashiki en hier verblijven we een paar dagen. We zitten in een leuk hotel waarbij we ook gratis ontbijt hebben. Naast rijst en vis kunnen we hier ook broodjes met jam eten. Voor dat laatste ga ik.


Om 8 uur vertrekken we met de groep en gaan we lopend naar het station. Ons reisdoel is het station van Soja waar we fietsen huren om de Kibi vlakte te verkennen. Onze reisleider Ben is tijdens de treinreis alleen zo druk in gesprek dat we dit station missen en we bij het volgende station weer de trein terug moeten nemen. Je kan merken dat de Japanners kleine mensen zijn want mijn fiets mag dan wel een van de grootste maten zijn, maar het voelt nog steeds alsof ik op een kinderfiets zit.


De tocht is erg mooi. We fietsen langs Japanse rijstvelden en door kleine dorpjes. Tevens komen we langs twee tempels die we gaan bezichtigen waarbij de laatste erg mooi is met Japanse tuinen. Bij de eerste komen we nog een monnik in functie tegen waarmee sommigen op de foto gaan.


Volgens de planning van shoestring (onze reisorganisatie) hebben we ’s middags een vrije dag en gaan we morgen naar de koraku tuin met een extra excursie. Dit kost ons dan wel 35 euro terwijl we er ook zelfstandig met de trein naartoe kunnen voor 250 yen (2 euro 50). Een deel van de groep besluit dat laatste te doen waaronder Jeff en ik. Hierdoor slaan we wel het andere deel van de excursie over waarbij we een eiland met kunstwerken zouden bezoeken maar dat nemen we voor lief.


Wanneer we richting de tuin lopen komen we een winkelcentrum tegen met een Nederlandse en Amsterdamse vlag. Onze interesse is gewekt en we lopen een klein stukje het winkelcentrum in waarbij we wat Nederlandse invloeden zien zoals grachtenpanden, grote tulpen en een kerktorentje. Het is dat de Japanse versies van Nick en Simon er niet rondliepen ander zouden wij er ons flink thuis hebben gevoeld.


De tuin zelf behoort volgens de reisboekjes tot een van de mooiste in Japan en dat kan best kloppen. Het is erg groot en je kan er in principe uren spenderen. Wij doen het in een wat sneller tempo omdat het al wat aan de late kant is en de tuin om 18:00 dichtgaat. Desondanks zien we heel veel van de tuin.


Na zessen keren we weer hotelwaarts en eten we wat bij een restaurantje vlakbij het station van Kurashiki. Het is eigenlijk een bar waar je aan zit waar je allerlei kleine gerechten kan bestellen wat je vervolgens met je stokjes opeet. We raken al snel in gesprek met andere gasten die aan een tafeltje zitten en het vertaalboekje van Matthijs en Manda maakt daardoor flinke overuren. Gedurende de maaltijd krijgen we ook gerechten van hun aangeboden waaronder tofu en sake. Tevens raak ik “in gesprek”met een Japanner die naast mij zit waarbij het veelal met gebroken Engels gaat of gebaren. Ik laat hem onder andere met Google Streetview zien waar ik woon en hij laat zijn woning zien. De technologie staat voor niks tegenwoordig.


Middels sms contact hebben we een ander deel van de groep laten weten waar we eten. Wanneer wij klaar zijn komen ze net aan en kunnen ze het stokje van ons overnemen. De restaurant houder heeft waarschijnlijk zelden zo’n winstgevende avond meegemaakt.

Na ons in het hotel wat opgefrist te hebben gaan we zoeken naar een kroegje of clubje. We belanden bij club 557 wat bijna leeg blijkt te zijn. Gelukkig zijn wij met een aardig aantal en brengen we daar verandering in. Matthijs en ik zien wat dartborden en besluiten een potje te doen. Al snel worden we uitgedaagd door twee Japanners en zitten we in een internationale match. We doen flink ons best voor Hare Majesteit en het wordt uiteindelijk erg close. Helaas verliezen we het potje op 7 punten na.


Wanneer we willen afrekenen komen we tot de ontdekking dat we per persoon 300 yen (3 euro) tafelrecht moeten betalen in Japan. Veel Japanners zitten blijkbaar aan de bar om dat te ontlopen. We denken eerst dat we genaaid worden maar nadat Janneke zelfs telefonisch contact heeft gehad met de eigenaar blijkt het toch echt een Japanse gewoonte te zijn. We voldoen het openstaande bedrag maar en gaan daarna slapen.

Kurashiki (2)

Vandaag hebben we een vrije dag en gaan we met een klein groepje de stad verkennen. Onderweg komen we langs een kinderdagverblijf waar de kinderen een dansje moeten doen op de maat van de muziek. Tevens moeten ze in twee grote cirkels lopen maar dat gaat niet altijd even goed. De begeleidsters hebben hun handen er letterlijk vol mee om de kinderen op de juiste route te plaatsen.


We lopen eerst richting het oude centrum Bikan waar we kunnen zien hoe de stad er vroeger uitzag. Ook toen had je blijkbaar al ontzettend veel toeristenwinkels. Het toppunt is toch wel een winkeltje waar ze alleen katten en hondenspullen verkopen. Er wordt zelfs een kerst cd afgespeeld waarbij je katten de tekst hoort miauwen. Helaas was deze uitverkocht.


Vervolgens zijn we richting wat tempels gelopen waarbij we gelijk flink werden belaagd door een zwerm muggen. Vooral mijn beide enkels hebben het flink moeten ontgelden. Een deel van ons groepje gaat kijken naar een bruiloft die plaatsvindt in een tempel terwijl een ander deel de overdekte winkelstraat gaat verkennen. Ik ga samen met Judy richting een apotheek om wat anti-muggen spul te halen voor iedereen. Ook hier spreken ze amper engels en moeten we met gebaren en het wijzen naar de muggenbulten duidelijk maken wat we willen.


We zoeken weer de rest van de groep op en lunchen wat bij een tentje waar je een soort boerenomelet krijgt maar dan Japanse stijl. Daarna slenteren we nog wat door het stadje maar komen snel tot de conclusie dat we het wel een beetje gezien hebben. Iemand oppert het idee om een karaokebar te bezoeken en al snel vinden we er een bij het station. Het blijkt dat alle hokjes op dat moment vol zitten maar dat er over twintig minuten wel plek is. We nemen tegen die tijd plaats in een hokje waar ruimte is voor ongeveer 8 personen en een geluidsinstallatie aanwezig is waar je U tegen zegt. Top artiesten zoals Elvis Presley, Tom Jones, Queen en 50 cent komen voorbij en we zingen vol overgave mee.


’s Avonds eten we wat bij een steakhouse waar je o.a. hamburgers en biefstukken kan bestellen. In plaats van stokjes krijgen we hier weer de oude vertrouwde mes en vork. We borrelen vervolgens nog wat na in de hotel lobby.

Himeji en Kyoto

Vandaag gaan we naar Himeji waar het witte reiger kasteel bezoeken. Dit kasteel dateert oorspronkelijk uit de 14e eeuw, maar kent haar huidige uiterlijk sinds de 17e eeuw. Helaas staat dit complex grotendeels in de steigers dus we kunnen het niet in volle glorie bewonderen. Wel krijgen we een indruk hoe het leven hier moet zijn geweest wanneer we door de gangen heenlopen.


We lunchen wat op het pleintje van Himeji en zien daar allerlei mensen verkleed als stripfiguur rondlopen. Er blijkt een of andere show te zijn wat best leuk is om naar te kijken. Het blijft met dit soort dingen wel een bijzonder volkje.


Na de lunch duiken we de botanische tuinen in. Hoewel de grote tuin die we laatst bezochten best mooi was, krijgen we hier pas het echte Japanse gevoel. Na elk bochtje zie je weer wat moois en alles wordt nauwkeurig bijgehouden door de vele tuiniers die hier rondlopen. We zien zelfs iemand de naadjes per stuk controleren van een naaldboom. Dan heb je wel een hart voor de zaak.


Uiteindelijk gaan we met de bus naar Kyoto waar we ’s avonds aankomen. We eten hier wat bij een restaurant waar je je bestelling kan plaatsen bij een grote automaat. Het kaartje wat je hieruit krijgt moet je afgeven bij een serveerster waarna je kan wachten totdat je eten wordt opgediend. Voordeel van deze werkwijze is dat je gelijk weg kan lopen als je klaar bent met eten.

Kyoto (1)

Vandaag gaan we met de groep Kyoto verkennen. We bezoeken de gouden tempel Kinkaku-ji, de zen tuin Ryoan-ji waar we wat rotsen kunnen bewonderen, Nijo-jo wat hè kasteel van de slogan was en Sanjusangen-do waar we 1001 boeddhabeelden bezichtigen maar die we helaas niet op de foto kunnen zetten. Daarna heeft iedereen wel zo’n beetje last van het fenomeen tempel moeheid.


We lopen vervolgens naar Gion wat het geisha district is van Kyoto. Dit gebied is ook heel bekend geworden door het boek “Memoirs of a geisha” wat later verfilmd is. We komen een aantal nep geisha’s tegen die er speciaal staan voor de toeristen, want de echte vluchten weg zodra ze een camera zien. Ook zien we een aantal geisha-studenten die te herkennen zijn aan een enkele bloem in hun haar.


We belanden uiteindelijk bij de bar Highball waar men naast bier ook vele soorten whisky heeft. Ik besluit dat een keer te proberen en ga voor de kaku-bin. Het smaakt nog best goed ook. Daarna ga ik wel weer voor een biertje want de avond is nog jong.


We eten wat bij een restaurant genaamd blue ocean. Hier zitten we met z’n zessen (Matthijs, Manda, Jeffrey, Judy, Linda en ik) in een apart Japans kamertje met authentiek schuifdeur. Op tafel staat een iPad achtig apparaat waarmee we onze bestellingen kunnen doorgeven. Een aantal gerechten worden desondanks niet bezorgd dus we gaan toch nog met wat honger van tafel. Als echte cultuurbarbaren lopen we dus nog even langs de McDonalds om een burgertje te scoren.


’s Avonds gaan we langs de karaokebar Super Jankara wat weer een groot succes blijkt te zijn. Ons zangtalent lijkt ook met sprongen vooruit te gaan. Uiteindelijk belanden we bij de bar in het hotel waar de rest van de groep ook blijkt te zitten.

Kyoto (2)

Vandaag gaat de groep een excursie doen naar de oude stad Nara. Wij trekken samen met Matthijs, Manda en Judy ons eigen plan. We starten met het manga museum. Dit museum bevat ruim 200000 dingen die te maken hebben met manga. Daaronder vallen ruim 40000 boeken die in de Wall of Manga staan gerangschikt op jaartal. Bezoekers mogen elk boek uit de kast pakken en lezen. Er zijn daarom ook veel plekken in het museum waar je even rustig kan zitten.


We gaan vervolgens door naar fushimi inari-taisha. Deze tempel staat voornamelijk bekend om het pad met de duizenden torii wat een indrukwekkend effect geeft. Je hebt bijna het idee door een tunnel te lopen.


We nemen de metro naar kyoto station en gaan in het kader van onze nerd dag een grote electronicazaak binnen die hier gevestigd is. Buiten staat een meisje de iPhone 5 te adverteren en daar moeten we uiteraard mee op de foto.


Binnen ontdekken we een winkel die vele malen groter is dan de mediamarkt. Ze hebben hier van alles. Van massagestoelen tot de nieuwste camera’s en tv’s. De prijzen zijn door de huidige wisselkoers helaas niet zo interessant. In Nederland ben je zeker een paar tientjes goedkoper uit.


Nadat we ons even hebben opgefrist in het hotel gaan we met de groep naar Gion om wat te eten. Wij eten wat barvoedsel met Judy en Kirsten bij highball. De rest gaat wat eten bij een traditioneel restaurant in de buurt.


’s Avonds gaan wederom aan de karaoke. Het lijkt zowat een verslaving te worden.

Kyoto (3)

We kunnen vandaag weer wat later opstaan. Onze koffers hebben we alvast ingepakt zodat deze vandaag met de express post naar Tokio worden gebracht. Morgen gaan we daar namelijk naartoe met de Shinkansen en het is niet praktisch om dan met zoveel bagage rond te zeulen.


We vertrekken rond 10 uur met Janneke, Rogier en Arjan naar Arashiyama. Hier heb je verschillende toeristische attracties waaronder Iwatayama Monkey Park. Ze hebben hier meer dan 170 macaque apen die wild rondlopen. Het park ligt op een grote heuvel waar je een mooi uitzicht hebt over Kyoto en het is nog een flinke klim om daar te komen. Boven aangekomen lopen we tussen allerlei wilde apen door naar een hutje waar we even kunnen zitten en de apen kunnen bezichtigen. De ramen zijn bedekt met een gaas waar de apen op kunnen klimmen en het is daardoor ook mogelijk om ze wat pinda’s te voeren.


We willen vervolgens verder de heuvel op klimmen om te kijken of we daar een nog beter uitzicht hebben. Op het pad liggen twee apen waarbij de een de ander ontvlooit en Jeff probeert hier een mooie foto van te maken met zijn telefoon. Hij komt alleen net iets te dichtbij want een van de apen springt met een keiharde schreeuw op en kijkt hem in een aanvalspositie doordringend aan. We besluiten dus maar weer naar beneden te gaan.


Beneden ligt een klein dorpje met wat winkeltjes en eetgelegenheden. Jeff vindt hier een drankjesautomaat waar ze ook Yakult hebben. Zijn darmflora presteert dus weer optimaal!


Kirsten is ondertussen ook onderweg naar Arashiyama dus we besluiten om even te lunchen terwijl we op haar wachten. Vervolgens gaan we met z’n allen naar het bamboe bos waar we door al het bamboe het bos niet kunnen zien.


Als we dit gezien hebben krijgen we een berichtje van Linda dat ze in Gion loopt na een dagje bij het ziekenhuis geweest te zijn vanwege haar reactie op de muggenbeten. Ben de reisbegeleider vertrouwde dat niet helemaal dus besloot dit te laten controleren. Via whatsapp spreken we rond 5 uur af bij de bar in Gion waar dan geheel toevallig het happy hour begint. Toch wel handig dat internet op reis van Vodafone. Voor 2 euro per dag mogen we hier 35 MB aan data verstoken. Iedereen die hier mobiel internet heeft zit in een aparte whatsapp groep met de veelzeggende naam “Japan”.


We eten gelijk ook even wat in de bar en gaan dan wat geisha’s spotten. Helaas lukt het weer niet om ze op de foto te zetten al zien we wel een luxe auto stoppen waar een geisha snel uitstapt en een huis binnengaat. Ook kunnen we een van de huizen naar binnen kijken en zien we een leerling-geisha zitten. We voelen ons wel een beetje Jan Papparazi. We ronden de avond af door, jawel, wederom aan de karaoke te gaan. We kunnen al bijna doorgaan voor ras Japanners.