We vertrekken bijtijds want we hebben een lange reis voor de boeg.
Op weg naar Italië hebben we weer voor Stuttgart gekozen als tussenstop.
De reis gaat zeer voorspoedig tot bij onze laatste afslag op de autobahn, want daar ligt alweer alles open.

Het kost daarom enige moeite om ons hotel in het centrum te vinden.
Om 14:35 checken we in bij het Park Inn by Radisson Stuttgart.
Het is weer een mooi hotel. Eerst even wat goedkope drogisterij artikelen inslaan bij DM, ligt toevallig naast het hotel, en daarna de stad in.
Vorige keer waren we op zondag in Stuttgart, op zaterdag bruist deze stad nog meer.
We treffen het want momenteel is er in het centrum das Weindorf 2018 gaande.
Het staat vol met kramen waar producten uit de streek worden gepresenteerd.

Het toeval wil dat er ook de nodige voetbal supporters over de markt lopen, maar het blijft rustig. Bayern München speelt vanavond tegen VFB Stuttgart en de supporters lopen hier gewoon door elkaar. Als we dorstig worden gaan we op een terras zitten om een lekker biertje te scoren.

Er zijn weer de nodige demonstraties gaande, dus er is nogal wat politie op de been.
Het is erg druk in de stad en tot onze verrassing zien we hier ook een koopgoot net als in Rotterdam. Omdat we vanmorgen erg vroeg op waren maken we het niet te laat.

We sluiten de avond af bij Brauhaus Calwer Eck waar we ook nog VFB Stuttgart-Bayern München op een groot scherm kunnen bekijken. Ook hier zitten de nodige Bayern supporters want er wordt alleen maar voor de club van Arjan Robben gejuicht.

Andere jaren hadden we vaak mazzel met het verkeer. De file’s stonden meestal in de andere rijrichting, maar vandaag lopen we het op. De route wordt voortdurend aangepast door flinke opstoppingen. Uiteindelijk passeren we de grens met Oostenrijk en rijdt het eindelijk wat beter door. We maken ook onze eerste stop voor een bakkie koffie. Bij de grens in Duitsland was het zo druk dat ik dubbel geparkeerd heb op de rijbaan bij de raststätte om een vignet voor Oostenrijk aan te schaffen. Er staan dan ook mega veel vrachtwagens geparkeerd overal. Dat komt natuurlijk omdat het zondag is, die mogen nu niet rijden.
De koffie in Duitsland hebben we daar dus maar laten zitten. We kunnen lekker doorrijden in Oostenrijk maar aan de grens met Italië op de Brennerpas is het weer raak en rijden we tergend langzaam richting Italië.

Onze geschatte aankomsttijd gaan we zo niet redden we bellen maar met Erica in Arco.
Het probleem is nu wel dat ik geen Italiaans spreek en Erica spreekt geen Engels of Duits.

Als we met 4 ½ uur vertraging om 19:35 aankomen in Arco is er geen Erica aanwezig om de sleutel te overhandigen. Gelukkig woont ze dichtbij dus na een belletje komt ze aansnellen. Het is een prachtig, nagenoeg nieuw appartement.

Erica is een bijzonder gastvrije gastvrouw. De koelkast staat vol met lekkers.

Omdat het al laat is gaan we eerst een restaurant opzoeken om wat eten want daar zijn we nog niet aan toe gekomen. Erica heeft een goede tip en 5 minuten later zitten we aan tafel bij ristorante al Fiume.
Na een pittige reis kan onze vakantie beginnen.

Vandaag gaan we ons een beetje oriënteren. Nu het licht is zien we in waar we beland zijn.
Het appartement is erg mooi, evenals het uitzicht vanaf het balkon. We krijgen een appje van Erica. Ze gaat vandaag pane alle olive / olijfbrood bakken voor de familia en zal vanmiddag voor ons ook een mandje voor de deur zetten.

Als we ’s middags Arco gaan verkennen vallen we erg op zonder fiets. Het is een en al mountainbiker wat er voorbij komt. Waarschijnlijk is Arco een soort tussenstop op een fietsroute. Arco blijkt een mooie plaats, groter dan verwacht. Er zijn veel mooie tuinen en een bomenpark met veel uitheemse bomen. Deze boomsoorten zijn dus door menselijke tussenkomst hier terecht gekomen. De winkeltjes zijn allemaal gesloten tot 15:30. De horeca doet echter goede zaken. De fietsers verbruiken waarschijnlijk zoveel energie dat ze bijna allemaal aan de gelato gaan.

Wij houden het vooralsnog bij een kopje koffie.

In de supermarkt schaffen we een wcd adapter aan want die blijken we thuis te hebben gelaten. In het appartement zitten drie soorten wandcontactdozen, en 2 soorten kunnen we nu niet gebruiken. We gaan daarna lekker wat lezen op het balkon.
Tegen het vallen van de avond wemelt het ineens van de insecten waardoor we even naar binnen vluchten. Kunnen we mooi even facetimen met Lars. Die zit net te eten. Met de zon verdwijnen ook de muggen dus kunnen we weer naar buiten.

’s Nachts komen we er achter dat niet alle muggen vertrokken zijn.

We beginnen weer een beetje in ons vakantie ritme te komen. Proberen een beetje uit te slapen, de ’s nachts opgelopen muggenbeten tellen, broodjes halen en dan lekker uitgebreid ontbijten. Het weer is dusdanig mooi dat we telkens op het balkon kunnen zitten.

Er zijn voor zover we kunnen ontdekken 2 redelijk grote supermarkten in Arco. Beide binnen schoots afstand van het appartement.

Een paar zaken vallen ons op. Men houdt hier erg veel van honden en de voordeur zou niet misstaan in een bankfiliaal. Van criminaliteit hebben we echter gelukkig nog niet veel gemerkt.

Op het balkon hebben we uitzicht op Castello di Arco. Je kan via een verhard pad naar boven  wandelen. Als we in het centrum aankomen blijkt er een markt te zijn dus dan ben je de vrouw in het gezelschap kwijt. Shirts van Juventus en dan met name Ronaldo zijn hier erg populair.

Het is wel leuk om te zien hoe de markt afgebroken wordt , want anders dan in Nederland hebben ze hier geen kramen.
Alles is gecentreerd rondom busjes, dus na afloop de handelswaar weer inpakken, de soms forse overkapping automatisch naar binnen draaien op het dak van de bus en weer op weg naar huis.

We komen nu ook een routebord tegen wat al die mountain bikers hier verklaart.

Met enige vertraging beginnen we dus aan de beklimming. Het is een steile, af en toe zeer steile, beklimming tussen de olijfbomen door. De route staat duidelijk aangegeven, kan niet misgaan. Om tot het laatste stuk en de ruïne toegang te krijgen moet je een toegangsbewijs aanschaffen. We tikken €3,50 pp af en klimmen verder.

Over het uitzicht mogen we niet klagen. In de bergen wil nog wel eens nevel hangen maar nu is de lucht bijna helder. Vanaf de top lopen we langs een andere route weer naar beneden, maar niet voordat we een terrasje onderaan Castello di Arco gepakt hebben.
Het begint een beetje te waaien en dat is eigenlijk wel lekker.
We komen uiteindelijk op het dorpsplein weer terug in het centrum. Nog even langs de supermarkt voor wat boodschappen en daarna weer lekker hangen op het balkon.

Gisteren hadden we bovenop de berg uitzicht op het Gardameer. Vandaag gaan we daar een kijkje nemen, een ritje van 15 minuten. In het centrum van Riva del Garda kan je gewoon gratis parkeren. We vertrouwen dat natuurlijk niet, de woekerprijzen in Nederland gewend, maar het blijkt echt zo te zijn.

Riva del Garda is een leuk plaatsje en we beginnen gelijk al met een ruïne van een Romeins badhuis. Die hebben we wel eens mooier gezien. Er zijn veel smalle straatjes en dat maakt het leuk om door heen te wandelen.

De winkels blijven hier ook gewoon open na de lunch. Het is dan ook een stuk drukker dan in Arco. Er worden nog een paar leuke aanbiedingen gevonden, alleen het passen is altijd zo’n gedoe. Maar met de verkeerde pasvorm naar huis gaan is ook geen optie.
Je gaat niet even snel terug om te ruilen.

We zitten hier aan de noordkant van het Gardameer. Er zijn ook veel rondvaarten maar die laten we voor wat ze zijn. Ook hier zijn er weer mooi onderhouden parken. Je kan merken dat je in het rijkere noorden van Italië zit.

Aan alles komt een eind, zo ook aan ons verblijf in Arco en aan het zonnige weer.
In de late middag begint het zowaar te regenen met in de verte een onweersklap.
Het is ons prima bevallen in deze streek. Morgen gaan we weer een stuk dieper Italië in op weg naar Siena.

Als we de deur opendoen staat er alweer een tas met locale lekkernijen voor de deur.

Erica zorgt goed voor haar gasten. Het heeft nogal geregend maar we weten de bagage toch droog in de auto te krijgen. We gaan op weg naar onze zuidelijkste stop deze reis, Siena.
Het rijdt weer lekker door en voor we het weten zitten we alweer op de autostrade. Bij Bologna maken we een tussenstop bij Fico Eatalyworld. Dit is een soort amusement en themapark rondom Italiaans eten. FICO staat voor Fabbrica Italiana Contadina en wil je op culinair gebied het beste van Italiaanse bodem laten zien.

Voor het eerst vind je alle culinaire tradities van de twintig verschillende regio’s op één plek. Op een oppervlakte van ruim honderdduizend vierkante meter proef je de beste producten en de mooiste wijnen en ontdek je hoe al deze lekkernijen worden gemaakt. En dat helemaal gratis!

Dat gratis bleek dus alleen op de toegang te slaan, proeven kon je niet, er waren alleen wel veel restaurantjes waar je betaald kon ontdekken wat Italië op culinair gebied te bieden heeft.

We rijden door naar Siena, bij het verlaten van de snelweg hebben we voor de 2e keer problemen met tol betalen. De eerste keer werden we op afstand geholpen via de intercom, nu komt er ongeveer 40 cm papier uitrollen met het verzoek om binnen 14 dagen de tol via internet te betalen. Dit gaat wel sneller. Wel vreemd, normaal hebben we nooit problemen.

We checken in bij het Executive hotel Siena. De kamers zijn net gerenoveerd, de badkamer volgt waarschijnlijk nog, of zijn ze vergeten.

Het hotel ligt in een woonwijk dus ’s avonds besluiten we een pizza te gaan eten tussen de locals. Dat was wel een bijzondere ervaring. We zaten bij Pizzeria Scacciapensieri.
Het verschil hier tussen eat here or to go is dat je bij de eerste keuze de doos open krijgt  en bij “to go” de doos dicht. Bier kan je zelf pakken uit de koelkast en ze hebben een terras. We hebben nog nooit zo’n lekkere pizza gegeten.

Het blijkt dus waar te zijn, hoe schraler de inrichting des te beter het eten.

We zijn een beetje laat opgestaan, dus het is even zoeken naar een plaatsje in de ontbijtzaal. Het ontbijt is prima verzorgd. Omdat het hotel iets verder van het centrum afligt dan gedacht nemen we de bus. De bushalte is precies voor het hotel en een kaartje kost maar €1,50. In Siena aangekomen blijkt het enorm druk te zijn met grote groepen toeristen. Even zijn we bang voor Firenze toestanden maar dat blijkt later mee te vallen. Het centrum van Siena ligt binnen een stadsmuur op 3 heuvels en is gebouwd rondom het schelpvormige plein  Piazza del Campo. Er zijn 17 wijken en elke wijk heeft zijn eigen vlag.

Je ziet dus zo wanneer je in een andere wijk aankomt. Twee keer per jaar zijn er paardenraces op het plein in het centrum waar 10 wijken aan mee kunnen doen. De Paleo schijnt een waar spektakel te zijn en is te zien in juli en augustus. Daar zijn we dus net te laat voor. Maar de Piazza del Campo is ook een mooi plein zonder paarden.

Siena is een mooie stad maar de wijken aan de kant van het voetbalstadion, het noorden, zijn toch net iets leuker om door te lopen dan aan de zuidkant van de Piazza del Campo.
De stad wordt ook veel bezocht door dagjesmensen en dat verklaart de groepen toeristen die je ziet, die lopen allemaal achter iemand met een vlaggetje aan.

De doorkijkjes geven mooie plaatsjes. We lopen ook nog een stuk over de stadsmuur en daar is het uitzicht nog mooier. Het is trouwens wel oppassen voor het verkeer want de auto’s rijden hier gewoon tussen al het volk door. Je denkt op een voetpad te lopen maar dat is dus niet zo.

Nadat we eerst Siena hebben verkent, wordt het nu tijd om de omgeving te bekijken.

We hebben een paar autoroutes door Toscane gemaakt en daarbij verschillende plaatsen aangedaan. Als eerste hebben we Val d’Orcia bezocht, een vallei welke op de Unesco wereld erfgoedlijst staat.

Jammer genoeg hangt er veel nevel dus echt mooie plaatjes zijn er niet te schieten. We stoppen ook in Pienza, een stadje waar je de kaas al ruikt als je de auto uitstapt.

Ook een mooie omgeving is die van Montepulciano. We proberen een foto te schieten van het karakteristieke Toscaneplaatje, een boerderij met een oprijlaan vol met cipressen. Uiteindelijk vinden we er wel een maar de bomen zijn nog jong, net aangeplant.

We hebben ook weer een restaurantje in de buurt van het hotel ontdekt. Het is iets verder doorlopen in de wijk en hoort bij een stadscamping. Het betreft Ristorante Colleverde. Er blijken al veel plaatsen gereserveerd te zijn maar uiteindelijk is er toch een tafeltje vrij. Ook hier hebben we weer erg lekker gegeten. Er zitten ook veel mensen uit de buurt hier, en dat is meestal een indicatie dat het wel goed zit.

We toeren ook nog naar San Gimignano. Het is hier erg zoeken naar een parkeerplaats, want het is onverwacht erg druk. Dit plaatsje staat ook wel bekend als het Manhatten vanToscane. Tja, kijk en oordeel zelf.

We vervolgen onze trip naar Volterra maar daar lukt het niet om de auto te parkeren. Inmiddels zijn we er wel achter dat er al snel een P staat bij een redelijk open plek. Wat grind met plek voor 3 auto’s is hier P2. Omdat het ons vooral om het landschap te doen is rijden we weer door.

Als we weer in Siena aangekomen zijn droppen we de overbodige bagage in het hotel en gaan weer met de bus de stad in. Het is wel geinig om te zien hoe de bus een parkeergarage induikt om beneden een stop te maken. Er blijkt een winkelcentrum boven de parking te zitten.

In Siena doen we eerst een lekker bakkie met een pannini. Daarna gaan we een wandelroute lopen welke we gevonden hebben in een boek over Toscane. Bij stap 3 zijn we al bijna de weg kwijt en na een omweg via het stadion van AC Siena geven we het op. Het is wel duidelijk dat we op eigen houtje nagenoeg alles gezien hebben .

We lopen weer richting Piazza del Campo. Bij een barretje aldaar gaan we een lekker Heineken biertje scoren. Met al dat geloop hebben we weer genoeg calorieën verbrandt.

We checken uit bij het hotel. Siena zit er weer op. We gaan op weg naar onze volgende stop, Milaan. We hebben daar via booking.com een appartement gehuurd en dat blijkt ook weer een airbnb te zijn. Rosi moet waarschijnlijk vandaag werken want we hebben bericht gehad dat we pas vanaf 18:00 kunnen inchecken. We besluiten daarom via Lucca te reizen. Onderweg krijgen we een melding van het auto management dat we bandenspanning verliezen dus we zoeken snel een tankstation op. Gelukkig geen lekke band, een beetje lucht erbij en we kunnen weer verder. Wel iets om in de gaten te houden.

Lucca is een stadje met een vestingmuur van 4 kilometer. Nu hebben wel meer stadjes een oude vestingmuur, maar deze is nog geheel in tact. Binnen deze muur ligt het oude centrum. De muur wordt gebruikt om te wandelen, fietsen, familiefietsen zijn hier erg populair, en ontspannen. Midden in het centrum ligt het piazza Dell anfiteatro wat nog uit de Romeinse tijd stamt.

Het is een ovaal plein wat rondom helemaal dichtbebouwd is. Op het plein zijn weer de gebruikelijke terrassen. Ook zijn er weer de nodige kerken, er wordt gesproken over 100, maar dat lijkt me een beetje veel. De altijd aanwezige toren is in Lucca wel opvallend. Hier groeien namelijk bomen bovenop.

Je kan ook naar boven klimmen maar dat laten we aan de anderen over. Er is genoeg animo voor als we de rij zien.
We horen trouwens erg veel Nederlands om ons heen.

We vervolgen onze weg naar Milaan maar raken bij het tolplein in de war. Je kan uit 3 snelwegen kiezen maar omdat Milano niet op de borden staat nemen we natuurlijk weer de verkeerde. Een afslag verder en 0,70 cent armer keren we weer om. We rijden dicht bij de Ligurische zee. Het is wel opletten om via Parma en niet via Genua naar Milaan te rijden. Genova kan je nu beter mijden. Het is trouwens toch goed opletten op de A1 want het is erg druk en ze rijden hier de vouwen uit je broek. Op de ring van Milaan krijgen er 2 automobilisten ruzie met elkaar en vliegen ze van links naar rechts achter elkaar aan en elkaar afsnijdend. Hier wil je niet tussen geraken. Vlakbij het San Siro stadion duiken we de wijk in.

We vinden een parkeerplek tegenover het appartement en klokslag 18:00 komt Rosi aanlopen en checken we in bij Chez Nous op de 6e etage. Het is al weer 34 graden dus wel lekker dat er airco aanwezig is.

We zitten met de metro maar een kwartier van hartje Milaan. Als we uitstappen zien we dan ook de Duomo en ik moet zeggen, dat ziet er spectaculair uit. Het is nog niet zo lang geleden dat Tom Dumoulin hier na een spannende tijdrit gehuldigd werd als winnaar van de Giro d’Italia. Het is dus een historische plek. We gaan voor een kaartje om de dom van binnen te bekijken, maar daar gaat te veel tijd inzitten. Enorme wachtrijen.

Lopen dus maar om Milaan te verkennen. Als eerste zien we de Ferarri store. Als je hier binnenkomt hoor je het geluid van een formule 1 auto. Wel leuk bedacht. Je mag binnen geen foto’s maken, alleen van de auto.

Milaan steekt niet echt logisch in elkaar, en er zijn heel veel winkels, maar uiteindelijk zien we iets interessants. Voor ons doemt Castello Sforzesco op.

Dit is een kasteel uit de 14e eeuw. Het is vrij recent gerenoveerd en daarbij kwamen er ware kunstwerken onder het pleisterwerk vandaan.We vinden het wel vreemd dat niet alles zichtbaar is gemaakt, maar daar blijkt een gedachte achter te zitten. Om de kunstwerken te beschermen voor volgende generaties laat men het zo.

Dat is eigenlijk wel logisch want tegenwoordig krast men zelfs zijn initialen in bladeren van planten, of zit alles onder de graffiti. In de middag komen we weer langs de vorige week geopende eerste Italiaanse Starbucks in het oude postkantoor, en omdat de rij nu fors korter is sluiten we aan.

Het is een vrij nieuw concept en men gaat proberen om Italië te veroveren. Ik denk dat ze het vooral van de toeristen moeten hebben want de prijzen zijn veel te hoog voor de gemiddelde Italiaan. Die gaat daar echt niet elke week zitten. We komen in gesprek met een koffiebrander uit België en later een uit de UK.

Ze hebben o.a. stage gelopen in Amsterdam dus dat schept een band.

Het concept van een totale koffie beleving is bedacht in Seattle. De eerste vestiging van dit concept is daar geopend in december 2014. Dit is inmiddels de 5e vestiging. We hebben ons prima vermaakt. Dat kun je wel aan de Amerikanen overlaten.

We proberen nog een keer om een kaartje voor de Duoma te bemachtigen. Bij toeval ontdek ik dat er een speciale rij voor “olderly people” is, dus daar gaan we maar eens van profiteren. Dat kan nu 😂.

Een kwartier later lopen we in de Duomo. Het ziet er echt mooi uit. Ze konden vroeger wel bouwen hoor. Dit staat toch al een paar jaar zonder problemen.