We verlaten Milaan weer. Het is niet echt geworden wat we er van verwacht hadden. Het centrum bij de dom is wel mooi, maar verder zit er weinig structuur in. Het komt op ons over als een rommelige stad. Wat ook niet echt mee helpt is het hoge aantal bedelaars. Overal staan ze een petje op te houden. Vooral bij het station zijn veel afrikanen te vinden.

Omdat het niet zo ver rijden is naar onze volgende locatie besluiten we dat er wel tijd voor een bezoek aan een outlet centrum is. Een paar uur later staan we te puzzelen hoe alle aankopen achter in de auto passen.

Eigenlijk had ik nog een bezoek aan het Autodrome circuit in Monza in gedachte, maar het lukte niet echt om een geschikt tijdstip voor een rondleiding te vinden. Dat kwam nu wel goed uit want de rit vanaf Milaan naar het noorden van het Como meer duurde toch wel langer dan gepland.

De SS340 is een erg mooie route. Je volgt hier een oude Romeinse handelsroute. De weg is erg kronkelig en geeft mooie uitzichten op het Comomeer. Er zijn veel nauwe straatjes door diverse plaatsjes wat de langere reistijd verklaart. Regelmatig sta je een tijdje stil omdat er een bus of vrachtwagen moet passeren. Er staan dan ook regelmatig verkeersregelaars op de route.

Onderwijl bellen we met Mauro om onze aankomsttijden door te geven, maar Mauro spreekt alleen Italiaans. Als we uiteindelijk door nauwe straatjes omhoog gereden zijn naar de Via Disperpersi in Guerra in het pittoreske  Gravedona, worden wel al opgewacht door een moeder met dochtertje. Ook zij spraken alleen Italiaans, maar ze wezen naar het bord van Residenza Christian dus we hadden onze tijd toch duidelijk kunnen maken.

De auto kan gelijk in de garage en we lopen 74 treden omhoog naar het appartement. Er blijkt een etage op een bestaand huis gebouwd te zijn. Alles is splinternieuw en wat nog mooier is, het uitzicht vanaf het balkon is fenomenaal.

Het voorspelde slechte weer bleef gisteravond uit dus we hebben lekker van het uitzicht genoten op het balkon. In de nacht begon het wel te onweren en te regenen maar dan heb je er geen last van.

De volgende ochtend schijnt de zon alweer. Op weg naar de bakker om broodjes te scoren. Dat blijkt een hachelijke onderneming te zijn want er ligt geen voetpad op de route en zoals al eerder opgemerkt rijden ze hier niet echt langzaam. We kunnen ook gebruik maken van fietsen bij het appartement maar dat lijkt ons hier niet zo’n goed idee.

Gravedona ligt aan de voet van de heuvels in een baai van het Comomeer. Het heeft een heel mooi oud centrum met smalle steegjes, steile trappen, en oude dicht op elkaar gebouwde huizen. Er zijn ook weer behoorlijk wat kerken. Veel stamt nog uit de oudheid en dat maakt het een karakteristiek Italiaans stadje. Het is er drukker dan verwacht.

Ook is het leuk wandelen over de boulevard. Er zijn veel terrasjes en winkeltjes. Dat het een populaire bestemming is wordt duidelijk als we willen eten. Alles blijkt vol te zitten en na een tijdje wachten kunnen we alleen binnen een tafeltje krijgen. Buiten zit het nog vol. Femke Halsema brengt ons de menukaarten en neemt de bestelling op. Tenminste, we vinden allebei dat ze wel heel erg op Femke lijkt 😀

Later op de avond nemen we nog een espresso en Els een gelato op een terrasje met uitzicht over het Comomeer. Het is erg sfeervol met al die lichtjes op de heuvels rondom het water. Het is ondanks de slechte voorspellingen nog steeds heerlijk weer.

Zo ineens blijkt je verblijf in Italië er alweer op te zitten en moet je weer richting huis. Het verblijf in Gravedona is ons erg goed bevallen. Nog een keer naar de bakker om broodjes te halen en gelijk een lekkere espresso te bestellen. Het uitchecken ging niet helemaal naar wens want we wisten niet waar we de sleutels van het appartement af moesten geven. Na een paar keer bellen nam Mauro eindelijk zijn telefoon op maar daar kwamen we ook niet verder mee.

Omdat ik zijn auto in de garage naast de mijne had zien staan hebben we de sleutels maar in de garage achter gelaten. Even een berichtje vertaald en ge-sms’t, want whatsappen kon ook niet.

Via Lugano zijn we weer in Zwitserland beland. Dat is toch wel een erg mooi land. We rijden van zuid oost naar noord west en zien weer veel mooie natuur. Oké je komt regelmatig een tunnel tegen en dan zie je niet veel maar rijden door Zwitserland is geen straf. De langste tunnel was vandaag 17 kilometer en binnenin was de temperatuur opgelopen naar 37 graden. Als we via Basel weer in Duitsland belanden rijden we richting Frankfurt voor een tussenstop.

Die plaats staat al langer op ons lijstje en we willen daar 2 nachten blijven zodat we wat meer van de stad kunnen zien. We checken in bij het Hampton Inn, wat in een nieuwe wijk buiten het centrum gelegen is. Er is hier al genoeg te doen. Als we in een lokaal knijpje met de naam Gute Stute wat gaan drinken worden we verwelkomd door een paard.

Omdat het erg warm is gaan we buiten op het terrasje zitten. Er zit hier ook een Blockhouse restaurant in de wijk, dus we hebben ook al een adresje om te eten. Het is er wel erg druk en we moeten even wachten, maar om 21:00 kunnen we aan tafel. Qua etenstijd lijkt het dus nog of we in Italië zitten.

Het is vandaag weer schitterend weer als we op weg gaan naar het station om met de S-Bahn richtig centrum te gaan. Het is een stukje van niets, maar net te ver om te lopen. We stappen uit bij Frankfurt HBF, maar al snel blijkt dat we Frankfurt Hauptwache moeten hebben. We zitten zo sneller bij de altstad. Er wordt flink gebouwd aan de skyline van Frankfurt am Main. Men wil het hier ook wel eens hebben over Mainhattan. Je kan het ook overdrijven.

In het oude centrum gaan we op zoek naar de Römer. Dat is een bekend rijtje huizen en een van de bekendste bezienswaardigheden van de stad. Het oorspronkelijke gebouw is 600 jaar geleden als stadhuis in gebruik genomen. Uiteraard is ook dit platgegooid tijdens WO2 dus we kijken eigenlijk naar een replica. Een deel ervan staat in de steigers dus een echt mooie foto is er niet van te maken.

We lopen nog een stuk door en belanden aan de rivier de Main. Er blijken een aantal rondvaarten te zijn en we besluiten de rondvaart richting Griesheim te nemen. We krijgen zo mooi zicht op de skyline van Frankfurt. Door het mooie weer is het aangenaam vertoeven op het dek.

Na ontschepen gaan we verder met het verkennen van het centrum van de stad. Er zijn veel groepen die onder begeleiding van een gids een stadswandeling maken. Er blijkt behoorlijk gerenoveerd te zijn in het oude centrum. De opening is in oktober, dus eigenlijk zijn we een maand te vroeg. We krijgen wel een goede indruk van het geheel.

Aan het eind van de middag zoeken we een brauhaus op. Iedereen zit buiten op het terras, binnen is het leeg. Omdat de bediening te wensen overlaat besluiten we het al snel voor gezien te houden en richting hotel te gaan. We gaan wel wat drinken bij Gute Stute. Daar was het gisteravond ook gezellig.

We nemen afscheid van Frankfurt en reizen weer verder richting Nederland. Uiteraard hebben we geen haast, sterker nog, we gaan via Luik. Van der Valk heeft daar recent een nieuwe vestiging geopend en daarom was er een zeer leuke aanbieding beschikbaar.
Nog niet alles is in gebruik. Men is nog druk aan het verbouwen, maar wat er af is ziet er indrukwekkend uit. Het hotel ligt vlakbij het beroemde station Luik-Guillemins.

@ In 2009 kreeg Luik een gloednieuw, futuristisch ogend treinstation: Liège-Guillemins geheten. Het gebouw is gemaakt van glas, beton, staal en blauwe hardsteen. De overkapping is 160 meter lang en 35 meter hoog en maakt een magistrale science fiction-achtige indruk. Het geheel lijkt eerder op een ruimteschip dan op een treinstation, maar bijna iedereen is zeer enthousiast.

Volgens een gids van de provincie Luik zien de bezoekers van dit nieuwe, bijzondere en extravagante treinstation allerlei verschillende vormen in het gebouw. Sommige mensen zien er een ruimtevaartschip in terwijl anderen het vinden lijken op de vleugels van een engel, een golf (in zee) of zelfs een nomadentent in de woestijn. Het gebouw zet de verbeelding duidelijk aan het werk.

Luik Guillemins werd gebouwd omdat er naar en door Luik een nieuw aan te leggen verbinding voor hogesnelheidstreinen (TGV) moest gaan lopen. Daar was een bijbehorende infrastructuur voor nodig. De gemeente Luik vond bovendien dat de stationsbuurt er groezelig en onveilig uitzag. Luxe en comfort waren ver te zoeken en alles was behoorlijk krap voor het aantal reizigers dat er dagelijks passeerde. Dit moest veranderen. Het oude, enigszins verloederde, uit 1958 stammende, station kon dat immers niet aan. De perrons waren verder te smal en ze bogen volgens experts te veel af. De snelle TGV’s konden er niet (goed) remmen en dus werd besloten een nieuw, zeer modern station neer te zetten in Luik.

Nu dat wilde ik al langer gaan bekijken, dus wij hebben daarom nog een nachtje Luik geboekt.
We kwamen pas om 15:00 aan dus echt veel tijd om Luik zelf te verkennen was er niet.

Het is inderdaad een zeer bijzonder gebouw. De buurt is er nog niet echt van opgekapt, maar het was leuk om te zien. Men is nog druk aan het slopen en bouwen.

De volgende ochtend gaan we naar een zeer luxe ontbijt richting huis en zit onze vakantie er weer op.

@ bron Paul Prillevitz/Historiek/2015