Via Luik naar huis

We nemen afscheid van Frankfurt en reizen weer verder richting Nederland. Uiteraard hebben we geen haast, sterker nog, we gaan via Luik. Van der Valk heeft daar recent een nieuwe vestiging geopend en daarom was er een zeer leuke aanbieding beschikbaar.
Nog niet alles is in gebruik. Men is nog druk aan het verbouwen, maar wat er af is ziet er indrukwekkend uit. Het hotel ligt vlakbij het beroemde station Luik-Guillemins.

@ In 2009 kreeg Luik een gloednieuw, futuristisch ogend treinstation: Liège-Guillemins geheten. Het gebouw is gemaakt van glas, beton, staal en blauwe hardsteen. De overkapping is 160 meter lang en 35 meter hoog en maakt een magistrale science fiction-achtige indruk. Het geheel lijkt eerder op een ruimteschip dan op een treinstation, maar bijna iedereen is zeer enthousiast.

Volgens een gids van de provincie Luik zien de bezoekers van dit nieuwe, bijzondere en extravagante treinstation allerlei verschillende vormen in het gebouw. Sommige mensen zien er een ruimtevaartschip in terwijl anderen het vinden lijken op de vleugels van een engel, een golf (in zee) of zelfs een nomadentent in de woestijn. Het gebouw zet de verbeelding duidelijk aan het werk.

Luik Guillemins werd gebouwd omdat er naar en door Luik een nieuw aan te leggen verbinding voor hogesnelheidstreinen (TGV) moest gaan lopen. Daar was een bijbehorende infrastructuur voor nodig. De gemeente Luik vond bovendien dat de stationsbuurt er groezelig en onveilig uitzag. Luxe en comfort waren ver te zoeken en alles was behoorlijk krap voor het aantal reizigers dat er dagelijks passeerde. Dit moest veranderen. Het oude, enigszins verloederde, uit 1958 stammende, station kon dat immers niet aan. De perrons waren verder te smal en ze bogen volgens experts te veel af. De snelle TGV’s konden er niet (goed) remmen en dus werd besloten een nieuw, zeer modern station neer te zetten in Luik.

Nu dat wilde ik al langer gaan bekijken, dus wij hebben daarom nog een nachtje Luik geboekt.
We kwamen pas om 15:00 aan dus echt veel tijd om Luik zelf te verkennen was er niet.

Het is inderdaad een zeer bijzonder gebouw. De buurt is er nog niet echt van opgekapt, maar het was leuk om te zien. Men is nog druk aan het slopen en bouwen.

De volgende ochtend gaan we naar een zeer luxe ontbijt richting huis en zit onze vakantie er weer op.

@ bron Paul Prillevitz/Historiek/2015

 

Frankfurt am Main

Het is vandaag weer schitterend weer als we op weg gaan naar het station om met de S-Bahn richtig centrum te gaan. Het is een stukje van niets, maar net te ver om te lopen. We stappen uit bij Frankfurt HBF, maar al snel blijkt dat we Frankfurt Hauptwache moeten hebben. We zitten zo sneller bij de altstad. Er wordt flink gebouwd aan de skyline van Frankfurt am Main. Men wil het hier ook wel eens hebben over Mainhattan. Je kan het ook overdrijven.

In het oude centrum gaan we op zoek naar de Römer. Dat is een bekend rijtje huizen en een van de bekendste bezienswaardigheden van de stad. Het oorspronkelijke gebouw is 600 jaar geleden als stadhuis in gebruik genomen. Uiteraard is ook dit platgegooid tijdens WO2 dus we kijken eigenlijk naar een replica. Een deel ervan staat in de steigers dus een echt mooie foto is er niet van te maken.

We lopen nog een stuk door en belanden aan de rivier de Main. Er blijken een aantal rondvaarten te zijn en we besluiten de rondvaart richting Griesheim te nemen. We krijgen zo mooi zicht op de skyline van Frankfurt. Door het mooie weer is het aangenaam vertoeven op het dek.

Na ontschepen gaan we verder met het verkennen van het centrum van de stad. Er zijn veel groepen die onder begeleiding van een gids een stadswandeling maken. Er blijkt behoorlijk gerenoveerd te zijn in het oude centrum. De opening is in oktober, dus eigenlijk zijn we een maand te vroeg. We krijgen wel een goede indruk van het geheel.

Aan het eind van de middag zoeken we een brauhaus op. Iedereen zit buiten op het terras, binnen is het leeg. Omdat de bediening te wensen overlaat besluiten we het al snel voor gezien te houden en richting hotel te gaan. We gaan wel wat drinken bij Gute Stute. Daar was het gisteravond ook gezellig.

Op weg naar Frankfurt

Zo ineens blijkt je verblijf in Italië er alweer op te zitten en moet je weer richting huis. Het verblijf in Gravedona is ons erg goed bevallen. Nog een keer naar de bakker om broodjes te halen en gelijk een lekkere espresso te bestellen. Het uitchecken ging niet helemaal naar wens want we wisten niet waar we de sleutels van het appartement af moesten geven. Na een paar keer bellen nam Mauro eindelijk zijn telefoon op maar daar kwamen we ook niet verder mee.

Omdat ik zijn auto in de garage naast de mijne had zien staan hebben we de sleutels maar in de garage achter gelaten. Even een berichtje vertaald en ge-sms’t, want whatsappen kon ook niet.

Via Lugano zijn we weer in Zwitserland beland. Dat is toch wel een erg mooi land. We rijden van zuid oost naar noord west en zien weer veel mooie natuur. Oké je komt regelmatig een tunnel tegen en dan zie je niet veel maar rijden door Zwitserland is geen straf. De langste tunnel was vandaag 17 kilometer en binnenin was de temperatuur opgelopen naar 37 graden. Als we via Basel weer in Duitsland belanden rijden we richting Frankfurt voor een tussenstop.

Die plaats staat al langer op ons lijstje en we willen daar 2 nachten blijven zodat we wat meer van de stad kunnen zien. We checken in bij het Hampton Inn, wat in een nieuwe wijk buiten het centrum gelegen is. Er is hier al genoeg te doen. Als we in een lokaal knijpje met de naam Gute Stute wat gaan drinken worden we verwelkomd door een paard.

Omdat het erg warm is gaan we buiten op het terrasje zitten. Er zit hier ook een Blockhouse restaurant in de wijk, dus we hebben ook al een adresje om te eten. Het is er wel erg druk en we moeten even wachten, maar om 21:00 kunnen we aan tafel. Qua etenstijd lijkt het dus nog of we in Italië zitten.

Gravedona

Het voorspelde slechte weer bleef gisteravond uit dus we hebben lekker van het uitzicht genoten op het balkon. In de nacht begon het wel te onweren en te regenen maar dan heb je er geen last van.

De volgende ochtend schijnt de zon alweer. Op weg naar de bakker om broodjes te scoren. Dat blijkt een hachelijke onderneming te zijn want er ligt geen voetpad op de route en zoals al eerder opgemerkt rijden ze hier niet echt langzaam. We kunnen ook gebruik maken van fietsen bij het appartement maar dat lijkt ons hier niet zo’n goed idee.

Gravedona ligt aan de voet van de heuvels in een baai van het Comomeer. Het heeft een heel mooi oud centrum met smalle steegjes, steile trappen, en oude dicht op elkaar gebouwde huizen. Er zijn ook weer behoorlijk wat kerken. Veel stamt nog uit de oudheid en dat maakt het een karakteristiek Italiaans stadje. Het is er drukker dan verwacht.

Ook is het leuk wandelen over de boulevard. Er zijn veel terrasjes en winkeltjes. Dat het een populaire bestemming is wordt duidelijk als we willen eten. Alles blijkt vol te zitten en na een tijdje wachten kunnen we alleen binnen een tafeltje krijgen. Buiten zit het nog vol. Femke Halsema brengt ons de menukaarten en neemt de bestelling op. Tenminste, we vinden allebei dat ze wel heel erg op Femke lijkt 😀

Later op de avond nemen we nog een espresso en Els een gelato op een terrasje met uitzicht over het Comomeer. Het is erg sfeervol met al die lichtjes op de heuvels rondom het water. Het is ondanks de slechte voorspellingen nog steeds heerlijk weer.

Comomeer – Gravedona

We verlaten Milaan weer. Het is niet echt geworden wat we er van verwacht hadden. Het centrum bij de dom is wel mooi, maar verder zit er weinig structuur in. Het komt op ons over als een rommelige stad. Wat ook niet echt mee helpt is het hoge aantal bedelaars. Overal staan ze een petje op te houden. Vooral bij het station zijn veel afrikanen te vinden.

Omdat het niet zo ver rijden is naar onze volgende locatie besluiten we dat er wel tijd voor een bezoek aan een outlet centrum is. Een paar uur later staan we te puzzelen hoe alle aankopen achter in de auto passen.

Eigenlijk had ik nog een bezoek aan het Autodrome circuit in Monza in gedachte, maar het lukte niet echt om een geschikt tijdstip voor een rondleiding te vinden. Dat kwam nu wel goed uit want de rit vanaf Milaan naar het noorden van het Como meer duurde toch wel langer dan gepland.

De SS340 is een erg mooie route. Je volgt hier een oude Romeinse handelsroute. De weg is erg kronkelig en geeft mooie uitzichten op het Comomeer. Er zijn veel nauwe straatjes door diverse plaatsjes wat de langere reistijd verklaart. Regelmatig sta je een tijdje stil omdat er een bus of vrachtwagen moet passeren. Er staan dan ook regelmatig verkeersregelaars op de route.

Onderwijl bellen we met Mauro om onze aankomsttijden door te geven, maar Mauro spreekt alleen Italiaans. Als we uiteindelijk door nauwe straatjes omhoog gereden zijn naar de Via Disperpersi in Guerra in het pittoreske  Gravedona, worden wel al opgewacht door een moeder met dochtertje. Ook zij spraken alleen Italiaans, maar ze wezen naar het bord van Residenza Christian dus we hadden onze tijd toch duidelijk kunnen maken.

De auto kan gelijk in de garage en we lopen 74 treden omhoog naar het appartement. Er blijkt een etage op een bestaand huis gebouwd te zijn. Alles is splinternieuw en wat nog mooier is, het uitzicht vanaf het balkon is fenomenaal.

Milaan

We zitten met de metro maar een kwartier van hartje Milaan. Als we uitstappen zien we dan ook de Duomo en ik moet zeggen, dat ziet er spectaculair uit. Het is nog niet zo lang geleden dat Tom Dumoulin hier na een spannende tijdrit gehuldigd werd als winnaar van de Giro d’Italia. Het is dus een historische plek. We gaan voor een kaartje om de dom van binnen te bekijken, maar daar gaat te veel tijd inzitten. Enorme wachtrijen.

Lopen dus maar om Milaan te verkennen. Als eerste zien we de Ferarri store. Als je hier binnenkomt hoor je het geluid van een formule 1 auto. Wel leuk bedacht. Je mag binnen geen foto’s maken, alleen van de auto.

Milaan steekt niet echt logisch in elkaar, en er zijn heel veel winkels, maar uiteindelijk zien we iets interessants. Voor ons doemt Castello Sforzesco op.

Dit is een kasteel uit de 14e eeuw. Het is vrij recent gerenoveerd en daarbij kwamen er ware kunstwerken onder het pleisterwerk vandaan.We vinden het wel vreemd dat niet alles zichtbaar is gemaakt, maar daar blijkt een gedachte achter te zitten. Om de kunstwerken te beschermen voor volgende generaties laat men het zo.

Dat is eigenlijk wel logisch want tegenwoordig krast men zelfs zijn initialen in bladeren van planten, of zit alles onder de graffiti. In de middag komen we weer langs de vorige week geopende eerste Italiaanse Starbucks in het oude postkantoor, en omdat de rij nu fors korter is sluiten we aan.

Het is een vrij nieuw concept en men gaat proberen om Italië te veroveren. Ik denk dat ze het vooral van de toeristen moeten hebben want de prijzen zijn veel te hoog voor de gemiddelde Italiaan. Die gaat daar echt niet elke week zitten. We komen in gesprek met een koffiebrander uit België en later een uit de UK.

Ze hebben o.a. stage gelopen in Amsterdam dus dat schept een band.

Het concept van een totale koffie beleving is bedacht in Seattle. De eerste vestiging van dit concept is daar geopend in december 2014. Dit is inmiddels de 5e vestiging. We hebben ons prima vermaakt. Dat kun je wel aan de Amerikanen overlaten.

We proberen nog een keer om een kaartje voor de Duoma te bemachtigen. Bij toeval ontdek ik dat er een speciale rij voor “olderly people” is, dus daar gaan we maar eens van profiteren. Dat kan nu 😂.

Een kwartier later lopen we in de Duomo. Het ziet er echt mooi uit. Ze konden vroeger wel bouwen hoor. Dit staat toch al een paar jaar zonder problemen.

Lucca en op naar Milaan

We checken uit bij het hotel. Siena zit er weer op. We gaan op weg naar onze volgende stop, Milaan. We hebben daar via booking.com een appartement gehuurd en dat blijkt ook weer een airbnb te zijn. Rosi moet waarschijnlijk vandaag werken want we hebben bericht gehad dat we pas vanaf 18:00 kunnen inchecken. We besluiten daarom via Lucca te reizen. Onderweg krijgen we een melding van het auto management dat we bandenspanning verliezen dus we zoeken snel een tankstation op. Gelukkig geen lekke band, een beetje lucht erbij en we kunnen weer verder. Wel iets om in de gaten te houden.

Lucca is een stadje met een vestingmuur van 4 kilometer. Nu hebben wel meer stadjes een oude vestingmuur, maar deze is nog geheel in tact. Binnen deze muur ligt het oude centrum. De muur wordt gebruikt om te wandelen, fietsen, familiefietsen zijn hier erg populair, en ontspannen. Midden in het centrum ligt het piazza Dell anfiteatro wat nog uit de Romeinse tijd stamt.

Het is een ovaal plein wat rondom helemaal dichtbebouwd is. Op het plein zijn weer de gebruikelijke terrassen. Ook zijn er weer de nodige kerken, er wordt gesproken over 100, maar dat lijkt me een beetje veel. De altijd aanwezige toren is in Lucca wel opvallend. Hier groeien namelijk bomen bovenop.

Je kan ook naar boven klimmen maar dat laten we aan de anderen over. Er is genoeg animo voor als we de rij zien.
We horen trouwens erg veel Nederlands om ons heen.

We vervolgen onze weg naar Milaan maar raken bij het tolplein in de war. Je kan uit 3 snelwegen kiezen maar omdat Milano niet op de borden staat nemen we natuurlijk weer de verkeerde. Een afslag verder en 0,70 cent armer keren we weer om. We rijden dicht bij de Ligurische zee. Het is wel opletten om via Parma en niet via Genua naar Milaan te rijden. Genova kan je nu beter mijden. Het is trouwens toch goed opletten op de A1 want het is erg druk en ze rijden hier de vouwen uit je broek. Op de ring van Milaan krijgen er 2 automobilisten ruzie met elkaar en vliegen ze van links naar rechts achter elkaar aan en elkaar afsnijdend. Hier wil je niet tussen geraken. Vlakbij het San Siro stadion duiken we de wijk in.

We vinden een parkeerplek tegenover het appartement en klokslag 18:00 komt Rosi aanlopen en checken we in bij Chez Nous op de 6e etage. Het is al weer 34 graden dus wel lekker dat er airco aanwezig is.

Toscane

Nadat we eerst Siena hebben verkent, wordt het nu tijd om de omgeving te bekijken.

We hebben een paar autoroutes door Toscane gemaakt en daarbij verschillende plaatsen aangedaan. Als eerste hebben we Val d’Orcia bezocht, een vallei welke op de Unesco wereld erfgoedlijst staat.

Jammer genoeg hangt er veel nevel dus echt mooie plaatjes zijn er niet te schieten. We stoppen ook in Pienza, een stadje waar je de kaas al ruikt als je de auto uitstapt.

Ook een mooie omgeving is die van Montepulciano. We proberen een foto te schieten van het karakteristieke Toscaneplaatje, een boerderij met een oprijlaan vol met cipressen. Uiteindelijk vinden we er wel een maar de bomen zijn nog jong, net aangeplant.

We hebben ook weer een restaurantje in de buurt van het hotel ontdekt. Het is iets verder doorlopen in de wijk en hoort bij een stadscamping. Het betreft Ristorante Colleverde. Er blijken al veel plaatsen gereserveerd te zijn maar uiteindelijk is er toch een tafeltje vrij. Ook hier hebben we weer erg lekker gegeten. Er zitten ook veel mensen uit de buurt hier, en dat is meestal een indicatie dat het wel goed zit.

We toeren ook nog naar San Gimignano. Het is hier erg zoeken naar een parkeerplaats, want het is onverwacht erg druk. Dit plaatsje staat ook wel bekend als het Manhatten vanToscane. Tja, kijk en oordeel zelf.

We vervolgen onze trip naar Volterra maar daar lukt het niet om de auto te parkeren. Inmiddels zijn we er wel achter dat er al snel een P staat bij een redelijk open plek. Wat grind met plek voor 3 auto’s is hier P2. Omdat het ons vooral om het landschap te doen is rijden we weer door.

Als we weer in Siena aangekomen zijn droppen we de overbodige bagage in het hotel en gaan weer met de bus de stad in. Het is wel geinig om te zien hoe de bus een parkeergarage induikt om beneden een stop te maken. Er blijkt een winkelcentrum boven de parking te zitten.

In Siena doen we eerst een lekker bakkie met een pannini. Daarna gaan we een wandelroute lopen welke we gevonden hebben in een boek over Toscane. Bij stap 3 zijn we al bijna de weg kwijt en na een omweg via het stadion van AC Siena geven we het op. Het is wel duidelijk dat we op eigen houtje nagenoeg alles gezien hebben .

We lopen weer richting Piazza del Campo. Bij een barretje aldaar gaan we een lekker Heineken biertje scoren. Met al dat geloop hebben we weer genoeg calorieën verbrandt.

Siena

We zijn een beetje laat opgestaan, dus het is even zoeken naar een plaatsje in de ontbijtzaal. Het ontbijt is prima verzorgd. Omdat het hotel iets verder van het centrum afligt dan gedacht nemen we de bus. De bushalte is precies voor het hotel en een kaartje kost maar €1,50. In Siena aangekomen blijkt het enorm druk te zijn met grote groepen toeristen. Even zijn we bang voor Firenze toestanden maar dat blijkt later mee te vallen. Het centrum van Siena ligt binnen een stadsmuur op 3 heuvels en is gebouwd rondom het schelpvormige plein  Piazza del Campo. Er zijn 17 wijken en elke wijk heeft zijn eigen vlag.

Je ziet dus zo wanneer je in een andere wijk aankomt. Twee keer per jaar zijn er paardenraces op het plein in het centrum waar 10 wijken aan mee kunnen doen. De Paleo schijnt een waar spektakel te zijn en is te zien in juli en augustus. Daar zijn we dus net te laat voor. Maar de Piazza del Campo is ook een mooi plein zonder paarden.


Siena is een mooie stad maar de wijken aan de kant van het voetbalstadion, het noorden, zijn toch net iets leuker om door te lopen dan aan de zuidkant van de Piazza del Campo.
De stad wordt ook veel bezocht door dagjesmensen en dat verklaart de groepen toeristen die je ziet, die lopen allemaal achter iemand met een vlaggetje aan.

De doorkijkjes geven mooie plaatsjes. We lopen ook nog een stuk over de stadsmuur en daar is het uitzicht nog mooier. Het is trouwens wel oppassen voor het verkeer want de auto’s rijden hier gewoon tussen al het volk door. Je denkt op een voetpad te lopen maar dat is dus niet zo.

Op weg naar Siena

Als we de deur opendoen staat er alweer een tas met locale lekkernijen voor de deur.

Erica zorgt goed voor haar gasten. Het heeft nogal geregend maar we weten de bagage toch droog in de auto te krijgen. We gaan op weg naar onze zuidelijkste stop deze reis, Siena.
Het rijdt weer lekker door en voor we het weten zitten we alweer op de autostrade. Bij Bologna maken we een tussenstop bij Fico Eatalyworld. Dit is een soort amusement en themapark rondom Italiaans eten. FICO staat voor Fabbrica Italiana Contadina en wil je op culinair gebied het beste van Italiaanse bodem laten zien.

Voor het eerst vind je alle culinaire tradities van de twintig verschillende regio’s op één plek. Op een oppervlakte van ruim honderdduizend vierkante meter proef je de beste producten en de mooiste wijnen en ontdek je hoe al deze lekkernijen worden gemaakt. En dat helemaal gratis!

Dat gratis bleek dus alleen op de toegang te slaan, proeven kon je niet, er waren alleen wel veel restaurantjes waar je betaald kon ontdekken wat Italië op culinair gebied te bieden heeft.

We rijden door naar Siena, bij het verlaten van de snelweg hebben we voor de 2e keer problemen met tol betalen. De eerste keer werden we op afstand geholpen via de intercom, nu komt er ongeveer 40 cm papier uitrollen met het verzoek om binnen 14 dagen de tol via internet te betalen. Dit gaat wel sneller. Wel vreemd, normaal hebben we nooit problemen.

We checken in bij het Executive hotel Siena. De kamers zijn net gerenoveerd, de badkamer volgt waarschijnlijk nog, of zijn ze vergeten.

Het hotel ligt in een woonwijk dus ’s avonds besluiten we een pizza te gaan eten tussen de locals. Dat was wel een bijzondere ervaring. We zaten bij Pizzeria Scacciapensieri.
Het verschil hier tussen eat here or to go is dat je bij de eerste keuze de doos open krijgt  en bij “to go” de doos dicht. Bier kan je zelf pakken uit de koelkast en ze hebben een terras. We hebben nog nooit zo’n lekkere pizza gegeten.

Het blijkt dus waar te zijn, hoe schraler de inrichting des te beter het eten.