Vandaag zitten we in Kurashiki en hier verblijven we een paar dagen. We zitten in een leuk hotel waarbij we ook gratis ontbijt hebben. Naast rijst en vis kunnen we hier ook broodjes met jam eten. Voor dat laatste ga ik.
Om 8 uur vertrekken we met de groep en gaan we lopend naar het station. Ons reisdoel is het station van Soja waar we fietsen huren om de Kibi vlakte te verkennen. Onze reisleider Ben is tijdens de treinreis alleen zo druk in gesprek dat we dit station missen en we bij het volgende station weer de trein terug moeten nemen. Je kan merken dat de Japanners kleine mensen zijn want mijn fiets mag dan wel een van de grootste maten zijn, maar het voelt nog steeds alsof ik op een kinderfiets zit.
De tocht is erg mooi. We fietsen langs Japanse rijstvelden en door kleine dorpjes. Tevens komen we langs twee tempels die we gaan bezichtigen waarbij de laatste erg mooi is met Japanse tuinen. Bij de eerste komen we nog een monnik in functie tegen waarmee sommigen op de foto gaan.
Volgens de planning van shoestring (onze reisorganisatie) hebben we ’s middags een vrije dag en gaan we morgen naar de koraku tuin met een extra excursie. Dit kost ons dan wel 35 euro terwijl we er ook zelfstandig met de trein naartoe kunnen voor 250 yen (2 euro 50). Een deel van de groep besluit dat laatste te doen waaronder Jeff en ik. Hierdoor slaan we wel het andere deel van de excursie over waarbij we een eiland met kunstwerken zouden bezoeken maar dat nemen we voor lief.
Wanneer we richting de tuin lopen komen we een winkelcentrum tegen met een Nederlandse en Amsterdamse vlag. Onze interesse is gewekt en we lopen een klein stukje het winkelcentrum in waarbij we wat Nederlandse invloeden zien zoals grachtenpanden, grote tulpen en een kerktorentje. Het is dat de Japanse versies van Nick en Simon er niet rondliepen ander zouden wij er ons flink thuis hebben gevoeld.
De tuin zelf behoort volgens de reisboekjes tot een van de mooiste in Japan en dat kan best kloppen. Het is erg groot en je kan er in principe uren spenderen. Wij doen het in een wat sneller tempo omdat het al wat aan de late kant is en de tuin om 18:00 dichtgaat. Desondanks zien we heel veel van de tuin.
Na zessen keren we weer hotelwaarts en eten we wat bij een restaurantje vlakbij het station van Kurashiki. Het is eigenlijk een bar waar je aan zit waar je allerlei kleine gerechten kan bestellen wat je vervolgens met je stokjes opeet. We raken al snel in gesprek met andere gasten die aan een tafeltje zitten en het vertaalboekje van Matthijs en Manda maakt daardoor flinke overuren. Gedurende de maaltijd krijgen we ook gerechten van hun aangeboden waaronder tofu en sake. Tevens raak ik “in gesprek”met een Japanner die naast mij zit waarbij het veelal met gebroken Engels gaat of gebaren. Ik laat hem onder andere met Google Streetview zien waar ik woon en hij laat zijn woning zien. De technologie staat voor niks tegenwoordig.
Middels sms contact hebben we een ander deel van de groep laten weten waar we eten. Wanneer wij klaar zijn komen ze net aan en kunnen ze het stokje van ons overnemen. De restaurant houder heeft waarschijnlijk zelden zo’n winstgevende avond meegemaakt.
Na ons in het hotel wat opgefrist te hebben gaan we zoeken naar een kroegje of clubje. We belanden bij club 557 wat bijna leeg blijkt te zijn. Gelukkig zijn wij met een aardig aantal en brengen we daar verandering in. Matthijs en ik zien wat dartborden en besluiten een potje te doen. Al snel worden we uitgedaagd door twee Japanners en zitten we in een internationale match. We doen flink ons best voor Hare Majesteit en het wordt uiteindelijk erg close. Helaas verliezen we het potje op 7 punten na.
Wanneer we willen afrekenen komen we tot de ontdekking dat we per persoon 300 yen (3 euro) tafelrecht moeten betalen in Japan. Veel Japanners zitten blijkbaar aan de bar om dat te ontlopen. We denken eerst dat we genaaid worden maar nadat Janneke zelfs telefonisch contact heeft gehad met de eigenaar blijkt het toch echt een Japanse gewoonte te zijn. We voldoen het openstaande bedrag maar en gaan daarna slapen.