Om 6 uur opgestaan, douchen en ontbijten. We eten beneden in het hotel, daar heeft men een ontbijtbuffet. Het is zondag, dus erg rustig op straat, als we op weg gaan naar het
metro station.
Zo te zien zitten we in een ambassade wijk.
We gaan met de metro op weg naar Arlington Cemetry. Er blijken meer mensen op dat idee gekomen te zijn want de bussen rijden af en aan.

We lopen in het steeds warmer wordende zonnetje naar boven richting de graven van de familie Kennedy. Het blijft een indrukwekkend schouwspel al die “bedevaartgangers” rond het graf van de nog immer populaire president. Het is al weer 23 jaar geleden dat hij werd vermoord, maar nog steeds bezoeken duizenden mensen dagelijks zijn graf, en dat van de in 1995 overleden Jacky. Nadat we het Arlingtonhuis en het graf van de onbekende soldaat hebben bekeken gaan we richting Iwo Jima Memorial.
We lopen inmiddels flink te puffen door de warmte en besluiten wat te gaan drinken, wat vooral door Bas op prijs wordt gesteld.

Het is opvallend hoe vriendelijk en behulpzaam de mensen zijn. Als we staan te kijken op een kaart waar we zijn, worden we geholpen door een vrouw die gelijk allerlei wetenswaardigheden verteld over de omgeving. We gaan weer een stuk met de metro en
belanden bij het Lincoln Memorial, de Vietnam Wall, het Washington Monument enz.
Het is allemaal groots en indrukwekkend. Bas belt nog even met Carla. Erg leuk om zo ver weg contact met het thuisfront te hebben. Bas wil trakteren, dus wij zitten lekker op een bankje met een glas bier. We moesten het zelf aanpakken, want als de verkoopster het aan Bas zou overhandigen was ze volgens de wet strafbaar.

Omdat het zonlicht zeer gaat doen aan mijn ogen een pet gekocht. De rest van de dag van Bas en Peter een hoop commentaar gehad op mijn keuze. In het Air and Space museum was Bas in zijn element. We hebben daar een flinke tijd rondgelopen, later bleek dat we een stukje over de Enola Gay vergeten zijn, dus morgen moeten we terug. Het mooie van het Smithsonian Institute is dat alles gratis toegankelijk is.

Bij het Capitool aangekomen bleek dat we niet naar binnen konden voor een rondleiding. Er stonden een hoop tv wagens en er waren tribune’s gebouwd, dus er was duidelijk iets gaande.
We besluiten wat te gaan eten, wat is vakantie toch zwaar, en Bas weet een leuk
restaurant. We gaan op weg naar Planet Hollywood een restaurantketen van Sylvester Stallone, Bruce Willis en Schwarzenegger. Bij het pand aangekomen blijkt het enorm druk, er staan twee rijen dik mensen te wachten. De wachttijd bedraagt dik 1 uur dus we gaan op zoek naar wat anders.
Uiteindelijk gegeten bij Friday’s, een tentje met restaurant beneden en café boven. Het deed me een beetje denken aan Cheers.

Omdat we ’s middags niet in het bezit van een kaartje waren nu maar naar het Washington Monument gegaan om een blik van bovenaf op de stad te kunnen werpen.
Na 20.00 uur had je geen kaartje nodig en met al die lichtjes is het uitzicht ook de moeite waard. Op weg naar het hotel werd ik erg moe. We hadden dan ook flink gelopen de hele dag. Op de kamer gekomen duik ik gelijk mijn bed in en was gelijk vertrokken.