’s Morgens om 5 uur al wakker. Ik ga er maar uit, dan kunnen we rustig aan doen.
Bas is ook al vanaf 4 uur wakker. Na het ontbijt de spullen in de auto en op weg naar
Haarlem. Bert en Carla zullen ons verder naar Schiphol brengen waar Peter om 9.30 uur met de trein aankomt.

Na een flink eind lopen op Schiphol, Bert wist een gratis parkeerplaats, op weg naar balie 26. Peter staat er al en we besluiten gelijk in te checken. Dit bleek een goed idee te zijn, want door alle veiligheidsmaatregelen was er nogal wat tijd nodig. Eerst de koffers door de rontgen. De security liep op Bert af en vroeg of hij wilde stoppen met filmen.

Nadat we een aantal vragen hadden beantwoord, konden we eindelijk naar de balie voor de instapkaarten. Vreemd genoeg kregen we geen plaatsnummers toegewezen.
Later zou blijken dat de vlucht overgeboekt was en het niet zeker was of we wel mee
konden.

Wij weer terug naar Bert en de meisjes en met z’n allen op weg naar een bakkie koffie.
Jennifer liep ook volop te genieten en vond vooral de televisieschermen in de vloer heel
interessant.
Om 10.30 uur afscheid genomen en door de douane op weg.

Eerst tax-free gewinkeld en nog wat gedronken, totdat reisleider Bas het idee kreeg om maar eens naar gate G7 te gaan. Daar aangekomen moesten we wachten totdat onze naam omgeroepen zou worden. We zagen Jan en alleman het vliegtuig ingaan behalve party van Ombergen. Naast ons zat een stel dat al te horen kreeg dat ze niet mee konden.
Ze waren overgeboekt naar Delta Airlines. Eindelijk…, onze naam werd omgeroepen en we kregen een plaats.
Jammer genoeg konden we niet bij elkaar zitten. Peter zat op 25A en Bas en ik op 26 F en G. Tenminste, dat dachten we, want er bleken al passagiers op onze stoelen te zitten, ook met nummer 26 F en G. De stewardess erbij gehaald en na overleg met de mensen pakten ze hun spullen en gingen van boord.
Tijdens de vlucht hoorden we dat hun koffers al van boord waren gehaald. Ze vlogen nu met Delta Airlines rechtstreeks naar New York en kregen $700,-schadevergoeding.
Eigenlijk wel jammer dat wij dat niet kregen.

De vlucht verliep voorspoedig, het weer was mooi, veel te zien en de verzorging was prima.
We zagen onderweg de kustlijn van Engeland, Ierland en Canada. Boven Washington
aangekomen begon het vliegtuig last te krijgen van flinke turbulentie.
Na een stevige landing, gelijk fors in de remmen, eindelijk in de U.S.A.
De douane door, koffers gepakt en met de Washington Flyer naar de terminal down town. Het hotel lag om de hoek, Bij de receptie begon er gelijk iemand van het personeel
Nederlands tegen ons te spreken, je komt ze ook overal tegen die Hollanders.

We hadden een grote en mooie kamer, keuken met koelkast !!, mooie badkamer met bad enz. Koffers achtergelaten en op weg de stad verkennen. Het was 17.00 uur lokale tijd en de zon scheen, dus wij lekker lopen op weg naar het Witte Huis. We hoefden alleen maar de straat bij ons hotel uit te lopen en we waren er al. Het bleek enorm druk met auto’s te zijn en er liep overal bewaking. Later werd ons duidelijk dat
premier Perez van Israël in de stad was. We zagen ook nog een auto van de Secret Service die een huis in de gaten hielden. Wat een baan zeg, want ’s avonds terug naar het hotel
stonden ze er nog. Na het Witte Huis nog wat gedronken op een terras, wat gegeten en nog wat cd’s bekeken. Onderweg zagen we nog het Harrington hotel waar ik met Els geslapen heb in 1979. Natuurlijk ook weer veel sirenes van politie, brandweer en ambulance.
Om 21.00 uur in het hotel en zo moe dat we meteen gingen slapen. ’s Nachts diverse malen wakker en Bas uitgelegd dat dit nu de jetlag was waar hij geen last van had gehad.