Alle berichten van Bas

Skaftafell

Vandaag doen we een wandeling van ruim 15 kilometer door het park van Skaftafell. Dit park bestaat uit een deel van Europa’s grootste gletsjer Vatnajokull. We merken wel dat IJslanders een andere opvatting hebben over moeilijksheidsgraden met wandelroutes dan wij. Alles wordt als “easy” gekenmerkt. Koorddansen boven een actieve vulkaan vindt de IJslander waarschijnlijk pas “challenging” want we komen de ene uitdagende situatie na de andere tegen. We zijn bekaf na 15 kilometer over “paden” vol met zwerfkeien, modder, weggeslagen stukken en steile hellingen. Gelukkig worden we wel regelmatig beloond met een spectaculair uitzicht over het IJslandse landschap, met in de hoofdrol de gletsjertong Skaftafellsjökull.

Van Hella naar Skaftafell

We vertrekken vandaag richting Skaftafell. We rijden hierbij alleen over de ring route van IJsland met soms een kort uitstapje om iets te bezichtigen. Bezienswaardigheden worden op de ring duidelijk aangegeven met een symbool dat lijkt op een klaverblad.


Onze eerste stop is de waterval Seljalandsfoss. Deze is vanaf de ringweg al te zien waardoor vele automobilisten op de rem trappen om er een kijkje te nemen. Het leuke van deze waterval is dat er een pad achterlangs loopt waardoor je een waterval eens vanuit een andere hoek kan bekijken. Regenkleding is echter wel aanbevolen. Je wordt er kletsnat.


De tweede stop is ook een waterval. Dit keer is het Skogarfoss. Deze waterval klettert zestig meter naar beneden en er loopt een pad langs naar boven waardoor je kan zien waar het allemaal vandaan komt.


Van tevoren had Linda uitgezocht waar een vliegtuig van de Amerikaanse marine ligt. Dit toestel kwam in de problemen en moest een noodlanding uitvoeren waarbij de bemanning het gelukkig overleefde. Om een of andere reden hebben de autoriteiten in IJsland de romp van het toestel laten liggen. We moeten wel even flink off-road met onze auto (altijd leuk) maar uiteindelijk hebben we het gevonden. Sommige mensen kunnen de foto herkennen aan de hand van de eerste aflevering van Wie is de Mol toen ze in IJsland waren.


Hierna rijden we door naar Vik met op de achtergrond de vulkaan Eyjafjallajokull. Wie kent em niet. Het informatiecentrum in dat plaatsje blijkt al dicht te zijn omdat het hoogseizoen voorbij is. We belanden na nog wat bezienswaardigheden die op de route liggen in het plaatsje Hof waar ons hotel is. Dit ligt redelijk dicht bij het park Skaftafel wat we morgen gaan bezoeken.

Landmannalaugar

We blijken zowat de enige gasten te zijn in het hotel van Hrauneyjar. Alleen twee vrouwen die aan het backpacken zijn en wat IJslandse wegwerkers delen het hotel. Na het ontbijt vertrekken we richting Landmannalaugar. Al snel houdt het asfalt op en moeten we over een onverharde weg gaan rijden. Linda rijdt moeiteloos door in onze Dacia Duster 4×4. Door de vele kuilen in het wegdek blijft onze gemiddelde snelheid steken op 20 kilometer per uur. Ondertussen kunnen we ons vergapen aan het prachtige landschap om ons heen. De aarde is pikzwart en doet nog het meeste denken aan de foto’s van de maanlandingen. Misschien dat de NASA dat hier wel heeft opgenomen.


Na anderhalf uur ploegen door het landschap, zonder ook maar een enkele andere ziel tegen te komen, arriveren we in Landmannalaugar. Er staat hier, op een grote vlakte tussen de bergen, een campsite wat bestaat uit verschillende gebouwen. Doordat het hoogseizoen al voorbij is zijn er niet veel mensen aanwezig. We vinden een IJslandse vrouw die ons kan vertellen welke wandelroute aan te bevelen is. We wilden eigenlijk de meest populaire route doen waarbij je aan het einde van een klim een beloning krijgt in de vorm van een panorama over het gebied, maar door de flinke storm die ook nu nog woedt is er een brug weggewaaid. We nemen dus een andere route van ongeveer twee uur.


We moeten een stukje lopen over vlak terrein en daar worden we zowat omver geblazen door de harde winden. Maar als we eenmaal bij de bergen zijn valt het wel weer mee. Landmannalaugar ligt tussen de vulkanen Laki en Hekla. De bergen bestaan uit het gesteente Rhyolite, een soort kristal gesteente. Hierdoor hebben de bergen een kenmerkende kleur die je alleen hier vindt in IJsland.


Na een uur lopen begint de wandelroute wel erg uitdagend te worden. Het landschap is erg ruw en telkens moeten we zoeken naar het volgende paaltje die onze route aangeeft. We zitten nog op de witte route, maar hadden verwacht al lang op de rode route te zitten. We komen tot de conclusie dat we waarschijnlijk verkeerd gelopen zijn en keren maar om.


Na een uur zijn we weer beneden en lopen we richting onze Dacia Duster die voor een riviertje staat geparkeerd. Na anderhalf uur zijn we weer op geasfalteerde wegen. Dit keer kwamen we een Jeep tegen met Japanners en een 4×4 met IJslanders. Spitsuur in Landmannalaugar.


Voordat we naar ons huisje in Hella gaan doen we nog wat boodschappen in Selfoss. Ze hebben daar een supermarkt genaamd “Bonus” en het heeft nog wel het meeste weg van de Lidl. In het assortiment vinden we veel Euroshopper artikelen. In Nederland mag het merk een stille dood zijn gestorven, hier leeft het nog volop!

The Golden Circle

Na een goede nachtrust starten we dag om half negen en gaan we richting Thingvellir, wat onze eerste stop wordt van The Golden Circle. De Golden Circle is de populaire toeristische route van Reykjavik naar de hoogtepunten van zuid IJsland, namelijk Thingvellir, de waterval bij Gulfoss en de geisers van Geysir. Het is een goede introductie van de natuur van IJsland.


In IJsland wordt vaak beweerd dat Reykjavik het hoofd is van het land, en Thingvellir het hart. Dat is niet voor niks. Het parlement van IJsland, de Althing, is hier gesticht in het jaar 930 door de immigranten die besloten geen koning of koninkrijk te willen hebben. Ieder jaar werd in de zomer een bijeenkomst gehouden en werden nieuwe wetten aangenomen of verbonden besproken. Naast het historische belang van dit gebied is er ook wat te zeggen over de natuur. De rotswand die je hier vindt, en vroeger de achtergrond was voor de betogen van de Althing, is de rand van de Noord Amerikaanse plaat. Bijna nergens anders ter wereld kan je bovengronds zien waar de tectonische platen grenzen.


We rijden vervolgens door naar Gulfoss wat een mooie grote waterval die in meerdere stappen naar beneden klettert. We kunnen er wel erg dichtbij komen maar moeten dat betalen met de prijs dat we kletsnat worden. Gelukkig hebben we waterdichte jassen meegenomen.


De volgende stop is Geysir, een gebied met meerdere geisers en zwavelpoelen. Geysir zelf was in z’n hoogtijdagen een geiser die ver kon spuwen, maar tegenwoordig is ie met pensioen en blijft het bij een bubbelend poeltje. Z’n kleine broertje Strokkur heeft er meer zin in en trekt tegenwoordig de meeste toeristen. Om de 7 minuten spuwt ie flink wat water de lucht in wat toch wel indrukwekkend is om te zien.


Hierna gaan we langs het plaatsje Skalholt wat vroeger een belangrijk christelijk plaatsje was. Maar tegenwoordig is daar niet veel meer van over. We vinden er een kleine kerk en een kerkhofje.


De dag eindigen we in Hrauneyjar, een plaats wat al flink richting de binnenlanden ligt. Het ligt ook iets ten noorden van Landmannalaugar. Een gebied wat we morgen gaan verkennen.

Amsterdam – Keflavik

Met Icelandair vlucht FI0503 vliegen we rond twee uur ’s middags van het regenachtige Amsterdam naar IJsland. We landen in Keflavik, wat 50 kilometer ten westen van de hoofdstad Reykjavik ligt. Vroeger waren de vliegvelden in IJsland niet meer dan korte strepen van asfalt in het landschap, maar dat veranderde in de jaren 40 toen de Britten en Amerikanen in IJsland kwamen en een plek nodig hadden om de grote B-17 bommenwerpers te huisvesten. Tegenwoordig vliegen er ruim 2 miljoen mensen per jaar over Keflavik wat zich de laatste jaren steeds meer probeert te kenmerken als ideale stopover locatie voor reizen tussen Europa en Amerika.


Wanneer we door de deuren van het vliegveld heenlopen is het de bedoeling dat we worden opgewacht door iemand van de autoverhuur, maar er is niemand te bekennen. Na een kwartiertje komt diegene eindelijk eens binnenwandelen en worden we met een shuttlebusje naar het pand van Blue Car Rental gebracht. We krijgen hier een Dacia Duster 4×4. Een oerdegelijke budget-Renault waar we de komende twee weken de ruige IJslandse natuur gaan trotseren.

Rond half zeven komen we aan in Hella wat in het zuiden van IJsland ligt. Helaas waren de supermarkten al dicht dus eten we wat in het restaurant van onze verblijfplaats. De prijzen zijn hier een stukje hoger dan in Nederland. Voor een flinke hamburger met friet betaal je 2400 ISK (15 euro). Een halve liter bier krijg je voor 950 ISK (6 euro). In de supermarkt liggen de prijzen wat lager, dus daar gaan we morgen even heen om spullen in te slaan.

Tokio (3)

Vandaag moeten we helaas afscheid nemen van Tokio en Japan. De wekker gaat al vroeg en Jeff besluit om nog iets langer te liggen en (net als vorig jaar in Australie) een Jeff-day in te lassen.

Matthijs en ik gaan ondertussen naar het public bath wat bloedheet is – een sauna is er bijna niks bij. Daarna pak ik mijn koffer in en ga ik met Matthijs en Manda nog even naar de wijk Ginza. Deze wijk staat bekend als een van de duurste shopping districten in de wereld. Winkels van o.a. Chanel, Abercrombie & Fitch, Louis Vuitton en Apple vormen het decor. De koers met de yen is niet al te gunstig, dus we besluiten vandaag maar even niets te kopen en alleen te kijken.

We belanden uiteindelijk weer op het plein van Shibuya en doen nog even een bakkie bij de Starbucks voordat we weer terug gaan naar het hotel. Hier staat de groep al grotendeels klaar in de lobby om te vertrekken.

Uiteindelijk vliegen we via Hong Kong weer terug naar Amsterdam, waarbij we in Hong Kong voor de gelegenheid nog even een drankje doen aan de bar die we op de eerste dag hadden gevonden. Dit keer echter ook met Matthijs, Manda, Linda en Judy. Met elkaar kijken we terug naar een topvakantie!

Matthijs en Manda hebben ook een blog bijgehouden op http://weijma.net/japan/

Tokio (2)

Onze tweede dag in Tokio. Morgen gaan we weer terug naar huis dus we proberen zoveel mogelijk te zien in een dag tijd. We gaan mee met onze reisbegeleider die we al vertrouwd Ben-San noemen; dit komt doordat we in onze groep nog een Ben hebben zitten en we geen verwarring willen wekken.

We stappen uit bij een metro station waar we een mooi uitzicht hebben op de Tokyo Skytree. Daarna lopen we richting Sensoji, ook wel bekend als de Asakusa Kannon Temple. Dit is een van Tokio’s populairste tempels. Het stikt hier van de toeristenshops dus dit is ook weer een uitgelezen kans om nog wat te scoren voor het thuisfront.

We gaan daarna naar de wijk Shinjuku waar veel wolkenkrabbers zijn te vinden. Ook vind je hier het regeringsgebouw van Tokio wat 243 meter hoog is. Op 200 meter hoogte hebben ze ook een observatiedek wat gratis toegankelijk is. Het zicht is beduidend minder dan gisteren dus we zijn blij dat we toen besloten hadden om gelijk de Skytree te doen.

Vervolgens gaan we met Ben-San naar Shibuya en we besluiten hier om van de groep af te splitsen en onze eigen plan te trekken. We nemen gelijk nog even een foto van het standbeeld van het beroemde hondje Hachikō. Deze hond was opmerkelijk trouw aan zijn baas en wachtte hem aan het einde van iedere dag op bij het station van Shibuya. In 1925 overleed zijn baas door een hersenbloeding, maar toch bleef Hachikō nog iedere dag op het station wachten met de hoop dat zijn baasje terug zou komen. Dit hield hij uiteindelijk 9 jaar lang vol. Uiteindelijk is hier ook nog een Amerikaanse film van gemaakt genaamd Hachi: A Dog’s Tale.

We drinken wat bij de Starbucks wat uiteraard een grote vestiging heeft net naast het kruispunt en gaan daarna richting Akihabara. Deze wijk staat bekend om de vele elektronica, gaming, anime en manga shops en we noemen het dan ook de nerd-wijk. We vinden o.a. een winkel waar ze onderdelen verkopen voor arcadekasten en een winkel waar oude Nintendo’s worden verkocht met allerlei spellen uit de jaren 80 voor spotprijzen.

De vrouwen in onze groep houden het hier niet zo lang uit en gaan een ander deel van de stad verkennen. Na een paar uur spreken we af bij Shimbashi waar veel eetgelegenheden zijn te vinden waaronder een Hooters; er zijn toch best wat westerse invloeden hier in Tokio. Uiteindelijk gaan we eten bij een Italiaans restaurant waar de gerechten een Japanse twist hebben. Zelf neem ik een risotto wat eigenlijk geen risotto is, maar toch wel lekker smaakt en heel pittig is.

We eindigen de dag in de lobby van het hotel waar we met een stapeltje kaarten gaan pesten. Helaas zit Manda naast me en heeft ze het geluk telkens flink wat jokers in haar hand te krijgen, dus al snel lijkt het alsof ik een Japanse waaier in mijn handen heb.

Tokio (1)

Vandaag gaan we naar Tokio! Rond een uur of 8 rijden we met de metro richting Kyoto Station waar ook de perrons zijn van de Shinkansen.

Deze treinen kunnen een snelheid halen van tussen de 240 en 300 kilometer per uur. Hierdoor kunnen we in iets meer dan twee uur tijd in Tokio zijn. Ter vergelijking, de bus zou er ruim acht uur over gedaan hebben. Tijdens de rit leek het me leuk om even mijn Runkeeper aan te zetten zodat ik kon zien hoe hard we ongeveer gingen. Daarnaast heb ik gelijk een nieuw persoonlijk record waar Usain Bolt een puntje aan kan zuigen.

Wanneer we rond het middaguur in Tokio aankomen gaan we eerst naar ons hotel dat in de wijk Ueno ligt. Aangezien het erg mooi weer is gaan we naar de Tokyo Skytree zodat we een indruk kunnen krijgen hoe groot Tokio wel niet is.

De Tokyo Skytree is met zijn 634 meter het hoogste gebouw in Japan en volgens de boekjes het op een na hoogste gebouw ter wereld. Alleen de Burj Khalifa (829.84 meter) moet het voor zich dulden. Er zijn twee observatiedekken; de eerste ligt op 350 meter en kost 2000 yen (20 euro), de tweede ligt op 450 meter en kost nog eens 1000 yen (10 euro) extra. Het duurt wel even voordat we naar boven mogen, want de rij is ontzettend lang. Het lange wachten (drie kwartier) wordt wel beloond met een prachtig uitzicht.

Tokio is de hoofdstad van Japan en vormt het centrum van de agglomeratie Groot-Tokio wat de grootste metropool is van de wereld met ongeveer 35 miljoen inwoners. Dat is wel te merken wanneer we op het observatiedek staan want waar we ook kijken, tot aan de horizon is het helemaal volgebouwd. We besluiten ook een extra kaartje te kopen voor de hoogste observatiedek, want we zijn er nu tenslotte toch.

We gaan hierna weer naar buiten en zoeken een 7-Eleven op om wat geld te pinnen. We halen gelijk wat Biru´s en gaan langs het kanaal op een bankje zitten met een mooi uitzicht op de Skytree. De zon gaat hier al rond een uur of 6 onder en we zien dan ook de verlichting van de toren aangaan wat een heel mooi effect geeft.

We gaan even terug naar ons hotel om onze koffers, die in de tussentijd gearriveerd zijn, op onze kamer te zetten. Daarna gaan we wat eten bij een soort food court waar ze ook pizza´s hebben. Het is wel weer eens lekker om wat anders dan Japans te eten. Vervolgens gaan we door naar de wijk Shibuya.

Deze wijk wordt vaak vergeleken met Times Square in New York en het heeft er zeker wat van weg. Hier vind je veel bekende winkelketens en ook het nachtleven vind hier grotendeels plaats. Maar het meest in het oog springend is toch wel het wereldberoemde kruispunt waarbij de verkeerslichten voor alle auto´s op rood gaan en de voetgangers een minuut lang vrij spel hebben.

We sluiten de avond af door nog even een drankje te doen bij een Ierse Pub met de naam “The World End”.

Kyoto (3)

We kunnen vandaag weer wat later opstaan. Onze koffers hebben we alvast ingepakt zodat deze vandaag met de express post naar Tokio worden gebracht. Morgen gaan we daar namelijk naartoe met de Shinkansen en het is niet praktisch om dan met zoveel bagage rond te zeulen.


We vertrekken rond 10 uur met Janneke, Rogier en Arjan naar Arashiyama. Hier heb je verschillende toeristische attracties waaronder Iwatayama Monkey Park. Ze hebben hier meer dan 170 macaque apen die wild rondlopen. Het park ligt op een grote heuvel waar je een mooi uitzicht hebt over Kyoto en het is nog een flinke klim om daar te komen. Boven aangekomen lopen we tussen allerlei wilde apen door naar een hutje waar we even kunnen zitten en de apen kunnen bezichtigen. De ramen zijn bedekt met een gaas waar de apen op kunnen klimmen en het is daardoor ook mogelijk om ze wat pinda’s te voeren.


We willen vervolgens verder de heuvel op klimmen om te kijken of we daar een nog beter uitzicht hebben. Op het pad liggen twee apen waarbij de een de ander ontvlooit en Jeff probeert hier een mooie foto van te maken met zijn telefoon. Hij komt alleen net iets te dichtbij want een van de apen springt met een keiharde schreeuw op en kijkt hem in een aanvalspositie doordringend aan. We besluiten dus maar weer naar beneden te gaan.


Beneden ligt een klein dorpje met wat winkeltjes en eetgelegenheden. Jeff vindt hier een drankjesautomaat waar ze ook Yakult hebben. Zijn darmflora presteert dus weer optimaal!


Kirsten is ondertussen ook onderweg naar Arashiyama dus we besluiten om even te lunchen terwijl we op haar wachten. Vervolgens gaan we met z’n allen naar het bamboe bos waar we door al het bamboe het bos niet kunnen zien.


Als we dit gezien hebben krijgen we een berichtje van Linda dat ze in Gion loopt na een dagje bij het ziekenhuis geweest te zijn vanwege haar reactie op de muggenbeten. Ben de reisbegeleider vertrouwde dat niet helemaal dus besloot dit te laten controleren. Via whatsapp spreken we rond 5 uur af bij de bar in Gion waar dan geheel toevallig het happy hour begint. Toch wel handig dat internet op reis van Vodafone. Voor 2 euro per dag mogen we hier 35 MB aan data verstoken. Iedereen die hier mobiel internet heeft zit in een aparte whatsapp groep met de veelzeggende naam “Japan”.


We eten gelijk ook even wat in de bar en gaan dan wat geisha’s spotten. Helaas lukt het weer niet om ze op de foto te zetten al zien we wel een luxe auto stoppen waar een geisha snel uitstapt en een huis binnengaat. Ook kunnen we een van de huizen naar binnen kijken en zien we een leerling-geisha zitten. We voelen ons wel een beetje Jan Papparazi. We ronden de avond af door, jawel, wederom aan de karaoke te gaan. We kunnen al bijna doorgaan voor ras Japanners.

Kyoto (2)

Vandaag gaat de groep een excursie doen naar de oude stad Nara. Wij trekken samen met Matthijs, Manda en Judy ons eigen plan. We starten met het manga museum. Dit museum bevat ruim 200000 dingen die te maken hebben met manga. Daaronder vallen ruim 40000 boeken die in de Wall of Manga staan gerangschikt op jaartal. Bezoekers mogen elk boek uit de kast pakken en lezen. Er zijn daarom ook veel plekken in het museum waar je even rustig kan zitten.


We gaan vervolgens door naar fushimi inari-taisha. Deze tempel staat voornamelijk bekend om het pad met de duizenden torii wat een indrukwekkend effect geeft. Je hebt bijna het idee door een tunnel te lopen.


We nemen de metro naar kyoto station en gaan in het kader van onze nerd dag een grote electronicazaak binnen die hier gevestigd is. Buiten staat een meisje de iPhone 5 te adverteren en daar moeten we uiteraard mee op de foto.


Binnen ontdekken we een winkel die vele malen groter is dan de mediamarkt. Ze hebben hier van alles. Van massagestoelen tot de nieuwste camera’s en tv’s. De prijzen zijn door de huidige wisselkoers helaas niet zo interessant. In Nederland ben je zeker een paar tientjes goedkoper uit.


Nadat we ons even hebben opgefrist in het hotel gaan we met de groep naar Gion om wat te eten. Wij eten wat barvoedsel met Judy en Kirsten bij highball. De rest gaat wat eten bij een traditioneel restaurant in de buurt.


’s Avonds gaan wederom aan de karaoke. Het lijkt zowat een verslaving te worden.