Deze zomer gaat het er dan eindelijk van komen, Els gaat mee naar de USA!

Na onze eerste reis naar Amerika in 1979, en enkele vervelende vlieg incidenten,  had ze geen zin meer om in een vliegtuig te stappen. Aangestoken door onze enthousiaste verhalen wil ze het toch weer proberen.
Na enkele test vluchten naar Londen en een succesvolle behandeling bij Mieke heeft ze de knoop doorgehakt.
Nadat iedereen zijn wensen kenbaar heeft gemaakt hebben we weer een mooie reis samengesteld.

We beginnen met een 3 daags verblijf in New York, waarna we met Jetblue doorvliegen naar Denver. Daar stappen we in een huurauto en gaan een mooie reis maken langs diverse hoogtepunten uit eerdere reizen.
De reis gaat van Denver via Moab, Bryce canyon, Las Vegas, Hollywood, Sequoia NP
en San Francisco naar Seattle.

We hebben er onwijs veel zin in en willen weer een live verslag via de website bijhouden.
Hoewel onze IT-er Bas deze keer thuisblijft hebben we er vertrouwen in dat het gaat lukken.

De vlucht is voorspoedig verlopen, wel een 1/2 uur te laat vertrokken, dat kwam door een verschil in het aantal mensen aan boord en het aantal ingecheckte passagiers.
Bleek dat er wat met de incheck apparatuur mis was, dus een hoop gedoe om niets.
De piloot heeft het gas erop gegooid om de achterstand in te lopen en dat is redelijk gelukt.
Els heeft zich goed gehouden, mede door het entertainment aanbod en de gesprekjes met de stewardes.
Jennifer en ik vonden het eten niet te pruimen, Els natuurlijk wel ( kliko)
Na een vrij ruwe landing waren we om 20:25 lokale tijd op Amerikaanse bodem.
Daarna vlot door de douane en met de Airtrain naar Jamaica station.
Daar overgestapt op de trein naar Penn station onder Madison Square Garden.
De aansluitingen waren perfect, we hoefden nergens lang te wachten en hebben er zonder tussenstops nog geen 20 minuten over gedaan.
Als we de straat oversteken zijn we in ons hotel, het Ramada New Yorker.
De meneer aan de balie had problemen met onze achternaam en kon onze reservering niet vinden in de computer.
Na enige tijd was dat opgelost, maar toen bleek de kamer nog niet gereed, we hebben het dus over 22:30!!
Drie kwartier later hebben we een ruime gerenoveerde kamer op de 28e etage, het wachten waard!

Na een redelijke nacht waren we om 6 uur wakker.
We zijn de zaterdag begonnen met een beklimming van het Empire state building, jazeker, we kwamen lopend aan op de 86e etage. De eerste 80 verdiepingen hebben we wel met de lift gedaan, maar omdat er meer mensen naar boven wilden dan de lift aankon kregen we de suggestie om het laatste stukje met de trap te doen. Daarna een bezoek gebracht aan Ground Zero. Verder zijn we nog bij Brooklyn heights geweest en zijn terug gelopen over de Brooklyn bridge. We hebben 3 van de 4 watervallen gezien, een nogal tegenvallend kunst project waarvan de bedoeling ons niet echt duidelijk is.
Het was erg warm, 29 graden en we liepen al snel te puffen.
In Chinatown heeft Jennifer een “echte” Dolce & gabbana riem gescoord.
We hebben de prijs weten af te dingen naar $ 10.
Dolce & gabbana, Louis Vutton en Rolex zijn wel de merken in Chinatown.
Inmiddels was het behoorlijk gaan regenen, wat wel voor enige opfrissing zorgde.
Als we na een wandeling door Greenwich Village weer de metro induiken is het alweer etenstijd. Na het eten zijn we nog even naar Times Square geweest.
We hadden door alle beweging geen problemen om de slaap te vatten.

Zondag na het ontbijt met de metro naar Washington Heights. Daar waren we gisteren niet aan toe gekomen.

Bij het uitstappen kregen we te maken met een stukje CSI, want de uitgang van het perron werd versperd door een rood lint, 2 politie agenten en een wit laken met daaronder een lijk. We zijn omgedraaid en hebben een andere uitgang opgezocht.
Het was net gebeurd want we zagen even later de lijkschouwer arriveren.
De dames hebben enige tijd besteed aan winkelen. Daarna zijn we naar central park geweest.
Omdat we in de buurt waren zijn we op zoek gegaan naar P.J. Carney, een Ierse pub.
Hier bewaren we leuke herinneringen aan en we hebben een lekkere pint gevat.

Omdat het enorm was gaan onweren en de EK finale op tv was zijn we even blijven hangen. Jennifer heeft nog een mooi horloge gekocht bij Swatch.
We hebben het niet laat gemaakt, want we hebben de trein van 05:46 naar het vliegveld voor onze vlucht naar Denver.

Gelukkig hebben we dan de beschikking over een auto want we zijn alle 3 behoorlijk moe van het vele lopen.

Het is een stuk rustiger op het station zo ’s morgens vroeg.
Gisteren kon je over de hoofden lopen.
Er waren dan ook erg veel baseball fans, supporters van de Yankees en de Mets.
De subway series worden gespeeld en de Mets hebben zondag met 3-1 gewonnen.

Na een bakkie koffie plus bagel stappen we in de trein naar Jamaica.
Op terminal 6 is het een drukte van belang. Er wordt momenteel hard gewerkt om de nieuwe terminal af te bouwen. Het gaat goed met Jetblue.
We zijn al snel voorzien van de boardingpassen maar we moeten de bagage nog af geven. Doordat hier een flinke rij staat en de security check lang duurt zijn we net aan op tijd bij gate 7. We kunnen vrijwel gelijk aan boord.

Doordat we met een Airbus 320 vliegen heeft Els duidelijk meer problemen met de reis. De beenruimte is veel beter dan bij de KLM maar het vliegtuig is een stuk kleiner.

Na een rustige vlucht halen we de auto op bij Avis, installeren de tomtom op het raam en sturen naar het Redlion hotel in Denver.
Nadat we de bagage gedropt hebben gaan we Denver verkennen.

Als eerste bezoeken we het Colorado History museum.
We lopen ook langs het conventie centrum waar in augustus Barack Obama zal worden genomineerd als democratische kandidaat voor de presidentsverkiezingen in november.
Het centrum van Denver is erg gezellig en het is een goed idee geweest om deze stad een keer te bezoeken na er al een paar keer alleen de skyline van gezien te hebben.

Dinsdag 1 juli 2008

We beginnen de dag met computer perikelen want het wilde gisteravond niet echt lukken om de website te updaten. Per mail hebben we enkele tips gekregen en vanavond zullen we daar verder naar kijken. Eerst hebben we lekker ontbeten in de Skybox grill and sportsbar.
Het restaurant heeft een ronde vorm en biedt daardoor uitzicht over de Rocky Mountains, de Denver skyline en het Invesco Field stadium.
Omdat de harde schijf vol begint te raken met foto’s eerst even een externe harde schijf aangeschaft bij Best Buy.

Dit is voor de dames het startsein om de Colorado mall in Lakewood onveilig te maken.
Waarschijnlijk staat op dit moment nog iemand bij de Puma store alle schoenen op te ruimen welke gepast zijn.
Min 1 paar want Jennifer heeft een paar puma’s te pakken voor € 40.
Toch wel lekker die lage dollar. De Colorado mall is een mooi winkel centrum en zelf heb ik geruime tijd doorgebracht bij Borders, een boekhandel met koffieshop.

Het is 14:00 uur als we richting GrandJunction gaan. De natuur is hier prachtig en op het hoogste punt kunnen we de sneeuw aanraken. Omdat we op de snelweg zitten hebben we tijd genoeg om de knoppen in de auto te verkennen.
Het gaat nog zeker een paar dagen duren voor we alles doorhebben. Buiten is het inmiddels alweer 90 graden maar door de klimaat controle merken we daar niet veel van. De auto, een Hyundai Azera, heeft ook de beschikking over XM satelliet radio.

Na een bezoekje aan Walmart is het alweer 8 uur pm als we een restaurant opzoeken.
’s Avonds nog wat gestoeid met de computer. We beginnen in ons ritme te komen, al hebben we zo tegen het eind van de middag nog wel last van de jetlag .

De komende dagen blijven we in dezelfde tijdzone dus dat zal wel niet lang meer duren. Morgen gaan we starten met de Nationale parken.

We zorgen ervoor genoeg contant geld op zak te hebben om de entree te betalen bij het Colorado nationaal monument. Vorige keer dacht ik met een creditkaard te betalen, maar de loketten van de Nationale parken zijn zo een beetje de enige plaatsen in de VS waar dat niet kan. Bij de eerste stop raken we in gesprek met een fietser uit Texas.
Hij neemt een foto van ons en stapt weer op zijn mountainbike.
Als we hem inhalen begint hij druk te zwaaien, aardige man. Een paar stops later komen we een groepje fietsers tegen. Het valt ons op dat ze allemaal dezelfde shirts dragen met een print van de texaanse vlag. Ze komen uit Dallas en zijn met een groep op fietsvakantie in Colorado.

Nou, wij vinden het momenteel iets te warm om te fietsen, dus we pakken de auto wel.
Als we aan de andere zijde het park weer verlaten is het niet zo ver meer rijden naar Moab. We overnachten er in het La Quinta hotel, net zo duur als het Motel6 in Moab en inclusief hot breakfast.
La Quinta in Moab is een aanrader voor wie nog een goed hotel zoekt. Omdat we erg vroeg zijn gaan we eerst de was wegwerken en daarna het plaatsje verkennen.
Moab is een erg leuke plaats en je zult je er niet snel vervelen.
Na het eten wandelen we in de schemering terug naar het hotel.
De meisjes gaan nog even zwemmen maar een kolonie muggen boven het water zorgt ervoor dat ze weer snel naar de kamer gaan

Dat was dus al de 3e keer deze week. Hey guys, where are you from?….. Holland?…..what happened with the soccer team? They did so well!
Hier in Amerika heeft het Nederlands elftal behoorlijk indruk gemaakt tijdens de voorronden van het EK.
Loop je midden tussen de arches, wordt je nog even fijntjes aan de afloop herinnerd.

Vanwege de tijd hebben we alleen het eerste stuk van het park bezocht. Je kan hier wel een week rondlopen en dan zie je nog elke keer wat nieuws.
We gaan nog even langs het bezoekers centrum om wat souveniers aan te schaffen. Bij het afrekenen worden we in het nederlands aangesproken door de medewerkster. Ze komt uit Belgie en woont in Moab. Haar collega komt uit Duitsland! We hebben het maar niet over het EK gehad. Daarna nog even een koppie gedaan, de auto afgetankt en op weg gegaan naar Bryce.

We rijden behoorlijk wat van de tomtom tijd af, zonder echt de snelheid te overschrijden. Dat komt omdat inmiddels de maximum snelheid is verhoogd naar 75 Mph.
Het landschap is prachtig en elke 5 minuten lijkt de horizon wel een andere kleur te hebben.

Onderweg komen we wel het nodige rubber tegen van vrachtwagens die een klapband gehad hebben.
Ook zie je regelmatig iemand in de berm staan met een politieauto met zwaailichten er achter geparkeerd. Het is dus wel zaak de snelheid een beetje aan te houden.
Aan het begin van de avond komen we aan bij Ruby’s Inn. We besluiten in het aanwezige restaurant uitgebreid te gaan buffetten en morgen pas richting Bryce canyon te gaan.

We checken uit bij Ruby’s Inn en gaan richting Bryce canyon. Er wordt gewaarschuwd voor extreem brandgevaar.
Je hoeft het nieuws maar aan te zetten en je ziet weer nieuwe brandhaarden ontstaan in Amerika. Wel een vreemde zaak, in het midwesten zijn overstromingen en in het westen is het kurkdroog.

Men maakt zich ook zorgen over het vuurwerk van hedenavond want het is 4 juli, independence day.

Als we na Bryce Canyon richting Las Vegas gaan profiteren we van 1 uur tijdsverschil.
De klok gaat weer 1 uur terug. Onderweg loopt de temperatuur aardig op.
We bereiken een maximum van 114 graden fahrenheit, dat is toch ruim 45 graden celcius.
Wanneer we dan ook uitstappen bij Hampton Inn, ons hotel in Las Vegas, is het even schrikken.

We checken in en als we de bagage op de kamer gebracht hebben gaan we met de shuttlebus richting Treasure Island.

Hampton Inn ligt aan de andere kant van de I15 en omdat lopen hier iets buitenaards is rijdt er voor de gasten een shuttlebus naar de strip, een afstand van ongeveer 600 meter. Wij laten ons afzetten bij Treasure Island en gaan eerst de noordkant van de strip verkennen. het is extreem druk op straat in verband met de parade en het vuurwerk.

Elke 10 jaar verdubbeld het aantal inwoners in Las Vegas en dat is te merken.
Het is natuurlijk ook weekend, maar het is toch wel erg druk.

Wel een heel verschil met de parken waar we net geweest zijn. In Las Vegas rijdt er sinds kort een monorail. Voor $5,- per rit of een dagkaart voor $11,- kan je hiermee de afstanden overbruggen.

Denk nu niet dat je niet meer hoeft te lopen want de afstanden naar de stations zijn ook flink. De rails loopt aan de achterzijde van de casino’s en dat is toch ook wel een flinke tippel, uiteraard door de gokzalen.

’s Morgens gaan we eerst naar een outlet center om wat goedkoop te shoppen en als we de aankopen gedropt hebben gaan we de casino’s verkennen.

Er is alweer veel veranderd sinds het laatste bezoek. Vooral richting het Hilton hotel is er een flinke kaalslag geweest. Er worden wel gelijk weer nieuwe hotels gebouwd.

Dit zorgt er natuurlijk wel voor dat de toeristen blijven komen. Dit is nu de 4e keer dat ik hier kom en elke keer is de stad weer anders.
Eigenlijk is Las Vegas een continu veranderende stad.

Als we ’s avonds naar het hotel teruglopen gaan we bij een tankstation wat te drinken halen. Nevada doet niet moeilijk en het is dan ook geen probleem om aan een biertje of een wijntje te komen.

Tot mijn verbazing staat er een koffie automaat van Douwe Egberts op de counter.
Toch nog een mooi stukje Hollands glorie zo ver van huis.