We hoeven pas om 12:00 uit te checken dus doen deze ochtend lekker rustig aan.
Chicago zit er alweer op, vandaag gaan we richting Santa Clarita bij Los Angeles.
We nemen de metro naar O”Hara en komen ruim op tijd aan. Was ik in New York de enige met problemen in de reservering, deze keer staat Els ook niet vrijgegeven.
Het blijkt dat de plaatsen wel gereserveerd zijn maar de betaling in het oude systeem wel, maar in het nieuwe systeem niet staat vermeld .
Als we bij de gate zitten te wachten zien we hoe onze koffers het vliegtuig in gaan.
We vliegen naar Long Beach, een vlucht van ongeveer 4½ uur. De klok gaat ook weer
2 uur terug dus we zitten nu op 9 uur tijdsverschil met Nederland.
Long Beach is een klein vliegveld en dat heeft zijn voordelen. Als we het vliegtuig via de trap verlaten hebben lopen we door de terminal naar buiten om onze koffers van de band te pakken.
Daarna steken we de straat over en staan in een gebouwtje waar alle autoverhuurbedrijven zitten.
We kunnen kiezen uit een alweer een Mazda 6 of een upgrade naar luxery klasse met $ 212,- bijbetaling.
We nemen de Mazda, hoewel deze auto voor Amerikaanse begrippen erg basic is uitgevoerd.
Als de Tom-Tom geïnstalleerd is kunnen we zo het terrein afrijden. Toch maar even gevraagd of dat wel goed gaat want normaal wordt je aan de uitgang gecontroleerd.
Na een uurtje komen we aan bij ons hotel in Santa Clarita.
Het is inmiddels 22:30 dus vanavond doen we niet veel meer.

Na het ontbijt in het hotel gaan we richting Skydeck van de Willis Tower, vroeger Searstower geheten. Onderweg raken we alweer in gesprek met een hele aardige Amerikaan. Hij dacht dat ik mijn bedrijf aan SaraLee verkocht had en daarom 4 weken vakantie kon vieren. Een beetje spraakverwarring dus. Evengoed snapt hij niet dat wij zoveel vakantie hebben, hij heeft daar geen tijd voor want er moeten mondjes gevoed worden, dus werkt hij 6 dagen per week.
Terloops wordt ook nog even het harde spel van Nederland tegen Spanje aangehaald.

Bij het skydeck aangekomen zijn we snel boven want het is nog vroeg. Het uitzicht is goed en vooral de Ledge Experience slaat aan. Kort omschreven zijn het uitbouwen aan de toren, maar dan volledig van glas. Goed om je hoogtevrees te testen want je staat toch zo’n 409 meter hoog op een glazen plaat.
Na deze spannende ervaring is het tijd om even bij te komen bij Starbucks.
We gaan op het terras zitten maar moeten alles vasthouden omdat het anders wegwaait.
Het is wel erg warm dus een windje is welkom.
We wandelen door de Loop en lopen continu naar boven te kijken.
De architectuur in Chicago is erg mooi. Aan het eind van de middag gaan we even bijkomen op de hotelkamer. We hebben inmiddels toch alweer zo’n 7 uur gelopen dus de vermoeidheid slaat toe.

Na de korte pauze gaan we op weg naar The Cheesecake Factory om te eten.
Het is erg druk en we krijgen een pager mee voor als we aan de beurt zijn. Omdat we erg veel politie en dranghekken zien blijven we buiten staan om te kijken wat er aan de hand is.
Al snel gaat het gerucht dat President Obama straks langs komt rijden.

Als het moment bijna daar is gaat natuurlijk de pager af, maar we besluiten om te blijven staan. Dit maak je niet veel mee. Een paar minuten later is het zover en komt een lange stoet voorbij racen. Er rijdt zelfs een ambulance mee. Wel gaaf om mee te maken, al krijg je Obama niet te zien want alle ramen zijn geblindeerd.

Als de stoet voorbij is gaan we binnen kijken of onze reservering nog geldig is, maar er blijken meer mensen buiten gestaan te hebben. Vijf minuten later worden we naar onze tafel gebracht en kunnen we bestellen.
Na het eten lopen we door de zwoele avond naar het hotel. Chicago is een erg leuke stad.

Het is nog donker als de wekker gaat. Als we gedoucht hebben gaan we op weg naar JFK
Het is een rustige rit zonder oponthoud of verkeerd rijden dus na een uurtje komen we op Long Island aan. Onderweg nog over de Verrazano Bridge gereden, erg spectaculair met zicht op Manhattan.
Nog even aftanken bij BP en de auto ingeleverd bij Hertz. Dan met de airtrain naar de nieuwe terminal van JetBlue. Bij het inchecken blijken Jennifer en Els wel een ticket te hebben, maar mijn ticket is niet vrijgegeven.
De supervisor wordt erbij gehaald en na een kwartiertje moeilijk kijken en tikken op de computer rolt mijn ticket er ook uit. Blijkt dat men in februari is overgegaan op een nieuw computersysteem en de data niet helemaal goed gemigreerd is.
Even krijg ik een dejavu, Las Vegas 2001.
Als we door de veiligheidscheck zijn zoeken we een stek om te ontbijten, want daar hebben we nog geen tijd voor gehad.
De nieuwe terminal van JetBlue is van alle gemakken voorzien, dus dat is geen probleem.
Onze vlucht gaat 10 minuten later boarden, maar als iedereen zit krijgen we te horen dat er door het slechte weer boven Chicago vertraging is ontstaan. De duur van de vertraging loopt gestaag op tijdens het overleg met de vluchtleiding. Volgens de laatste mededeling zouden we 1,5 uur moeten wachten en we mochten niet van boord. Ik moet zeggen dat we goed geïnformeerd worden. Els begint ondertussen peentjes te zweten, en ziet het niet echt meer zitten.
Uiteindelijk kiezen we om 11:10 het luchtruim en valt het allemaal erg mee.

Er is wat meer turbulentie, maar zelfs Els vond het wel meevallen.
In Chicago pakken we de metro naar de stad. De metro stopt in de terminal, en voor maar $ 2,25 pp zit je in het centrum. Als we uitstappen spettert het iets, maar is het vooral erg warm. Twee blokken verder is ons hotel. We droppen de bagage en gaat de stad in. Ondertussen gaat het spetteren over in forse regen. We duiken Hardrockcafe in en gaan wat eten en als we buiten komen is het stralend weer. Er lopen zeer veel mensen met shirts van de Cubs, en ik vraag aan iemand wat ze gespeeld hebben.
Het is een Amerikaan uit Texas en we raken aan de praat. Hij heeft zelf ook behoorlijk wat van Europa gezien en is ook een paar keer in Holland geweest. Hier kon Els even goed oefenen met haar Engels. Als we ‘s avonds in het hotel zijn raakt ze weer in gesprek met iemand en zo komen we te weten dat Obama in town is. Hij kon ons zeker niet missen. Het blijkt dat hij heeft gedineerd in een restaurant in het River North district.
Daar zitten wij ook al hebben wij er niets van meegekregen.
Ik ga nog wat aan de website werken , want daar hadden we nog geen gelegenheid voor gehad. De foto’s komen nog daar ontbreekt de tijd voor.

We staan bijtijds op want we gaan vandaag de auto ophalen. Dat doen we op Ronald Reagan Airport, dus we kunnen de metro nemen.
We checken uit bij het hotel en gaan op pad.
Bij Hertz halen we een Mazda 6 op.
Na de wagen uitvoerig op schade gecontroleerd te hebben gaan we op pad.
We komen direct in de ochtendspits dus het is opletten.
Als we uit de drukte zijn zoeken we een stek om te ontbijten, maar echt veel komen we niet tegen.
Uiteindelijk eten we wat bij Dunking Donuts, niet echt bijzonder dus vandaag.
Na een mooie trip door Pennsylvania komen we bij Intercourse in het Amish gebied.
We boeken een buggy ride bij Aaron & Jessica en mogen vandaag op de bok zitten.
Als de paarden hun staart optillen is het beter even je neus dicht te houden, wordt ons aangeraden.
Na de tour eten we wat in het Amish restaurant, en dat staat voor veel lekker eten voor weinig geld.
Inmiddels is het 33 graden, dus we zetten de airco weer aan op weg naar New Jersey.
Onderweg is er een vrachtwagen gekanteld en staat er een enorm lange file.
Gelukkig op de andere rijbaan dus wij hebben er geen last van.
We besluiten wel om morgen iets eerder te vertrekken naar JFK, want je zal door zoiets je vlucht maar missen.
Aan het begin van de avond checken we in bij Motel 6 Piscataway New Jersey.

Na een zeer goede nachtrust staan we bijtijds op want we hebben een druk programma.
Na het ontbijt gaan we richting Capitool. Het is lekker weer, 25 graden en niet te veel zon.
Ideaal weer om de stad te verkennen.

Later krijgen we wat spetters regen maar dat is gelukkig maar even. Via de Mall met zijn vele monumenten lopen we richting Lincoln Memorial.
We hebben laatst weer eens de dvd box van North en South gekeken, dus we snappen precies wat deze president voor de Verenigde Staten betekend heeft.
Het is ook nu weer erg druk bij het imposante monument.
Omdat inmiddels de zon weer volop is gaan schijnen raken we behoorlijk dorstig, dus we gaan eerst wat drinken. Daarna vervolgen we onze weg naar Arlington. Het blijkt ook nu weer dat de afstanden op de kaart korter lijken dan in de praktijk blijkt.
We lassen daarom een korte rustpauze in bij het bezoekerscentrum.
Het stilzitten van gisteren wordt vandaag wel gecompenseerd.

Na ons bezoek nemen we de metro naar de Washington Zoo.
Dat valt wat tegen, want door de warmte en de renovatie zijn er niet veel dieren te zien.
In het binnenverblijf hebben we wel de panda’s kunnen bekijken, maar echt actief waren ze niet.
Een enkeling, en dat is niet de reisleider :-), heeft wat problemen met de zwaarte van programma dus we nemen alweer de metro naar het Witte huis.
Het is inmiddels wat afgekoeld en heerlijk weer geworden als we richting het hotel gaan.
Zoals al eerder opgemerkt verkijk je je wel eens op de afstanden, maar ook de Washington University blijkt een aardige omvang te hebben. We hebben dus weer het gebruikelijke stukje om gelopen.

Nadat we een flesje wijn en een sixpack gescoord hebben zakken we om 21:00 heerlijk onderuit op de hotelkamer.

Gisteren hebben we de koffers gepakt en is alles nog een keer gecontroleerd.
Jochem, ons konijn, is bij de buren gebracht voor een logeerpartij.

Vandaag gaat onze vakantie eindelijk beginnen.
Op Schiphol blijkt dat een van de koffers te zwaar is, en omdat we geen zin hebben om
€ 100 bij te betalen, gaan we de bagage anders verdelen.
Als de koffers uiteindelijk richting bagagekelder gaan is het tijd voor een bakkie met de wegbrengers.

Bert had het over een stresstest bij de banken, dit was een stresstest voor Theo.
Uiteindelijk kiezen we om 14:20 het luchtruim en na een goed verzorgde en rustige vlucht komen we om 6:00 pm aan in Washington DC .
Omdat we voor slecht weer moesten uitwijken is dat een half uur later dan schema.

Het douaneproces duurt wat lang dus als we uiteindelijk bij de band komen staan onze koffers al klaar.

Om 18:45 nemen we bus 5A naar Rosalyn metrostation. Dat is de goedkoopste verbinding, $6, per persoon, maar let wel op dat je gepast betaalt, want je krijgt geen wisselgeld.
Om 19:30 komen we aan bij ons hotel, de George Washington University Inn.

Dit hotel is gelegen bij het Watergate gebouw in een rustige studentenbuurt.
Je moet het altijd maar afwachten, maar ook deze keer blijkt dat we een goede keuze gemaakt hebben