Mount Field National Park en Bothwell

Vandaag gaan we rijden naar Mount Field National Park. We nemen de weg langs de Gordon River en bij de ingang bezoeken we eerst het visitor center. Hier zit een klein winkeltje bij inbegrepen waar Marvin een mooie placemat koopt voor zijn verzameling thuis. Tevens kopen we een pas voor onze auto zodat we alle nationale parken in Tasmanie kunnen bezoeken. Deze kost 60 AUD en is 3 maanden geldig. Daar redden we het dus wel even mee de komende paar dagen. Vervolgens gaat onze eerste bezoek aan een Tasmaans Nationaal park beginnen en rijden we het park in.


Al snel bevinden we ons in de rimboe en blijkt dat de AWD toch wel goed van pas komt op de modderige bergpaden. Dit is wel even andere koek dan een nationaal park in de Verenigde Staten waar alles netjes geasfalteerd is. Na ongeveer tien minuten rijden komen we een zwerm cockatoo’s tegen die midden op de weg staan. We stoppen de auto zodat Marvin en ik kunnen uitstappen om wat foto’s te maken. Zelf denk ik er even niet bij na dat dit toch echt wilde dieren zijn en sla ik de deur redelijk hard dicht van de auto. Hierop kiezen alle cockatoo’s met een luid gekrijs het luchtruim. Oeps…


Daarna gaan we kijken naar de verschillende watervallen die dit park te bieden heeft. Dit zijn de Russell Falls, de Horseshoe Falls en de Lady Barron Falls. De eerste twee zijn na een korte wandeling te bereiken terwijl de laatste ongeveer op een half uur lopen door het oerwoud ligt. Bij een van de wandelingen sta ik op een houten uitzichtpunt wanneer ik onder de planken iets zie bewegen. Het blijkt een whombat te zijn. We maken ook nog even een rondje langs de grote woudreuzen die hier staan. Volgens een bordje is de hoogste boom hier ongeveer 77 meter.


Hierna gaan we op zoek naar een slaapplaats, maar dat is nog wel een uitdaging. Dat Tasmanie afgelegen gebieden kent wisten we al een beetje, maar dat er zo weinig beschikbare hotels en bed & breakfasts zouden zijn in de buurt van Mount Field hadden we niet verwacht. Dit gecombineerd met de lange afstand naar Cradle Mountain National Park doet ons besluiten om Franklin-Lower Gordon Rivers National Park over te slaan.


We komen uiteindelijk in het plaatsje Bothwell aan. Hier vinden we een hotel en restaurant om wat te eten. Het is volgens het bord vanavond pizza avond en dat dienen we zeer letterlijk te nemen, want voorderest hebben ze namelijk niets. Aangezien het vroeg donker wordt doen we er verstandig aan om hier een slaapplek te vinden. Helaas zit het hotel al vol, maar de eigenaresse kent nog wel een cottage hier vlakbij waar we terecht kunnen. Deze is gebouwd in 1840 en kost maar 155 AUD wat een stuk goedkoper is dan een hotel met 4 personen. We merken wel dat het inchecken op het platteland iets anders loopt dan we gewend zijn. De eigenaar woont blijkbaar best ver weg en besluit om niet langs te komen maar telefonisch door te geven waar de sleutel ligt. Het geld mogen we neerleggen op de keukentafel. Wel mooi dat er nog plekken zijn waar dit nog gewoon kan. Het doet helemaal niet onder voor een bungalow bij Landal, dus we vinden het een zeer goede deal. Jeff en Barend lopen buiten nog een stukje door het dorp, maar er blijkt niks te beleven. Morgen gaan we weer verder rijden richting Cradle.

2 reacties op “Mount Field National Park en Bothwell

  1. Hai Bas en vrienden,
    Leuk te lezen dat bij Peak Café Marco nog bekend is en dat dit voor jullie nog wat heeft opgeleverd. Nu ik lees wat jullie daar hebben gedaan komt het bij mij toch weer terug hoor van 3 jaar geleden, zie het zo weer voor me. Jullie hebben een aardig tempo in de reis. Niet te snel gaan hoor, je hebt nog een aantal weken voor de boeg. Zoals je beschrijft lijken werelddelen toch wel op elkaar. De foto van die grote brug die je geplaatst hebt, zo’n foto hebben wij gemaakt van de brug in Paramaribo (toch gek??). Ja onze vakantie zit er alweer op; hebben genoten en ook door modderpaden uren in de jungle gelopen. Heel leuk om je te volgen en geniet ervan.
    Groetjes uit Hillegom

  2. Hoi Bas,

    Leuk verslag, leuke foto’s. Eigenlijk moet ik zeggen leuk en leerzaam, want veel van de dierennamen die je noemt had ik nog noooooooooooooooit gehoord, laat staan dat ik wist hoe die dieren er uit zien (;-).
    We blijven jullie volgen!
    Groetjes, ook aan je vrienden,
    Bert en Carla

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *