De boot komt al om kwart voor 6 aan in Devonport – dit stadje ligt in het noordwesten van Tasmanie en is de op twee na grootste stad van dit eiland. Wanneer we de boot verlaten krijgen we opnieuw een flinke controle. Dit keer blijft het alleen bij de vraag of we voedingswaren in de auto hebben. Op zich is er niet veel veranderd aan onze situatie toen we de boot op gingen, dus we kunnen nog steeds hetzelfde antwoord geven. Wie weet zijn er ’s nachts wel wat boten langszij gaan varen en hebben zij wat smokkelwaar in de vorm van spinazie en brocolli aan boord gegooid, maar daar hebben wij niks van meegekregen. Wanneer we het checkpoint gebied verlaten rijden we nog even door Devonport. Het stelt op zich niet heel veel voor en we zetten daardoor dus al snel koers voor Hobart wat de grootste stad is van Tasmanie.
Na een uurtje rijden beginnen we toch al wat trek te krijgen en gaan we eten in een plaatsje genaamd Carrick. Wanneer we hier aan komen rijden blijkt de plaatselijke herberg gesloten te zijn, dus gaan we wat eten halen bij het tankstation. Hier krijgen we een voedzaam ontbijt voorgeschoteld in de vorm van een toast met bacon and eggs. We merken wel dat de sfeer hier heel anders is dan in Aussie. Het is hier veel meer “hillbilly” op een of andere manier. Men kleedt zich hier heel simpel en het komt allemaal een beetje boers over. Misschien dat het in Hobart wat anders zal zijn.
De uiteindelijke rit duurt iets meer dan 3 uur als we in Hobart aankomen. Hobart is de hoofdstad van Tasmanie en er wonen iets meer dan 250.000 mensen. De stad zelf doet verrassend Europees aan als we er doorheen lopen. Er zijn leuke winkelstraatjes die je ook zo in Duitsland kan aantreffen. Eigenlijk hadden we dus helemaal niet zo ver hoeven vliegen voor Hobart. Verder is er nog een leuke boulevard waar we overheen kunnen lopen, een park met wilde papegaaien, en is er een grote haven met allerlei zeilboten. We komen er o.a. een standbeeld tegen van James Clark Ross, een Britse marineman die van hieruit delen van de kustlijn van Antarctica in kaart heeft gebracht. Tevens blijkt Hobart een tussenstop te zijn geweest van Roald Amundsen tijdens zijn reis naar de zuidpool. Zijn expeditie was de eerste die succesvol de geografische zuidpool bereikte (14 december 1911). Tot zover de fun facts.
Wanneer we zijn uitgelopen gaan we een biertje doen bij een plaatselijke pub. Hier komen we Thea tegen – een backpackster uit Echt (Limburg). We horen dat zij bezig is met een rondreis van zes maanden en dat ze al veel heeft gezien van Australie. Ze geeft ons nog wat handige tips voor het verkennen van het oosten van Australie en Tasmanie. We gaan op tijd slapen, want we willen morgen vroeg het Mount Field National Park bezoeken.