Als we uitgecheckt  zijn zoeken we eerst een tankstation  op. We leveren  gelijk de in Stuttgart gekochte flesjes weer in. Duitsland heeft statiegeld op blikjes en flesjes en we blijven Hollanders. Er staat dus gewoon een flessenretour automaat buiten, net alsof je in de supermarkt bent. Geweldig. Daarna rijden we de A5 op richting Hockenheim. Els heeft daar op de heenreis een portemonnee gezien en die wil ze toch kopen. Zo hebben we elke trip wel iets waar we naar op zoek zijn. Nu is dat 3 weken een portemonnee geweest. De winkel in Rome waar we er een wilde kopen was er namelijk niet meer. Els heeft geluk, de portemonnee is nog te koop. 

We doen gelijk een bakkie. We zitten namelijk alweer bijna 2 uur in de auto. Op de A61 wordt het steeds drukker en het weer wordt ook minder. Het gaat waaien. Diverse keren worden we een omleidingsroute ingestuurd. Omdat het allemaal niet zo snel gaat vandaag besluiten we in Duitsland toch nog maar een keer te stoppen voor de lunch. Het is inmiddels al 14:00 uur. Uiteindelijk bereiken we toch Nederland en daar wordt het pas echt druk. Bij Amersfoort beginnen de files en het stilstaan, bij Amsterdam begint het ook nog eens fors te regenen. Het duurt uiteindelijk tot voorbij Zaandam voordat we weer een beetje kunnen doorrijden. Al met al hebben we toch ruim 2 uur vertraging opgelopen. We krijgen later mee dat dit de drukste avondspits van 2016 is geweest.

Zo komt er weer een eind aan een heel mooie vakantie. Italië is zeker een land waar we nog eens naar terug gaan.

Tenslotte nog wat cijfertjes voor de boeken.

We hebben deze vakantie 4227 kilometer afgelegd met de auto en 404 kilometer met de trein. Er is 149 liter diesel verstookt. De kopjes koffie waren niet meer te tellen. Want dat is top in Italië, het is een land met een echte koffiecultuur. En dat kan ik beroepsmatig en als grootverbruiker natuurlijk wel waarderen.

Dat is ook wel eens enerverend om mee te maken, rijden in de spits in Italië. Je moet je rijstijl wel een beetje Italiaans maken om een beetje door te kunnen rijden. Het is namelijk een grote chaos in Verona als we op zoek gaan naar de Autostrada. Uiteindelijk bereiken we het tolplein van Verona noord en sturen richting Milaan. Op de borden zie je de hele vakantie al mooie plaatsnamen voorbij komen. Italië is best wel een bekend land. Bij Milaan ontstaat er iets van file, maar na het derde tolplein, als we richting noorden gaan, wordt het weer rustiger. We bereiken daarom al snel de grens bij Chiasso. We kunnen zo doorrijden, dat had ik niet verwacht in deze tijd. Het uitzicht wordt weer bergen en meren.

We rijden over de A2 naar het noordwesten, dus eigenlijk steken we schuin door Zwitserland. Bij de Gotthard kiezen we voor de tunnel in plaats van de pas. Die hebben we al eens gedaan met Jennifer en is erg mooi.

De tunnel is 17 km lang dus we zien even niets van het landschap. Na de tunnel maken we even een sanitaire/koffiestop. Als we weer verder rijden komen we veel plekken tegen welke we al gezien hebben. Alleen Emmen had ik nog niet eerder meegekregen. Hier uit het dal komt natuurlijk de beroemde en lekkere kaas Emmenthaler vandaan.

Ook bij Basel kunnen we zo doorrijden bij de grens dus we komen om 14:45 al aan bij ons hotel. Na het inchecken gelijk de stad in. Het is nog steeds mooi weer. Daar hebben we het deze vakantie enorm mee getroffen. Eerst schrikken we, want overal liggen pleinen open en staan er steigers. Niet echt het uitzicht wat je wilt hebben. Maar na een minuut of tien lopen komen we de oude stad en daar is het weer als vanouds. Freiburg is een mooie stad.

De trottoirs zijn hier gemaakt van kleine kiezelsteentjes en overal zie je mozaïeken en patronen ingelegd. Het is ook een studentenstad dus aan horeca geen gebrek.

Vandaag onze laatste dag in Italië. Met het ontbijt gaat het steeds beter. Ik hang de eitjes in de pan en zet de stopwatch.  Els regelt een verse espresso en cappuccino, want dat spul uit de automaat in de ontbijtzaal is niet te drinken. (Instant koffie)

Na het ontbijt gaan we op verzoek van Els een winkelcentrum bezoeken. Dat viel een beetje tegen. Het is niet veel dus we houden het al snel voor gezien. Maar eerst besluiten we nog even een koppie te doen met een Italiaanse lekkernij, cannoli. Dat viel ook al tegen want de smaak was niet wat we er van verwachte. Er zit een beetje scherpe kaasmaak aan volgens Els, ik proef geen kaas maar vind het ook niet lekker. Later heb ik het even opgezocht maar de vulling bestaat uit ricotta en dat is gemaakt van schapenmelk. Jakkiebah…

We zetten de auto afgetankt en met schoongemaakte ramen weer bij het appartement en gaan Verona weer in. Als eerste bezoeken we de Arena, waar we nu snel binnen zijn. Men is aan het voorbereiden voor het concert van vanavond. Het blijkt dat Zucchero hier een optreden geeft. Op 17 oktober staat hij met hetzelfde concert in de Ziggodome in Amsterdam.

Voor de arena staan ook nog 2 gladiatoren waarmee je op de foto kan. De vrouwelijke???gladiator heeft niet helemaal door dat men vroeger nog geen nagellak op de teentjes had.

Inmiddels ben ik erachter gekomen dat er wel degelijk enkele vrouwelijke gladiatoren waren en nagellak al 600 jaar v.Chr. gebruikt werd, maar dan door de rijke vrouwen. De combinatie Gladiatorin en nagellak is dus wel bijzonder.

We gaan weer verder naar het balkon van Giulietta, zoals men Julia hier noemt. Romeo en Julia is het liefdesverhaal van Shakespeare over twee leden van rivaliserende families. 

Het is een echte toeristen val, want het balkon blijkt pas in 1935 opgehangen te zijn. Maar als je in Parijs bent wil je de Eiffeltoren zien, hier bezoek je het balkon van Giulietta. Op het plaatsje onder het balkon staat nog een beeld van Julia. 

De overlevering wil dat als je de rechter borst van het beeld aanraakt, je gelukkig wordt in de liefde. Vorig jaar in Praag hebben we ook zo’n beeld gezien. Dat was alleen van een man en daar moest je iets anders aanraken om ook gelukkig in de liefde te worden. Toeristen geloven ook alles.

We wandelen nog wat door Verona, en pakken tenslotte een terrasje. Els heeft een nieuw drankje ontdekt, Spriz Aperol dus dat gaan we bestellen. Ik hou het gewoon bij een biertje en dat blijkt van ome Freddie te zijn, niet verkeerd dus.

Het is vandaag maandag en we gaan deze keer op tijd ontbijten. We nemen zo de bus voor het hotel naar het station en gaan dan met de trein naar Venetië. Gezien de toltarieven hier en de redelijk goedkope trein is dat een verstandige keuze. Als we zo dichtbij zitten willen we deze kans niet laten liggen. Nu is treinen in  Italië iets anders dan in Nederland. Hier kan je kiezen uit Frecciarossa, Frecciargento, Frecciabianca, Italo, en Trenitalia. Nu is de laatste meestal het goedkoopst, maar daar heb je ook weer verschillende prijsklassen. Ook is het opletten welk station je kiest bij het kaartje kopen want Venetië Mestre is 12 minuten gelegen vanaf Venetië Santa Lucia. En je zal niet de eerste zijn die verkeerd kiest. Op het station is het weer goed opletten vanaf welk platform de trein vertrekt want dat is ook vaak anders dan op de billboards.

Maar het gaat goed vandaag en het eerste wat we zien als we het station in Venetië uitkomen is een mooie brug met een gondel. Hoe Venetiaans wil je het hebben? Wat ons opvalt is dat er veel meer straatjes zijn dan verwacht. Wij hadden het idee dat het alleen maar grachten zouden zijn maar dat viel mee. Evenals de stank waar men voor waarschuwt, ondanks dat het toch weer 25 graden is. We lopen langs de noordkant naar het  punt van Venetië, het San Marcoplein.

Je ziet onderweg heel veel gekleurd glaswerk en maskers. Dat is typisch iets voor Venetië. Uiteraard ook heel veel bruggen en gondels, maar voor de gondels betaal je €80,- voor een half uurtje, en dan zingen ze ook nog niet eens  voor je. Dat is in Las Vegas toch beter geregeld😀

Het San Marcoplein is weer verrassend groot. De Basilica San Marco gaan we niet in, we wandelen verder. Je moet keuzes maken als de tijd beperkt is. Wat ook opvalt is dat de prijzen hoger worden naarmate je dichter bij het San Marcoplein komt. En dat de hotelgasten niet meer met rolkoffers herrie lopen te maken want dat is tegenwoordig verboden hier. Je ziet daarom veel kruiers met een speciale bagagekar de koffers naar het hotel brengen, of per boot natuurlijk, want dat is hier geen probleem.

Helaas staat de Ponte di Rialto in de steigers, maar gelukkig is de andere kant nog wel deels te zien. Dit is toch wel een van de beeldbepalende bruggen in Venetië. Ook is het leuk om te zien dat men hier een ov netwerk heeft, maar dan niet met bus of tram maar met de boot.

Het wordt weer tijd om richting station te gaan en we kiezen daarbij voor de rustige straatjes. Ook hier blijkt weer dat je dan vaak de mooiste indrukken krijgt.

We zijn erg blij dat we een dagje Venetië gedaan hebben, het is een leuke locatie.

Dat was vanmorgen een bijzonder ontbijtje in het hotel. Het begon al met een croissantje waar pudding in bleek te zitten. Dat noemen ze hier een cornetti. Niet echt lekker zo vroeg op de dag. Daarna tikt Theo een eitje, gelijk het hele bord vol struis. Moet je ze eerst 6 minuten in een bak met heet water hangen. Els had daar wel al een eitje uit gepakt, dus nu loopt er nog steeds iemand naar zijn eitje te zoeken.

Zo leer je toch telkens weer nieuwe dingen. Na het ontbijt zijn we de stad in gegaan. Verona is goed lopend te bekijken. Door de stad loopt de rivier de Adige. Dat levert mooie brugplaatjes op.

Als eerste zien we de Duoma di Verona. Als Els in het buitenland een kerk ziet wil ze altijd een paar kaarsjes opsteken. In Rome ging dat niet want daar zijn de waxinelichtjes vervangen door elektrische kaarsen met een schakelaar. Dat maakt het allemaal toch een beetje minder. Maar vandaag heeft ze geluk, waxinelichtjes.

Er staat ook nog een koor te zingen. Het is natuurlijk zondag. Aan de hand van de plattegrond en de duidelijke aanwijsborden lopen we door het verrassend grote centrum. Ook hier weer leuke tussendoortjes en pleintjes. Dat is toch wel typisch iets voor Italië. Het wordt steeds drukker en op het grote plein Piazza Bra is er iets van een braderie of zo. Dat is wel jammer want door al die standjes wordt het zicht op de Arena behoorlijk weggenomen. 

De Arena is het op 2 na grootste klassiek Romeinse amphitheater van  Italië, net zoiets als het Colosseum  in Rome. Het is nog steeds als theater in gebruik, er worden regelmatig opera voorstellingen gegeven. We willen naar binnen maar er staat al een enorme rij te wachten. Dat proberen we later deze week nog wel een keer. We schuifelen verder door de straatjes op zoek naar het bekendste balkon van de stad, namelijk het balkon van Julia, van Romeo en Julia. Er is werkelijk geen doorkomen aan dus we keren om. De drukte begint ons nu wel een beetje te benauwen. Dat zetten we ook op de agenda voor later deze week.

We zoeken wat rustiger straatjes op en lopen richting hotel. Daar aangekomen gaan we weer wat zaken voor de dag van morgen uitzoeken en daarna op het balkon van het uitzicht genieten. In de verte branden een paar lichtmasten. Het blijkt het stadion van Hellas Verona te zijn. Die spelen op dit moment een wedstrijd in de serie B. Ze hebben met 2-0 gewonnen.

We zijn nu alweer een paar dagen in Rome en er vallen twee zaken op. De Atac, het gemeentelijke busbedrijf vindt nooit dat een bus vol is en bij een zebrapad met groen licht kan je niet zomaar oversteken. Ons hotel ligt in een buitenwijk van Rome. Om in het centrum te komen moet je dus met openbaar vervoer. Na een keer met de bus wisten we het weer, dat is geen goed idee. Je staat echt hutje mutje in zo’n bus en bij 25 graden is dat niet zo leuk. Er blijkt ook een tram te rijden, 800 meter lopen van het hotel. Het is tevens eindpunt dus zitplaats garantie.

Na inchecken in het bijzonder luxe hotel /resort gaan we dus voor de eerste en tevens laatste keer met de bus de stad in. Uiteraard gaan we als eerste naar de Trevi fontein, want die stond vorige keer droog en in de steigers. Het is indrukwekkend als je door een smal straatje aan komt lopen en ineens voor de beeldengroep staat. We zijn niet de enige en later in de week lopen we op andere momenten van de dag nog een paar keer langs. Het is er eigenlijk altijd druk.

Rome is heel goed wandelend te bekijken, alles ligt vrij dicht op elkaar. Maar zoals al eerder gemeld, je moet wel uitkijken met oversteken want een zebrapad met groen licht wil niet zeggen dat ze voor je stoppen. Uitkijken dus, en niet twijfelen, gewoon oversteken. Door de straatjes kom je telkens weer verrassende nieuwe hoekjes van de stad tegen. 

De prijzen zijn hier ook leuk want voor €1,80 scoren we hier een espresso en een cappuccino. Dit zijn de tentjes waar de locals ook komen en die hebben het niet echt breed. Bij de Spaanse Trappen is men klaar voor de heropening. De trappen zijn gerenoveerd en om dat luister bij te zetten is er vanavond om 21:00 een concert. Daardoor is wel alles afgesloten, maar de aanwezigheid van veel internationale reporters geeft het geheel ook weer een speciaal tintje. De trappen en de fontein zien er weer erg mooi uit, dus het is niet te hopen dat een niet nader te noemen voetbalclub uit Rotterdam Zuid hier tegen Lazio of AS roma komt spelen.

We zijn ook nog in het Vaticaan geweest, daar hebben we ons af laten zetten door een busje van het hotel. Alleen maar even op het plein en in de omgeving rondgelopen, we zijn verder nergens naar binnen geweest. Er staan namelijk nog een paar attracties op het lijstje welke we nog niet gezien hebben. De eerste is La Bocca della Verita, de steen der waarheid. Het verhaal gaat dat je vroeger je hand in de mond moest stoppen om te testen of je de waarheid sprak. Was dat niet het geval dan was het einde handje. Er staat ook hier weer een behoorlijke rij te wachten dus na het foto-moment lopen we door.

Hier vlakbij is namelijk een mooi plekje wat nog niet zo op ieders lijstje staat. Je moet er wel een stukje voor klimmen maar dan zie je wel iets heel bijzonders. We hebben het over het sleutelgat van de Aventijn. Om daar te komen wandel je naar boven naar Piazza del Cavalieri di Malta. Dat is een plein vernoemd naar de Maltezer Ridders. Aan de noordzijde vind je de priorij, en in de deur van de priorij vind je het beroemdste sleutelgat van Rome.

Je moet even wachten maar als het dan zover is zie je iets heel spectaculairs. Door het sleutelgat zie je namelijk de koepel van de Sint Pieter zoals je hem nergens anders ziet. Helaas lukt het me niet om een goede foto te maken, daarom heb ik een plaatje van internet geplukt om te laten zien wat je dan beleefd. Zowaar een indrukwekkende ervaring, de klim meer dan waard.

Na deze ervaring gaan we terug naar beneden, richting Piazza Venezia, een plein in het centrum van Rome. We klimmen de trappen op van het Vittoriana monument. Dan begint het ineens te regenen. Als we weer beneden zijn doen we een drankje bij de Bibo Bar. Daar is men inmiddels behoorlijk aan het stressen vanwege de regen. Het terras wordt ontruimd en we worden naar binnen gedirigeerd. Dat zit toch wat minder gezellig, dus na een biertje houden we het voor gezien en gaan weer naar buiten. Het is inmiddels alweer droog.

Voor de laatste keer gaan we nog even langs de Fontana di Trevi, via het Pantheon, waar we de tenor  Antinio Niclolosi hebben zien optreden. Zo’n mooi optreden, iedereen bleef staan om dit mee te maken. Nu zullen jullie wel denken, hoe weet jij nu nu wie dat was.  Dat is simpel verklaard, we vonden het zo mooi dat we een cd gekocht hebben en Google doet de rest.

Uiteindelijk belanden we weer bij onze favoriete restaurant in Trastevere, namelijk Carlo Menta. Het is eenvoudig, maar het eten is erg lekker en niet duur.

Zo sluiten we weer een mooie episode van onze vakantie af. Morgen gaan we weer richting noorden naar Verona.