Maandelijks archief: september 2018

Riva del Garda

Gisteren hadden we bovenop de berg uitzicht op het Gardameer. Vandaag gaan we daar een kijkje nemen, een ritje van 15 minuten. In het centrum van Riva del Garda kan je gewoon gratis parkeren. We vertrouwen dat natuurlijk niet, de woekerprijzen in Nederland gewend, maar het blijkt echt zo te zijn.

Riva del Garda is een leuk plaatsje en we beginnen gelijk al met een ruïne van een Romeins badhuis. Die hebben we wel eens mooier gezien. Er zijn veel smalle straatjes en dat maakt het leuk om door heen te wandelen.

De winkels blijven hier ook gewoon open na de lunch. Het is dan ook een stuk drukker dan in Arco. Er worden nog een paar leuke aanbiedingen gevonden, alleen het passen is altijd zo’n gedoe. Maar met de verkeerde pasvorm naar huis gaan is ook geen optie.
Je gaat niet even snel terug om te ruilen.

We zitten hier aan de noordkant van het Gardameer. Er zijn ook veel rondvaarten maar die laten we voor wat ze zijn. Ook hier zijn er weer mooi onderhouden parken. Je kan merken dat je in het rijkere noorden van Italië zit.

Aan alles komt een eind, zo ook aan ons verblijf in Arco en aan het zonnige weer.
In de late middag begint het zowaar te regenen met in de verte een onweersklap.
Het is ons prima bevallen in deze streek. Morgen gaan we weer een stuk dieper Italië in op weg naar Siena.

Arco en omgeving

We beginnen weer een beetje in ons vakantie ritme te komen. Proberen een beetje uit te slapen, de ’s nachts opgelopen muggenbeten tellen, broodjes halen en dan lekker uitgebreid ontbijten. Het weer is dusdanig mooi dat we telkens op het balkon kunnen zitten.

Er zijn voor zover we kunnen ontdekken 2 redelijk grote supermarkten in Arco. Beide binnen schoots afstand van het appartement.

Een paar zaken vallen ons op. Men houdt hier erg veel van honden en de voordeur zou niet misstaan in een bankfiliaal. Van criminaliteit hebben we echter gelukkig nog niet veel gemerkt.

Op het balkon hebben we uitzicht op Castello di Arco. Je kan via een verhard pad naar boven  wandelen. Als we in het centrum aankomen blijkt er een markt te zijn dus dan ben je de vrouw in het gezelschap kwijt. Shirts van Juventus en dan met name Ronaldo zijn hier erg populair.

Het is wel leuk om te zien hoe de markt afgebroken wordt , want anders dan in Nederland hebben ze hier geen kramen.
Alles is gecentreerd rondom busjes, dus na afloop de handelswaar weer inpakken, de soms forse overkapping automatisch naar binnen draaien op het dak van de bus en weer op weg naar huis.

We komen nu ook een routebord tegen wat al die mountain bikers hier verklaart.

Met enige vertraging beginnen we dus aan de beklimming. Het is een steile, af en toe zeer steile, beklimming tussen de olijfbomen door. De route staat duidelijk aangegeven, kan niet misgaan. Om tot het laatste stuk en de ruïne toegang te krijgen moet je een toegangsbewijs aanschaffen. We tikken €3,50 pp af en klimmen verder.


Over het uitzicht mogen we niet klagen. In de bergen wil nog wel eens nevel hangen maar nu is de lucht bijna helder. Vanaf de top lopen we langs een andere route weer naar beneden, maar niet voordat we een terrasje onderaan Castello di Arco gepakt hebben.
Het begint een beetje te waaien en dat is eigenlijk wel lekker.
We komen uiteindelijk op het dorpsplein weer terug in het centrum. Nog even langs de supermarkt voor wat boodschappen en daarna weer lekker hangen op het balkon.

Arco Trentino

Vandaag gaan we ons een beetje oriënteren. Nu het licht is zien we in waar we beland zijn.
Het appartement is erg mooi, evenals het uitzicht vanaf het balkon. We krijgen een appje van Erica. Ze gaat vandaag pane alle olive / olijfbrood bakken voor de familia en zal vanmiddag voor ons ook een mandje voor de deur zetten.

Als we ’s middags Arco gaan verkennen vallen we erg op zonder fiets. Het is een en al mountainbiker wat er voorbij komt. Waarschijnlijk is Arco een soort tussenstop op een fietsroute. Arco blijkt een mooie plaats, groter dan verwacht. Er zijn veel mooie tuinen en een bomenpark met veel uitheemse bomen. Deze boomsoorten zijn dus door menselijke tussenkomst hier terecht gekomen. De winkeltjes zijn allemaal gesloten tot 15:30. De horeca doet echter goede zaken. De fietsers verbruiken waarschijnlijk zoveel energie dat ze bijna allemaal aan de gelato gaan.

Wij houden het vooralsnog bij een kopje koffie.

In de supermarkt schaffen we een wcd adapter aan want die blijken we thuis te hebben gelaten. In het appartement zitten drie soorten wandcontactdozen, en 2 soorten kunnen we nu niet gebruiken. We gaan daarna lekker wat lezen op het balkon.
Tegen het vallen van de avond wemelt het ineens van de insecten waardoor we even naar binnen vluchten. Kunnen we mooi even facetimen met Lars. Die zit net te eten. Met de zon verdwijnen ook de muggen dus kunnen we weer naar buiten.

’s Nachts komen we er achter dat niet alle muggen vertrokken zijn.

file file rallentare

Andere jaren hadden we vaak mazzel met het verkeer. De file’s stonden meestal in de andere rijrichting, maar vandaag lopen we het op. De route wordt voortdurend aangepast door flinke opstoppingen. Uiteindelijk passeren we de grens met Oostenrijk en rijdt het eindelijk wat beter door. We maken ook onze eerste stop voor een bakkie koffie. Bij de grens in Duitsland was het zo druk dat ik dubbel geparkeerd heb op de rijbaan bij de raststätte om een vignet voor Oostenrijk aan te schaffen. Er staan dan ook mega veel vrachtwagens geparkeerd overal. Dat komt natuurlijk omdat het zondag is, die mogen nu niet rijden.
De koffie in Duitsland hebben we daar dus maar laten zitten. We kunnen lekker doorrijden in Oostenrijk maar aan de grens met Italië op de Brennerpas is het weer raak en rijden we tergend langzaam richting Italië.

Onze geschatte aankomsttijd gaan we zo niet redden we bellen maar met Erica in Arco.
Het probleem is nu wel dat ik geen Italiaans spreek en Erica spreekt geen Engels of Duits.

Als we met 4 ½ uur vertraging om 19:35 aankomen in Arco is er geen Erica aanwezig om de sleutel te overhandigen. Gelukkig woont ze dichtbij dus na een belletje komt ze aansnellen. Het is een prachtig, nagenoeg nieuw appartement.

Erica is een bijzonder gastvrije gastvrouw. De koelkast staat vol met lekkers.

Omdat het al laat is gaan we eerst een restaurant opzoeken om wat eten want daar zijn we nog niet aan toe gekomen. Erica heeft een goede tip en 5 minuten later zitten we aan tafel bij ristorante al Fiume.
Na een pittige reis kan onze vakantie beginnen.

Op weg naar la dolce vita

We vertrekken bijtijds want we hebben een lange reis voor de boeg.
Op weg naar Italië hebben we weer voor Stuttgart gekozen als tussenstop.
De reis gaat zeer voorspoedig tot bij onze laatste afslag op de autobahn, want daar ligt alweer alles open.

Het kost daarom enige moeite om ons hotel in het centrum te vinden.
Om 14:35 checken we in bij het Park Inn by Radisson Stuttgart.
Het is weer een mooi hotel. Eerst even wat goedkope drogisterij artikelen inslaan bij DM, ligt toevallig naast het hotel, en daarna de stad in.
Vorige keer waren we op zondag in Stuttgart, op zaterdag bruist deze stad nog meer.
We treffen het want momenteel is er in het centrum das Weindorf 2018 gaande.
Het staat vol met kramen waar producten uit de streek worden gepresenteerd.

Het toeval wil dat er ook de nodige voetbal supporters over de markt lopen, maar het blijft rustig. Bayern München speelt vanavond tegen VFB Stuttgart en de supporters lopen hier gewoon door elkaar. Als we dorstig worden gaan we op een terras zitten om een lekker biertje te scoren.

Er zijn weer de nodige demonstraties gaande, dus er is nogal wat politie op de been.
Het is erg druk in de stad en tot onze verrassing zien we hier ook een koopgoot net als in Rotterdam. Omdat we vanmorgen erg vroeg op waren maken we het niet te laat.

We sluiten de avond af bij Brauhaus Calwer Eck waar we ook nog VFB Stuttgart-Bayern München op een groot scherm kunnen bekijken. Ook hier zitten de nodige Bayern supporters want er wordt alleen maar voor de club van Arjan Robben gejuicht.