Vandaag zijn we naar het Pima Air & Space Museum gegaan. Even voor 10 uur kwamen we aan bij het museum en bleek het nog gesloten. We kwamen erachter dat het tegen 09:00 uur was, 1 uur vroeger dan we dachten. Het blijkt dat Arizona niet meedoet met de zomertijd, waardoor de tijd momenteel hetzelfde is als in Californië.Vervolgens gingen de poorten open en, na wat uitleg over het museum door een medewerker, liepen we naar de kassa. Het hele museum wordt gedraaid door vrijwilligers, hoofdzakelijk veteranen. Bij de kassa kochten we ook kaartjes voor de AMARC Tour.
Er werd op de website gemeld dat je het beste van tevoren kon reserveren, maar wij konden gelukkig nog kaartjes bemachtigen. AMARC staat voor Aerospace Maintenance and Regeneration Center, en is gelegen nabij Davis – Monthan Air Force Base, ongeveer 5 minuten rijden verderop.Hier staan ruim 3000 vliegtuigen in conservatie en 2000 vliegtuigen staan klaar om gedemonteerd te worden.De tour begint om half twee, dus we kunnen een paar uur rondlopen op het terrein van het Pima Air & Space Museum. Als we naar buiten lopen valt ons ten eerste een Blackbird SR-71 op, wat een stealth vliegtuig is. Vervolgens zien we diverse presidentiële vliegtuigen van Eisenhouwer, Kennedy en Johnson uitgestald staan. Een vrijwilliger vertelt ons de geschiedenis van die vliegtuigen, en zo vertelt hij ook dat de Douglas VC-118A “Liftmaster” als eerste door John F. Kennedy werd gebruikt in 1961. Kennedy vroeg hier speciaal om, omdat de normale Air Force One lange start- en landingsbanen nodig had, terwijl hij ook wou landen op plaatsen die kortere banen hadden. De Liftmaster bleef ook in gebruik tijdens Johnsons presidentiële periode. We kregen ook de gelegenheid om in het vliegtuig zelf te kijken, en zo hebben we o.a. gezien waar de president zat. Er was tevens een telefoon aan boord wat voor die tijd zeer uitzonderlijk was. In de tijd van het presidentschap van L.B.Johnson werden er ook snelheids- en hoogtemeters gemonteerd bij het bureau van de president zodat de cockpit niet telkens deze gegevens hoefde door te geven. L.B.J. was hier altijd erg benieuwd naar.Nadat we dit gezien hadden konden we ook mee met een ‘walking tour’. Een vrijwilliger leidde ons langs allerlei noemenswaardige vliegtuigen en vertelde daar een verhaal over. Zo hebben we veel geleerd over diverse fighters en bombers uit de jaren 40 & 50.Na deze rondleiding konden we nog even verder ronddwalen op het terrein waar ongeveer 250 vliegtuigen staan, en vervolgens konden we aan de AMARC tour beginnen.
We moesten wel even onze identificatie laten zien (we komen natuurlijk op een militair terrein). Zodra we door de poorten van het terrein rijden zien we onvoorstelbaar veel vliegtuigen staan, die allemaal netjes naast en achter elkaar staan geparkeerd.
Het terrein is zo groot dat er o.a. coyotes en eekhoorns tussen de vliegtuigen ronddwalen. De bus waar we inzaten ging een vast parcours af, en stopte bij elk belangrijk vliegtuig of faciliteit, waarna de gids er wat over vertelde.De 3000 vliegtuigen in conservatie kunnen elk moment in bedrijf gesteld worden.
De overige vliegtuigen worden of gesloopt of gedemonteerd, zodat de onderdelen weer verkocht kunnen worden aan landen die deze vliegtuigen nog gebruiken.
De fabriek heeft deze onderdelen niet meer, dus hier valt geld te halen voor de USA. AMARC is een defensie afdeling welke geld genereert.

Na 1½ uur waren we weer terug bij Pima, en gingen we de laatste bezienswaardigheden af. We waren ook nog van plan om naar het Titan Missile Museum te gaan, maar doordat het al bijna sluitingstijd is hebben we daar geen tijd meer voor.
We besluiten om er maar morgenochtend naartoe te gaan.