Het heeft even geduurd, maar we zijn erachter. Momenteel wordt de Sturgis Bikers Rally 2010 verreden. Dat verklaart waarom er zoveel motoren op de weg zijn.
Op weg naar Mount Rushmore worden we weer van alle kanten ingehaald door groepen motoren. Het zou vandaag een mooie dag worden, maar de lucht betrekt wel erg.
Het is beter om ‘s morgen naar dit memorial te gaan, want later op de dag sta je tegen de zon in te kijken. De toegang is gratis, je moet alleen parkeergeld betalen.

Vandaag is Nick Clifford aanwezig om zijn boek te signeren. Nick heeft van 1938 t/m 1940 gewerkt op Mount Rushmore. Hij is de laatst overlevende van de bouwers en inmiddels 84 jaar oud. Het is inmiddels gaan onweren dus we gaan binnen in de shop rondkijken en luisteren naar de verhalen van Nick. Hij oogt wel oud maar is nog jong van geest, en wordt geassisteerd door zijn vrouw die zo te zien wel een paar jaartjes jonger is.
Nick heeft zelfs een eigen website http://www.mountrushmorecarver.com/

We zoeken de auto op en gaan richting Wall. Daar gaan we een kijkje nemen bij Wall Drugstore. In 1931 kocht Ted Hustead de plaatselijke apotheek, maar deze liep niet zoals hij zich voorgesteld had, mede door de depressie. In 1936 kreeg mevrouw Hustead het idee om gratis ijswater te serveren aan de automobilisten op de naastgelegen Interstate 90. Om te adverteren plaatsten ze borden langs de snelweg. Het werd een groot succes en van apotheek werd het langzamerhand een drugstore waar van alles te koop was.

In de tweede wereldoorlog maakten Amerikaanse soldaten er een sport van om overal bordjes op te hangen met de afstand tot Wall Drug. Ook nu nog worden er in Irak en Afghanistan bordjes geplaatst.  Dit is te zien op een grote expositie met foto’s en knipsels over de geschiedenis van Wall Drug. Inmiddels is het uitgegroeid tot een 22500 m² grote toeristentrekker met een miljoenenomzet