Categoriearchief: Amerika 2003

Dallas – Roswell

We hebben vandaag een rustig dagje “on the road”. Na het uitchecken vertrekken we richting New Mexico.Omdat The Weather Channel flinke onweersbuien in het gebied voorspelt, zien we wel hoever we komen. De reis gaat zeer voorspoedig en het is ideaal weer om te reizen. Het is bewolkt maar wel droog, dus we schieten behoorlijk op.
Het uitzicht wisselt af tussen ranches en olie boorinstallaties.

Als we New Mexico binnenrijden kan de klok weer 1 uur terug. We bevinden ons nu in de Mountain Time Zone, en het is nu 8 uur vroeger dan in Nederland.IMG_1200Zonder problemen en zonder regen bereiken we Roswell.
Deze plaats is bekend geworden doordat er een UFO zou zijn neergestort in 1947.
We checken in bij het Motel 6 aan Mainstreet.
Morgen gaan we ons verdiepen in het bestaan van buitenaards leven.

 

 

 

 

 

Roswell

Roswell dankt zijn bekendheid aan een incident op 4 juli 1947, om ongeveer 23:50.
Mac Brazel, voorman op een ranch 75 mijl ten noorden van Roswell, hoorde een luide knal die anders klonk dan het onweer van eerder op de avond. Twee zusters in het St. Mary ziekenhuis dachten dat er een vliegtuig was neergestort. De verkeerstoren op de militaire basis rapporteerde een dalende echo op de radar.
Al snel deed het verhaal de ronde dat er een vliegende schotel was neergestort en dat er meerdere buitenaardse wezens omgekomen waren bij de crash.
De luchtmacht ontkende het verhaal niet, maar kwam enige tijd later met de verklaring dat het een neergestorte weerballon betrof. Er werd wereldwijd aandacht aan het incident besteed en na enige tijd verflauwde de aandacht.IMG_1177 Echter na een artikel in de National Enquirer over het voorval, eind jaren zeventig, kwam de geruchtenmachine pas goed op gang en nam het aantal ooggetuigen spectaculaire vormen aan. In de pers werd weer uitgebreid bericht over het voorval.Roswell stond voorgoed op de kaart als UFO town.IMG_1201

Inmiddels is Roswell een behoorlijk grote stad, en trekt het UFO Museum & Research Center bezoekers van over de hele wereld. Er worden inmiddels jaarlijks miljoenen dollars verdient aan het UFO toerisme. Er zijn maar liefst 87 restaurants, en de stad is volgebouwd met Motels. In het museum krijg je veel informatie te zien over het Roswell Incident, en andere UFO meldingen van over de hele wereld. Het bewijs van het bestaan van buitenaards leven hebben we niet gekregen, al was het wel erg interessant.

Roswell – Tucson

Vandaag op weg naar Tucson, Arizona. Het eerste deel van de route gaat over een tweebaansweg en we hebben onderweg veel oponthoud door wegwerkzaamheden.
Even voorbij White Sands National Monument zijn er diverse luchtmachtbases gelegen. De heldere lucht, effen bodem en lage bevolkingsdichtheid maken het tot een ideaal geheim testgebied.IMG_1205Een uitgelezen plek voor het testen van raketten dus. De NASA en de luchtmacht hebben er hun oefenterreinen. Onder andere de Patriotraket heeft in dit gebied zijn eerste testen ondergaan. De NASA test er landingen met de spaceshuttle. Iets verder naar het noorden, in Los Alamos is de eerste atoombom ontworpen en daarna in dit gebied getest tijdens het Manhattan project in de tweede wereldoorlog.

De weg wordt vandaag weer tijdelijk afgesloten voor alle verkeer. We mogen 30 minuten op een speciaal daarvoor aangelegde parkeerplaats gaan staan onder een brandende woestijnzon, omdat er een lancering plaatsvindt.IMG_1202Na het oponthoud rijden we verder en wordt het landschap steeds mooier.
Omdat we dicht bij de Mexicaanse grens rijden is er opvallend veel grenscontrole, hoewel de grens nog zo’n 20 mijl zuidelijker ligt. Ook patrouilleren er voortdurend vliegtuigen boven het gebied om illegalen op te sporen. Een aantal mijlen verder is zelfs de Interstate 10 afgesloten en moeten we langs een drugscontrole compleet met hond rijden.

Het valt ons ook op dat er voortdurend waarschuwingsborden voor zandstormen langs de weg staan. Gelukkig hebben wij daar geen last van en bereiken we de achtste staat op onze reis namelijk Arizona. Het landschap kleurt weer zo typisch rood als we op onze reis door de canyons gezien hebben. Er zijn ook weer rotsformaties te zien.
Het landschap vinden we hier mooier dan in het oosten aan het begin van onze reis.IMG_1207Als we in Tucson de auto bij het motel parkeren zien we dat we er al bijna 3000 mijl op hebben zitten deze vakantie.

Pima Air & Space museum

Vandaag zijn we naar het Pima Air & Space Museum gegaan. Even voor 10 uur kwamen we aan bij het museum en bleek het nog gesloten. We kwamen erachter dat het tegen 09:00 uur was, 1 uur vroeger dan we dachten. Het blijkt dat Arizona niet meedoet met de zomertijd, waardoor de tijd momenteel hetzelfde is als in Californië.IMG_1209Vervolgens gingen de poorten open en, na wat uitleg over het museum door een medewerker, liepen we naar de kassa. Het hele museum wordt gedraaid door vrijwilligers, hoofdzakelijk veteranen. Bij de kassa kochten we ook kaartjes voor de AMARC Tour.
Er werd op de website gemeld dat je het beste van tevoren kon reserveren, maar wij konden gelukkig nog kaartjes bemachtigen. AMARC staat voor Aerospace Maintenance and Regeneration Center, en is gelegen nabij Davis – Monthan Air Force Base, ongeveer 5 minuten rijden verderop.Hier staan ruim 3000 vliegtuigen in conservatie en 2000 vliegtuigen staan klaar om gedemonteerd te worden.IMG_1211De tour begint om half twee, dus we kunnen een paar uur rondlopen op het terrein van het Pima Air & Space Museum. Als we naar buiten lopen valt ons ten eerste een Blackbird SR-71 op, wat een stealth vliegtuig is. Vervolgens zien we diverse presidentiële vliegtuigen van Eisenhouwer, Kennedy en Johnson uitgestald staan. Een vrijwilliger vertelt ons de geschiedenis van die vliegtuigen, en zo vertelt hij ook dat de Douglas VC-118A “Liftmaster” als eerste door John F. Kennedy werd gebruikt in 1961. Kennedy vroeg hier speciaal om, omdat de normale Air Force One lange start- en landingsbanen nodig had, terwijl hij ook wou landen op plaatsen die kortere banen hadden. IMG_1236De Liftmaster bleef ook in gebruik tijdens Johnsons presidentiële periode. We kregen ook de gelegenheid om in het vliegtuig zelf te kijken, en zo hebben we o.a. gezien waar de president zat. Er was tevens een telefoon aan boord wat voor die tijd zeer uitzonderlijk was. In de tijd van het presidentschap van L.B.Johnson werden er ook snelheids- en hoogtemeters gemonteerd bij het bureau van de president zodat de cockpit niet telkens deze gegevens hoefde door te geven. L.B.J. was hier altijd erg benieuwd naar.IMG_1217Nadat we dit gezien hadden konden we ook mee met een ‘walking tour’. Een vrijwilliger leidde ons langs allerlei noemenswaardige vliegtuigen en vertelde daar een verhaal over. Zo hebben we veel geleerd over diverse fighters en bombers uit de jaren 40 & 50.IMG_1316Na deze rondleiding konden we nog even verder ronddwalen op het terrein waar ongeveer 250 vliegtuigen staan, en vervolgens konden we aan de AMARC tour beginnen.
We moesten wel even onze identificatie laten zien (we komen natuurlijk op een militair terrein). Zodra we door de poorten van het terrein rijden zien we onvoorstelbaar veel vliegtuigen staan, die allemaal netjes naast en achter elkaar staan geparkeerd.
Het terrein is zo groot dat er o.a. coyotes en eekhoorns tussen de vliegtuigen ronddwalen. De bus waar we inzaten ging een vast parcours af, en stopte bij elk belangrijk vliegtuig of faciliteit, waarna de gids er wat over vertelde.IMG_1275De 3000 vliegtuigen in conservatie kunnen elk moment in bedrijf gesteld worden.
De overige vliegtuigen worden of gesloopt of gedemonteerd, zodat de onderdelen weer verkocht kunnen worden aan landen die deze vliegtuigen nog gebruiken.
De fabriek heeft deze onderdelen niet meer, dus hier valt geld te halen voor de USA. AMARC is een defensie afdeling welke geld genereert.

Na 1½ uur waren we weer terug bij Pima, en gingen we de laatste bezienswaardigheden af. We waren ook nog van plan om naar het Titan Missile Museum te gaan, maar doordat het al bijna sluitingstijd is hebben we daar geen tijd meer voor.
We besluiten om er maar morgenochtend naartoe te gaan.

Titan Missile Museum & Tombstone

De treinen hier hebben de gewoonte drie maal luid te claxonneren bij overgangen.
Nu is dat normaal niet zo erg maar vanmorgen leek er wel een file treinen voorbij te komen, dus we waren ruim op tijd wakker van al dat getoeter.IMG_1333We kwamen dus lekker vroeg aan bij het Titan Missile Museum 20 mijl zuidelijk van Tucson.In de tijd van de koude oorlog hadden de Amerikanen 54 Titan lanceer inrichtingen paraat om de Russen af te schrikken. Na het SALT akkoord werden deze ontmanteld.Rond Tucson stonden 18 installaties en een ervan is bewaard gebleven als museum.
Het gehele complex is natuurlijk ondergronds gelegen en dat komt wel goed uit want het is alweer behoorlijk warm op dit vroege tijdstip, ruim 90 graden, dat is ongeveer 32 graden Celsius. Beneden draait de airco lekker volop.IMG_1345We krijgen eerst een instructie video te zien, waarna we de raket van bovenaf gaan bekijken. Vervolgens ondergronds naar de controlekamer en de lanceerinrichting.
De Titan raket is onder andere gebruikt voor het Gemini ruimtevaart project en daarna doorontwikkeld als atoomwapen.Een enkele raket bevatte meer vernietigingskracht dan alle afgeschoten munitie in de Tweede Wereldoorlog, inclusief de 2 atoombommen. Onvoorstelbaar en gelukkig nooit gebruikt. Om bij de controlekamer te komen moeten we eerst 54 treden naar beneden en dan door diverse dikke gasdichte kluisdeuren.IMG_1335Alles in het complex is verend opgehangen om de werking tijdens een aanval van buitenaf te garanderen. De hele controlekamer hangt aan 8 dikke veren.
Er wordt vervolgens een uitvoerige uitleg over de raket en de lanceerprocedure gegeven. Daarna mogen we nog even in de silo kijken waarna we weer terug naar boven gaan, waar de volgende groep alweer klaar staat. We drinken daarna een lekkere kop koffie bij de locale Starbucks vestiging en gaan op weg naar Tombstone.IMG_1360Na een uurtje rijden komen we aan in dit western stadje wat bekend geworden is door een vuurgevecht op 26 oktober 1881. Het is gesticht in 1877 door een goudzoeker die geen goud maar wel zilver vond. Toen dit bekend werd groeide de stroom gelukszoekers en Tombstone werd een van de wildste steden in het wilde westen. Echt bekend werd de plaats door een vuurgevecht tussen de Earp broers, waaronder sheriff Virgil Earp, en de Clanton & McLaury broers, die de stad op stelten kwamen zetten. Er vielen 3 doden onder de Clanton & McLaury clan en de rust leek weer even terug gekeerd. Dit gegeven wordt elke middag nagespeeld door acteurs op de locatie OK Corral. Ook zijn er diverse speelfilms over gemaakt.IMG_1364Als we de OK Corral betreden bekruipt ons een soort “Ponypark Slagharen gevoel”, want het zag er allemaal wat vervallen uit. De hoofdstraat ziet er beter uit en ook een bezoekje aan de Boothill Cemetery, waar de slachtoffers begraven liggen, is de moeite waard.
Als we naar het motel rijden begint het al donker te worden, maar ja dat krijg je als je niet meedoet met de zomertijd 😉

Tucson – Phoenix

Als we Tucson verlaten zien we ongeveer 20 mijl ten noorden van Tucson een vliegveld opdoemen. Het gaat om het Evergreen Air Center wat gebruikt wordt om vliegtuigen te parkeren. In slechte tijden voor de luchtvaartmaatschappijen worden er vliegtuigen uit de vloot gehaald en o.a. in Arizona gestald.

Het klimaat is hier erg droog en warm en de luchtvochtigheid is laag.
De bodem is erg hard, alleen de eerste 3 centimeter laat water door, dus een ideale plaats om vliegtuigen te stallen. Dit hadden we ook al gezien bij IMARC.
We gaan de snelweg af om dichterbij te komen voor wat foto’s, maar dat lukt niet erg.
Alles is hermetisch afgesloten en zwaar bewaakt dus we zien alleen tientallen vliegtuigen in de verte staan. In Amerika moet je dan niet proberen om dichterbij te komen want dat levert geheid problemen op.We sturen weer richting snelweg en stoppen even verderop om wat te eten.IMG_1381
Als we de auto uitstappen, lopen we tegen een muur van hitte op. De temperatuur is weer verder gestegen naar 36 graden Celsius. Dat is hier bijna een record voor deze tijd van het jaar. We mogen echter niet klagen want thuis hebben ze de verwarming al aangehad.
Na een niet al te lange rit door het mooie landschap bereiken we Phoenix, waar we zullen overnachten.Phoenix is een metropool in de Salt River Valley en is 70 bij 50 kilometer groot.Er is niet veel hoogbouw en de straten lopen, op z’n Amerikaans, rechttoe rechtaan.Het is niet moeilijk om hier de weg te vinden.Nadat we een motel hebben gevonden, gaan we de stad verkennen. Er wonen veel Mexicanen en de levensstandaard lijkt hier iets hoger dan in het zuiden van Arizona.
De stad is enorm uitgestrekt en niet zonder auto te verkennen.’s Avonds zijn we naar de bioscoop geweest en we hebben ons weer verbaasd over de enorme emmers popcorn die mee naar binnen worden genomen. We hebben Intolerable Cruelty met George Clooney & Catherine Zeta-Jones gezien. Het is de nieuwste film van de Coen brothers en net in première gegaan. We vonden het een leuke film met verrassende plotwendingen, maar minder hilarisch dan andere Coen films zoals “The Big Lebowski” of “Raising Arizona”.

Phoenix – Kingman

Het warmte record voor deze periode is gebroken, 102 graden Farenheit / 39 graden Celsius.We gaan vandaag verder richting Las Vegas met uiteraard de airco vol aan.
Zodra we Phoenix achter ons gelaten hebben rijden we door een schitterend gebied. Overal om ons zien we uitgestrekte vlakte met honderden cactussen.
We zijn van de hoofdroute afgegaan en rijden over een tweebaansweg weg die zich door het landschap kronkelt.IMG_1387

Als we stoppen om wat foto’s te maken horen we veel geritsel in de berm.
We zien hagedissen lopen en bedenken ons dat er ook wel slangen kunnen rondkruipen. We gaan dus weer de auto in want je weet maar nooit.Verder naar het noorden wordt de natuur rotsachtiger en valt er hier en daar canyon structuur te ontdekken.
Arizona is tenslotte de Grand Canyon staat. Ook zien we formaties van de Joshua tree. Deze bomen kunnen 1000 jaar oud worden en komen alleen aan de zuidwest kant van Amerika voor.IMG_1395

We hebben het hotel in Las Vegas via het reisbureau besproken maar dat is vanaf dinsdag. We lopen iets voor op het schema. We bereiken Kingman een plaatsje met een grote naam maar verder is er niet veel te doen. Er zijn veel motels en restaurants doordat voorheen de route 66 hier langs liep. We zoeken een motel en gaan er een rustig dagje van maken. De was moet ook weer eens gedaan worden en we kunnen mooi werken aan het reisverslag. Klein beetje vervelend is het dus wel dat het juist hier niet lukt om in te bellen.

Kingman – Las Vegas

We gaan eerst ontbijten in een echt jaren zestig restaurant, zoals het hoort aan de counter. Het is lopend te doen en een beetje beweging op zijn tijd is niet verkeerd, als je zoveel in de auto zit. Het is ook heerlijk lopen zo in het ochtend zonnetje.

Vandaag rijden we het laatste stukje van ongeveer 100 mijl naar Las Vegas.
We rijden over de US 93 en al snel bereiken we een wegafzetting waar we staande gehouden worden voor inspectie. We komen weldra aan bij de Hoover Dam en de veiligheidsvoorzieningen zijn behoorlijk aangescherpt.IMG_1421

Als we bij de dam aan komen parkeren we de auto en gaan het gebied lopend verkennen.De Hoover Dam is gebouwd tussen 1931 en 1935 en was bedoeld om naar de vraag aan water in het gebied te voldoen, en om onvoorspelbare waterstijgingen van de Coloradorivier op te vangen. De bevolking bleef stijgen dus in de 60 jaren bleek de dam onvoldoende capaciteit te hebben en werd de Glen Canyon Dam gebouwd bij Lake Powell.IMG_1435De Hoover Dam ziet er spectaculair uit, het is dan ook ruim 220 meter hoog.
Tijdens de bouw zijn er 96 arbeiders omgekomen. Vandaag de dag voorziet de dam Nevada, Arizona en Californie voor een groot deel van elektriciteit.
We laten de rondleiding voor wat het is want we willen naar Las Vegas.
Om 14:00 checken we in bij het Hilton hotel en dat ziet er niet verkeerd uit.
We hebben een kamer op de 19e etage en kijken uit over de oude strip aan Fermontstreet. We laden de spullen uit en gaan snel de stad in.

Deze keer willen we ook bij de casino’s binnen van alles bekijken.
Het zijn soms complete pretparken en bij ons vorige bezoek was daar geen tijd voor.
Bij Treasure Island gaan we als eerste naar binnen maar we treffen het niet.
De attractie wordt vernieuwd en gaat 26 oktober pas weer open.We nemen de lightrail naar The Mirage, het domein van Siegfried & Roy.
Deze attractie is ook al gesloten want Roy is vorige week gegrepen door een van de tijgers en ligt zwaargewond in het ziekenhuis. We zien maar één tijger. De tuin ziet er mooi uit en je waant je zo in de tropen.IMG_1468Als we oversteken, fly-over met roltrappen, komen bij The Venetian.
Hier is een complete stad nagebouwd en heb je de gelegenheid om een rondvaart per gondel, met zanger, te maken. Op een van de pleinen is een trouwerij gaande.
Omdat het al tegen 19:00 aanloopt gaan we terug richting hotel, want we willen eten in Quarks restaurant.
Dit is geheel gebouwd in de stijl van Star Trek .Na het eten kijken we nog wat rond bij The Experience, want we hebben geen puf meer om de strip op te gaan.

Las Vegas

Omdat de Star Trek Experience pas om 11:00 opent gaan we eerst de strip een stuk verkennen. Het is alweer mooi weer maar gelukkig iets minder heet dan in Phoenix.
Aan het eind van de ochtend keren we terug naar het hotel voor de Experience tour.
The Experience is door het Hilton Hotel opgezet samen met Paramount, de makers van de speelfilms en tv series van Star Trek.IMG_1484In het museum wordt aan de hand van een tijdlijn de geschiedenis van Star Trek uitgelegd. Daarna is er een simulatie aan boord van de Enterprise. Het was weer leuk om mee te maken. We pakken de camera’s van de kamer en gaan weer lopen.
De afstanden zijn behoorlijk. Tussen diverse casino’s kan je gebruik maken van een soort light-rail wat we dan ook doen.IMG_1512Elk hotel heeft zijn specifieke thema. Alleen in Las Vegas loop je in 15 minuten van de Eifeltoren naar de Brooklyn Bridge in New York.In het MGM hotel zijn we net op tijd om een voeder sessie van een leeuw te bekijken.De oppasser plakt stukken vlees op het glas zodat de bezoekers een blik kunnen werpen in de opengesperde bek van de leeuw. Gelukkig zit er glas tussen, hoewel de leeuw tamelijk tam op ons overkomt.
Maar dat dachten ze ook van de tijgers van Siegfried & Roy. We krijgen er uitleg bij. De leeuwen blijken te leven op een soort leeuwenfarm 15 mijl buiten Vegas.
Ze worden bij toebeurt in het casino tentoongesteld.IMG_1469Als we verder lopen valt ons op dat overal de baseball wedstrijd tussen Boston en de Yankees wordt uitgezonden op een big screen. De spelers hoeven dus niet naar de hotelkamer om te kijken, maar kunnen gewoon blijven spelen.Als we ’s avonds weer in het hotel zijn kunnen eindelijk de schoenen uit.
We hebben behoorlijk veel gelopen vandaag en er beginnen zich enkele blaren te vormen.
Gelukkig kunnen we morgen weer zitten als we de reis vervolgen naar Los Angeles.

Las Vegas – Los Angeles

Met weemoed checken we uit bij het Hilton hotel en gaan op weg naar Los Angeles / Hollywood. Als we halverwege zijn komen we langs de spookstad Calico.
Het is een oud mijnstadje wat als museum is ingericht. Dat spookstad kunnen ze wel weg laten want er zijn net drie bussen japanners afgeleverd. Het is wel leuk om even te bezoeken maar de betaalde $12 vinden we het niet waard.IMG_1543IMG_1544Als we weer verder rijden is het weer genieten van het uitzicht, maar na Barstow zijn er flinke wegwerkzaamheden en wordt het een saaie boel.

We hebben inmiddels de laatste staat op deze reis bereikt, Californie.
Tegen 13:30 bereiken we de Los Angeles regio en dan is het nog 45 minuten rijden naar Hollywood. We hebben daar het Motel 6 Hollywood geboekt.

Het is een motel met 5 etage’s en een parkeer garage, dus eigenlijk kan het ook wel hotel genoemd worden. De ligging is schitterend, een straat achter Hollywood Boulevard.
Als we de spullen uit de auto hebben gehaald, gaan we gelijk de buurt verkennen.
Je wordt gelijk door kaartverkopers aangeschoten of je nog een show wil bijwonen.
Bijna altijd gaat dit om categorie B of C televisieshows dus we hebben geen interesse.
We proberen bekende namen te ontdekken op de Walk of Fame.IMG_1552Als we Mann’s Chinese theater bereiken blijkt in een van de bioscopen de film Kill Bill te draaien. Deze film is vorige week in première gegaan en is the talk of the town. Het verhaal is vrij simpel, op een bruiloft wordt iedereen vermoord. De bruid, Uma Thurman, blijkt echter nog te leven en na een coma van 4 jaar stelt ze een dodenlijst samen om wraak te nemen.
In het begin van de film denk je, dit is echt niets, maar de manier van filmen en de bijbehorende muziek houden toch de aandacht goed vast. Nu zitten we ook in een bioscoop waar een fenomenale geluidsinstallatie hangt.IMG_1555Het is het nieuwste DTS systeem van Harman Kardon, dus dat klinkt wel lekker.
Deze zaal wordt ook gebruikt voor filmpremières. De achterste rijen hebben lederen fauteuils en bijbehorende lounge. Wij zitten op een “gewone” stoel ook lekker.
Als je niet tegen bloed kan moet je deze film van Quentin Tarantino niet bekijken, want naar verluid is hier het grootste bloedbad ooit verfilmd door Hollywood.
Om te weten hoe het verhaal afloopt moeten we geduld hebben want dit blijkt part 1 te zijn en part 2 gaat pas in februari 2004 in de USA in première.