Het kost wat tijd om Stuttgart uit te komen, want ook hier waren er weer de nodige aanrijdingen. We nemen omleidingsroute U4 en komen vlak voor het plaats delict weer op de autobahn. Een aanrijding tussen een motorrijder en een auto zorgt voor een infarct op de A81. Na dit oponthoud kunnen we lekker doorrijden en bereiken al snel de grens met Zwitserland en gaan richting Neuhausen.

Hier bezoeken we de Rheinfall, de grootste waterval van het Europese continent.

‘

We komen gelijk met een ander stel aan in Savognin. De receptie is gesloten dus we moeten bellen. Met de doorgegeven code krijgen we de sleutel uit de automaat. De volgende ochtend tussen 8 en 10 uur kunnen we inchecken.

Het appartement is erg mooi. We zitten op de tweede etage. Omdat het begint te spetteren laden we snel de auto uit. Verder dan een flinke onweersklap komt het niet.

De volgende dag gaan we naar Chur. Daar zien we een imposant busstation met de bekende gele postbussen. 

Al wandelend door het voetgangersgebied maakt Theo kennis met een van de nadelen van elektrische auto’s. Je hoort ze niet dus ik kom vol in aanvaring met een Toyota.
De schreeuw van Els laat me meer schrikken dan de klap. Tja, er zat een vrouw achter het stuur, wat zal ik daar nu van zeggen 😀

Er is verder geen schade dus na excuses aanvaard te hebben wandelen we verder. Chur is een van de oudste steden van Zwitserland. Omdat men hier geen oorlogsgeweld heeft gehad zijn de gebouwen ook echt oud. Dat maakt het leuk om door het centrum te wandelen. De sanitaire stop van Els duurt wel erg lang, later blijkt dat ze de weg terug naar boven niet meer kon vinden. Ze is zelfs in de keuken van het restaurant beland. Dat heb je met oude gebouwen😉

Als we de boodschappen ingeslagen hebben gaan we weer richting appartement. Lekker lezen en van het mooie uitzicht genieten.

Na het standaard kwartiertje vertraging waren we om 6:15 op weg naar Venlo. Het leek wel of iedereen op bed lag want er was nagenoeg geen verkeer op de weg.

Het ochtendgloren is toch wel het mooiste moment van de dag, vind ik dan.

Bij Valk Venlo aangekomen bleek dat het hotel vol was dus men twijfelde of er wel plaats was voor losse ontbijtgasten. Na ampel overleg mochten we plaatsnemen en gingen we los met buffetten.

We vervolgde onze reis in Duitsland en pas bij Koblenz werd het druk op de weg.

Inmiddels was het miezerige regentje gestopt en moest de airco aan, want we tikten de 30 graden aan.

Na enige tijd bereikte we Hockenheim, bekend van het race circuit. Tijd voor een sanitaire/koffiestop.

De parkeerplaats stond, net als alle parkeerplaatsen onderweg, vol met vrachtwagens. Gelukkig vonden we nog een plaatsje.

Inmiddels werd door files en ongevallen onze route herberekend en werden we omgeleid.
Toch wel handig die navigatiesystemen.

Om 15:00 bereikte we het hotel, Hilton Garden Inn Stuttgart.

Het hotel ligt naast het stadion van VfB Stuttgart. Dit stadion is ook wel bekend bij sommige onder ons, omdat een niet nader te noemen club uit Eindhoven zonder een wedstrijd te winnen hier hun enige Europacup 1 veroverde. We kregen een erg grote kamer. De bank was ook opgemaakt als bed en aan de hoeveelheid handdoeken te zien verwachtte men een flinke familie.

Nadat we de bagage op de kamer gezet hadden gingen we Stuttgart verkennen. Stuttgart is een stad met veel parken en veel groen. Het heeft niet echt een altstadt, de horeca zit verspreidt over meerdere pleintjes.

Er was veel volk op straat en dat maakte het gezellig. Zondag is toch eigenlijk wel een stille dag in Duitsland , dus daar hadden we mazzel mee.