Jaarlijks archief: 2012

Tokio (3)

Vandaag moeten we helaas afscheid nemen van Tokio en Japan. De wekker gaat al vroeg en Jeff besluit om nog iets langer te liggen en (net als vorig jaar in Australie) een Jeff-day in te lassen.

Matthijs en ik gaan ondertussen naar het public bath wat bloedheet is – een sauna is er bijna niks bij. Daarna pak ik mijn koffer in en ga ik met Matthijs en Manda nog even naar de wijk Ginza. Deze wijk staat bekend als een van de duurste shopping districten in de wereld. Winkels van o.a. Chanel, Abercrombie & Fitch, Louis Vuitton en Apple vormen het decor. De koers met de yen is niet al te gunstig, dus we besluiten vandaag maar even niets te kopen en alleen te kijken.

We belanden uiteindelijk weer op het plein van Shibuya en doen nog even een bakkie bij de Starbucks voordat we weer terug gaan naar het hotel. Hier staat de groep al grotendeels klaar in de lobby om te vertrekken.

Uiteindelijk vliegen we via Hong Kong weer terug naar Amsterdam, waarbij we in Hong Kong voor de gelegenheid nog even een drankje doen aan de bar die we op de eerste dag hadden gevonden. Dit keer echter ook met Matthijs, Manda, Linda en Judy. Met elkaar kijken we terug naar een topvakantie!

Matthijs en Manda hebben ook een blog bijgehouden op http://weijma.net/japan/

Tokio (2)

Onze tweede dag in Tokio. Morgen gaan we weer terug naar huis dus we proberen zoveel mogelijk te zien in een dag tijd. We gaan mee met onze reisbegeleider die we al vertrouwd Ben-San noemen; dit komt doordat we in onze groep nog een Ben hebben zitten en we geen verwarring willen wekken.

We stappen uit bij een metro station waar we een mooi uitzicht hebben op de Tokyo Skytree. Daarna lopen we richting Sensoji, ook wel bekend als de Asakusa Kannon Temple. Dit is een van Tokio’s populairste tempels. Het stikt hier van de toeristenshops dus dit is ook weer een uitgelezen kans om nog wat te scoren voor het thuisfront.

We gaan daarna naar de wijk Shinjuku waar veel wolkenkrabbers zijn te vinden. Ook vind je hier het regeringsgebouw van Tokio wat 243 meter hoog is. Op 200 meter hoogte hebben ze ook een observatiedek wat gratis toegankelijk is. Het zicht is beduidend minder dan gisteren dus we zijn blij dat we toen besloten hadden om gelijk de Skytree te doen.

Vervolgens gaan we met Ben-San naar Shibuya en we besluiten hier om van de groep af te splitsen en onze eigen plan te trekken. We nemen gelijk nog even een foto van het standbeeld van het beroemde hondje Hachikō. Deze hond was opmerkelijk trouw aan zijn baas en wachtte hem aan het einde van iedere dag op bij het station van Shibuya. In 1925 overleed zijn baas door een hersenbloeding, maar toch bleef Hachikō nog iedere dag op het station wachten met de hoop dat zijn baasje terug zou komen. Dit hield hij uiteindelijk 9 jaar lang vol. Uiteindelijk is hier ook nog een Amerikaanse film van gemaakt genaamd Hachi: A Dog’s Tale.

We drinken wat bij de Starbucks wat uiteraard een grote vestiging heeft net naast het kruispunt en gaan daarna richting Akihabara. Deze wijk staat bekend om de vele elektronica, gaming, anime en manga shops en we noemen het dan ook de nerd-wijk. We vinden o.a. een winkel waar ze onderdelen verkopen voor arcadekasten en een winkel waar oude Nintendo’s worden verkocht met allerlei spellen uit de jaren 80 voor spotprijzen.

De vrouwen in onze groep houden het hier niet zo lang uit en gaan een ander deel van de stad verkennen. Na een paar uur spreken we af bij Shimbashi waar veel eetgelegenheden zijn te vinden waaronder een Hooters; er zijn toch best wat westerse invloeden hier in Tokio. Uiteindelijk gaan we eten bij een Italiaans restaurant waar de gerechten een Japanse twist hebben. Zelf neem ik een risotto wat eigenlijk geen risotto is, maar toch wel lekker smaakt en heel pittig is.

We eindigen de dag in de lobby van het hotel waar we met een stapeltje kaarten gaan pesten. Helaas zit Manda naast me en heeft ze het geluk telkens flink wat jokers in haar hand te krijgen, dus al snel lijkt het alsof ik een Japanse waaier in mijn handen heb.

Tokio (1)

Vandaag gaan we naar Tokio! Rond een uur of 8 rijden we met de metro richting Kyoto Station waar ook de perrons zijn van de Shinkansen.

Deze treinen kunnen een snelheid halen van tussen de 240 en 300 kilometer per uur. Hierdoor kunnen we in iets meer dan twee uur tijd in Tokio zijn. Ter vergelijking, de bus zou er ruim acht uur over gedaan hebben. Tijdens de rit leek het me leuk om even mijn Runkeeper aan te zetten zodat ik kon zien hoe hard we ongeveer gingen. Daarnaast heb ik gelijk een nieuw persoonlijk record waar Usain Bolt een puntje aan kan zuigen.

Wanneer we rond het middaguur in Tokio aankomen gaan we eerst naar ons hotel dat in de wijk Ueno ligt. Aangezien het erg mooi weer is gaan we naar de Tokyo Skytree zodat we een indruk kunnen krijgen hoe groot Tokio wel niet is.

De Tokyo Skytree is met zijn 634 meter het hoogste gebouw in Japan en volgens de boekjes het op een na hoogste gebouw ter wereld. Alleen de Burj Khalifa (829.84 meter) moet het voor zich dulden. Er zijn twee observatiedekken; de eerste ligt op 350 meter en kost 2000 yen (20 euro), de tweede ligt op 450 meter en kost nog eens 1000 yen (10 euro) extra. Het duurt wel even voordat we naar boven mogen, want de rij is ontzettend lang. Het lange wachten (drie kwartier) wordt wel beloond met een prachtig uitzicht.

Tokio is de hoofdstad van Japan en vormt het centrum van de agglomeratie Groot-Tokio wat de grootste metropool is van de wereld met ongeveer 35 miljoen inwoners. Dat is wel te merken wanneer we op het observatiedek staan want waar we ook kijken, tot aan de horizon is het helemaal volgebouwd. We besluiten ook een extra kaartje te kopen voor de hoogste observatiedek, want we zijn er nu tenslotte toch.

We gaan hierna weer naar buiten en zoeken een 7-Eleven op om wat geld te pinnen. We halen gelijk wat Biru´s en gaan langs het kanaal op een bankje zitten met een mooi uitzicht op de Skytree. De zon gaat hier al rond een uur of 6 onder en we zien dan ook de verlichting van de toren aangaan wat een heel mooi effect geeft.

We gaan even terug naar ons hotel om onze koffers, die in de tussentijd gearriveerd zijn, op onze kamer te zetten. Daarna gaan we wat eten bij een soort food court waar ze ook pizza´s hebben. Het is wel weer eens lekker om wat anders dan Japans te eten. Vervolgens gaan we door naar de wijk Shibuya.

Deze wijk wordt vaak vergeleken met Times Square in New York en het heeft er zeker wat van weg. Hier vind je veel bekende winkelketens en ook het nachtleven vind hier grotendeels plaats. Maar het meest in het oog springend is toch wel het wereldberoemde kruispunt waarbij de verkeerslichten voor alle auto´s op rood gaan en de voetgangers een minuut lang vrij spel hebben.

We sluiten de avond af door nog even een drankje te doen bij een Ierse Pub met de naam “The World End”.

Kyoto (3)

We kunnen vandaag weer wat later opstaan. Onze koffers hebben we alvast ingepakt zodat deze vandaag met de express post naar Tokio worden gebracht. Morgen gaan we daar namelijk naartoe met de Shinkansen en het is niet praktisch om dan met zoveel bagage rond te zeulen.


We vertrekken rond 10 uur met Janneke, Rogier en Arjan naar Arashiyama. Hier heb je verschillende toeristische attracties waaronder Iwatayama Monkey Park. Ze hebben hier meer dan 170 macaque apen die wild rondlopen. Het park ligt op een grote heuvel waar je een mooi uitzicht hebt over Kyoto en het is nog een flinke klim om daar te komen. Boven aangekomen lopen we tussen allerlei wilde apen door naar een hutje waar we even kunnen zitten en de apen kunnen bezichtigen. De ramen zijn bedekt met een gaas waar de apen op kunnen klimmen en het is daardoor ook mogelijk om ze wat pinda’s te voeren.


We willen vervolgens verder de heuvel op klimmen om te kijken of we daar een nog beter uitzicht hebben. Op het pad liggen twee apen waarbij de een de ander ontvlooit en Jeff probeert hier een mooie foto van te maken met zijn telefoon. Hij komt alleen net iets te dichtbij want een van de apen springt met een keiharde schreeuw op en kijkt hem in een aanvalspositie doordringend aan. We besluiten dus maar weer naar beneden te gaan.


Beneden ligt een klein dorpje met wat winkeltjes en eetgelegenheden. Jeff vindt hier een drankjesautomaat waar ze ook Yakult hebben. Zijn darmflora presteert dus weer optimaal!


Kirsten is ondertussen ook onderweg naar Arashiyama dus we besluiten om even te lunchen terwijl we op haar wachten. Vervolgens gaan we met z’n allen naar het bamboe bos waar we door al het bamboe het bos niet kunnen zien.


Als we dit gezien hebben krijgen we een berichtje van Linda dat ze in Gion loopt na een dagje bij het ziekenhuis geweest te zijn vanwege haar reactie op de muggenbeten. Ben de reisbegeleider vertrouwde dat niet helemaal dus besloot dit te laten controleren. Via whatsapp spreken we rond 5 uur af bij de bar in Gion waar dan geheel toevallig het happy hour begint. Toch wel handig dat internet op reis van Vodafone. Voor 2 euro per dag mogen we hier 35 MB aan data verstoken. Iedereen die hier mobiel internet heeft zit in een aparte whatsapp groep met de veelzeggende naam “Japan”.


We eten gelijk ook even wat in de bar en gaan dan wat geisha’s spotten. Helaas lukt het weer niet om ze op de foto te zetten al zien we wel een luxe auto stoppen waar een geisha snel uitstapt en een huis binnengaat. Ook kunnen we een van de huizen naar binnen kijken en zien we een leerling-geisha zitten. We voelen ons wel een beetje Jan Papparazi. We ronden de avond af door, jawel, wederom aan de karaoke te gaan. We kunnen al bijna doorgaan voor ras Japanners.

Kyoto (2)

Vandaag gaat de groep een excursie doen naar de oude stad Nara. Wij trekken samen met Matthijs, Manda en Judy ons eigen plan. We starten met het manga museum. Dit museum bevat ruim 200000 dingen die te maken hebben met manga. Daaronder vallen ruim 40000 boeken die in de Wall of Manga staan gerangschikt op jaartal. Bezoekers mogen elk boek uit de kast pakken en lezen. Er zijn daarom ook veel plekken in het museum waar je even rustig kan zitten.


We gaan vervolgens door naar fushimi inari-taisha. Deze tempel staat voornamelijk bekend om het pad met de duizenden torii wat een indrukwekkend effect geeft. Je hebt bijna het idee door een tunnel te lopen.


We nemen de metro naar kyoto station en gaan in het kader van onze nerd dag een grote electronicazaak binnen die hier gevestigd is. Buiten staat een meisje de iPhone 5 te adverteren en daar moeten we uiteraard mee op de foto.


Binnen ontdekken we een winkel die vele malen groter is dan de mediamarkt. Ze hebben hier van alles. Van massagestoelen tot de nieuwste camera’s en tv’s. De prijzen zijn door de huidige wisselkoers helaas niet zo interessant. In Nederland ben je zeker een paar tientjes goedkoper uit.


Nadat we ons even hebben opgefrist in het hotel gaan we met de groep naar Gion om wat te eten. Wij eten wat barvoedsel met Judy en Kirsten bij highball. De rest gaat wat eten bij een traditioneel restaurant in de buurt.


’s Avonds gaan wederom aan de karaoke. Het lijkt zowat een verslaving te worden.

Kyoto (1)

Vandaag gaan we met de groep Kyoto verkennen. We bezoeken de gouden tempel Kinkaku-ji, de zen tuin Ryoan-ji waar we wat rotsen kunnen bewonderen, Nijo-jo wat hè kasteel van de slogan was en Sanjusangen-do waar we 1001 boeddhabeelden bezichtigen maar die we helaas niet op de foto kunnen zetten. Daarna heeft iedereen wel zo’n beetje last van het fenomeen tempel moeheid.


We lopen vervolgens naar Gion wat het geisha district is van Kyoto. Dit gebied is ook heel bekend geworden door het boek “Memoirs of a geisha” wat later verfilmd is. We komen een aantal nep geisha’s tegen die er speciaal staan voor de toeristen, want de echte vluchten weg zodra ze een camera zien. Ook zien we een aantal geisha-studenten die te herkennen zijn aan een enkele bloem in hun haar.


We belanden uiteindelijk bij de bar Highball waar men naast bier ook vele soorten whisky heeft. Ik besluit dat een keer te proberen en ga voor de kaku-bin. Het smaakt nog best goed ook. Daarna ga ik wel weer voor een biertje want de avond is nog jong.


We eten wat bij een restaurant genaamd blue ocean. Hier zitten we met z’n zessen (Matthijs, Manda, Jeffrey, Judy, Linda en ik) in een apart Japans kamertje met authentiek schuifdeur. Op tafel staat een iPad achtig apparaat waarmee we onze bestellingen kunnen doorgeven. Een aantal gerechten worden desondanks niet bezorgd dus we gaan toch nog met wat honger van tafel. Als echte cultuurbarbaren lopen we dus nog even langs de McDonalds om een burgertje te scoren.


’s Avonds gaan we langs de karaokebar Super Jankara wat weer een groot succes blijkt te zijn. Ons zangtalent lijkt ook met sprongen vooruit te gaan. Uiteindelijk belanden we bij de bar in het hotel waar de rest van de groep ook blijkt te zitten.

Himeji en Kyoto

Vandaag gaan we naar Himeji waar het witte reiger kasteel bezoeken. Dit kasteel dateert oorspronkelijk uit de 14e eeuw, maar kent haar huidige uiterlijk sinds de 17e eeuw. Helaas staat dit complex grotendeels in de steigers dus we kunnen het niet in volle glorie bewonderen. Wel krijgen we een indruk hoe het leven hier moet zijn geweest wanneer we door de gangen heenlopen.


We lunchen wat op het pleintje van Himeji en zien daar allerlei mensen verkleed als stripfiguur rondlopen. Er blijkt een of andere show te zijn wat best leuk is om naar te kijken. Het blijft met dit soort dingen wel een bijzonder volkje.


Na de lunch duiken we de botanische tuinen in. Hoewel de grote tuin die we laatst bezochten best mooi was, krijgen we hier pas het echte Japanse gevoel. Na elk bochtje zie je weer wat moois en alles wordt nauwkeurig bijgehouden door de vele tuiniers die hier rondlopen. We zien zelfs iemand de naadjes per stuk controleren van een naaldboom. Dan heb je wel een hart voor de zaak.


Uiteindelijk gaan we met de bus naar Kyoto waar we ’s avonds aankomen. We eten hier wat bij een restaurant waar je je bestelling kan plaatsen bij een grote automaat. Het kaartje wat je hieruit krijgt moet je afgeven bij een serveerster waarna je kan wachten totdat je eten wordt opgediend. Voordeel van deze werkwijze is dat je gelijk weg kan lopen als je klaar bent met eten.

Kurashiki (2)

Vandaag hebben we een vrije dag en gaan we met een klein groepje de stad verkennen. Onderweg komen we langs een kinderdagverblijf waar de kinderen een dansje moeten doen op de maat van de muziek. Tevens moeten ze in twee grote cirkels lopen maar dat gaat niet altijd even goed. De begeleidsters hebben hun handen er letterlijk vol mee om de kinderen op de juiste route te plaatsen.


We lopen eerst richting het oude centrum Bikan waar we kunnen zien hoe de stad er vroeger uitzag. Ook toen had je blijkbaar al ontzettend veel toeristenwinkels. Het toppunt is toch wel een winkeltje waar ze alleen katten en hondenspullen verkopen. Er wordt zelfs een kerst cd afgespeeld waarbij je katten de tekst hoort miauwen. Helaas was deze uitverkocht.


Vervolgens zijn we richting wat tempels gelopen waarbij we gelijk flink werden belaagd door een zwerm muggen. Vooral mijn beide enkels hebben het flink moeten ontgelden. Een deel van ons groepje gaat kijken naar een bruiloft die plaatsvindt in een tempel terwijl een ander deel de overdekte winkelstraat gaat verkennen. Ik ga samen met Judy richting een apotheek om wat anti-muggen spul te halen voor iedereen. Ook hier spreken ze amper engels en moeten we met gebaren en het wijzen naar de muggenbulten duidelijk maken wat we willen.


We zoeken weer de rest van de groep op en lunchen wat bij een tentje waar je een soort boerenomelet krijgt maar dan Japanse stijl. Daarna slenteren we nog wat door het stadje maar komen snel tot de conclusie dat we het wel een beetje gezien hebben. Iemand oppert het idee om een karaokebar te bezoeken en al snel vinden we er een bij het station. Het blijkt dat alle hokjes op dat moment vol zitten maar dat er over twintig minuten wel plek is. We nemen tegen die tijd plaats in een hokje waar ruimte is voor ongeveer 8 personen en een geluidsinstallatie aanwezig is waar je U tegen zegt. Top artiesten zoals Elvis Presley, Tom Jones, Queen en 50 cent komen voorbij en we zingen vol overgave mee.


’s Avonds eten we wat bij een steakhouse waar je o.a. hamburgers en biefstukken kan bestellen. In plaats van stokjes krijgen we hier weer de oude vertrouwde mes en vork. We borrelen vervolgens nog wat na in de hotel lobby.

Kurashiki (1)

Vandaag zitten we in Kurashiki en hier verblijven we een paar dagen. We zitten in een leuk hotel waarbij we ook gratis ontbijt hebben. Naast rijst en vis kunnen we hier ook broodjes met jam eten. Voor dat laatste ga ik.


Om 8 uur vertrekken we met de groep en gaan we lopend naar het station. Ons reisdoel is het station van Soja waar we fietsen huren om de Kibi vlakte te verkennen. Onze reisleider Ben is tijdens de treinreis alleen zo druk in gesprek dat we dit station missen en we bij het volgende station weer de trein terug moeten nemen. Je kan merken dat de Japanners kleine mensen zijn want mijn fiets mag dan wel een van de grootste maten zijn, maar het voelt nog steeds alsof ik op een kinderfiets zit.


De tocht is erg mooi. We fietsen langs Japanse rijstvelden en door kleine dorpjes. Tevens komen we langs twee tempels die we gaan bezichtigen waarbij de laatste erg mooi is met Japanse tuinen. Bij de eerste komen we nog een monnik in functie tegen waarmee sommigen op de foto gaan.


Volgens de planning van shoestring (onze reisorganisatie) hebben we ’s middags een vrije dag en gaan we morgen naar de koraku tuin met een extra excursie. Dit kost ons dan wel 35 euro terwijl we er ook zelfstandig met de trein naartoe kunnen voor 250 yen (2 euro 50). Een deel van de groep besluit dat laatste te doen waaronder Jeff en ik. Hierdoor slaan we wel het andere deel van de excursie over waarbij we een eiland met kunstwerken zouden bezoeken maar dat nemen we voor lief.


Wanneer we richting de tuin lopen komen we een winkelcentrum tegen met een Nederlandse en Amsterdamse vlag. Onze interesse is gewekt en we lopen een klein stukje het winkelcentrum in waarbij we wat Nederlandse invloeden zien zoals grachtenpanden, grote tulpen en een kerktorentje. Het is dat de Japanse versies van Nick en Simon er niet rondliepen ander zouden wij er ons flink thuis hebben gevoeld.


De tuin zelf behoort volgens de reisboekjes tot een van de mooiste in Japan en dat kan best kloppen. Het is erg groot en je kan er in principe uren spenderen. Wij doen het in een wat sneller tempo omdat het al wat aan de late kant is en de tuin om 18:00 dichtgaat. Desondanks zien we heel veel van de tuin.


Na zessen keren we weer hotelwaarts en eten we wat bij een restaurantje vlakbij het station van Kurashiki. Het is eigenlijk een bar waar je aan zit waar je allerlei kleine gerechten kan bestellen wat je vervolgens met je stokjes opeet. We raken al snel in gesprek met andere gasten die aan een tafeltje zitten en het vertaalboekje van Matthijs en Manda maakt daardoor flinke overuren. Gedurende de maaltijd krijgen we ook gerechten van hun aangeboden waaronder tofu en sake. Tevens raak ik “in gesprek”met een Japanner die naast mij zit waarbij het veelal met gebroken Engels gaat of gebaren. Ik laat hem onder andere met Google Streetview zien waar ik woon en hij laat zijn woning zien. De technologie staat voor niks tegenwoordig.


Middels sms contact hebben we een ander deel van de groep laten weten waar we eten. Wanneer wij klaar zijn komen ze net aan en kunnen ze het stokje van ons overnemen. De restaurant houder heeft waarschijnlijk zelden zo’n winstgevende avond meegemaakt.

Na ons in het hotel wat opgefrist te hebben gaan we zoeken naar een kroegje of clubje. We belanden bij club 557 wat bijna leeg blijkt te zijn. Gelukkig zijn wij met een aardig aantal en brengen we daar verandering in. Matthijs en ik zien wat dartborden en besluiten een potje te doen. Al snel worden we uitgedaagd door twee Japanners en zitten we in een internationale match. We doen flink ons best voor Hare Majesteit en het wordt uiteindelijk erg close. Helaas verliezen we het potje op 7 punten na.


Wanneer we willen afrekenen komen we tot de ontdekking dat we per persoon 300 yen (3 euro) tafelrecht moeten betalen in Japan. Veel Japanners zitten blijkbaar aan de bar om dat te ontlopen. We denken eerst dat we genaaid worden maar nadat Janneke zelfs telefonisch contact heeft gehad met de eigenaar blijkt het toch echt een Japanse gewoonte te zijn. We voldoen het openstaande bedrag maar en gaan daarna slapen.

Hiroshima

Vanochtend ontbijten we om half acht. We krijgen een Engels ontbijt aangezien er niet genoeg animo was voor de Japanse versie. Vervolgens doen we een boswandeling en zien we indrukwekkende rotspartijen. Het is vandaag weer bloedheet, zelfs in de schaduw, dus het is maar goed dat we veel water mee hebben. Rond half twaalf vertrekken we met de bus richting Hiroshima.


Wanneer we daar arriveren gaan we richting het Children’s Peace Monument. Daar zijn allerlei vitrines opgesteld met duizenden papieren kraanvogels. Tevens staat er een standbeeld van een meisje die haar armen uitstrekt naar een papieren kraanvogel boven haar.


Het is gebaseerd op het verhaal van een 9 jarig meisje die overleed aan de gevolgen van de bom. Ze geloofde dat ze zou genezen als ze 1000 kraanvogels zou vouwen, maar het lukte haar niet om dat af te maken.


We lopen vervolgens richting het Peace Memorial Museum en zien onderweg de restanten van een gebouw met een koepel die is blijven staan toen de bom viel. Tevens zien we de Peace Flame die zal blijven branden totdat alle atoomwapens in de wereld afgeschaft zullen zijn.


Bij de Peace Flame lopen veel schoolkinderen rond die westerse toeristen een vragenlijst geven met de vraag wat wij vinden van wereldvrede en wat we daar van vinden. Aangezien er een meisje voor me staat die haar leeftijd nog op twee handen kan tellen besluit ik de antwoorden simpel te houden en geen politieke discussie te starten. Als beloning voor het antwoorden vouwt het meisje met veel bedrevenheid een papiertje om tot een bloem en mag ik deze houden.


Op 6 augustus 1945 om 8:15 ’s ochtends liet het amerikaanse vliegtuig “Enola Gay” de atoombom “Little Boy” vallen op Hiroshima. Een groot gedeelte van de stad werd letterlijk weggevaagd en naar schatting 70.000 mensen lieten het leven door de explosie en de branden die daarop volgden.


Het Peace Memorial Museum bevat een grote expositie hoe dit kon gebeuren, wat er allemaal afspeelde op die 6 augustus in Hiroshima en wat de gevolgen waren. We zien wat indrukwekkende dingen waaronder een half gesmolten kinderfietsje, een horloge die stil is blijven staan op 8:15 en een stenen trap van een gebouw waarop je een schaduw kan zien van een Japanner die daarop zat toen de bom afging. De flits was zo fel en heet dat het dit tot resultaat had.


Na het museumbezoek gaan we naar Hiroshima Castle. Oorspronkelijk was deze gebouwd in 1590 maar het werd verwoest in 1945. De nieuwe versie komt uit 1958.


Het is weer bloedheet dus we lopen op een rustig tempo door het complex. Vanuit de wachttoren hebben we een mooi uitzicht over de stad en kunnen we wat foto’s maken. Tevens mag Jeff zich even wanen als een echte samoerai.


’s Avonds eten we met de complete groep wat bij een klein restaurantje en krijgen we okonomiyaki; een gerecht van deegwaar bereid op de plaat met veel groenten en vlees of vis naar keuze. Het smaakt allemaal weer erg goed.


Na het eten stappen we weer in de bus en gaan we naar Kurashiki.