Dat is ook wel eens enerverend om mee te maken, rijden in de spits in Italië. Je moet je rijstijl wel een beetje Italiaans maken om een beetje door te kunnen rijden. Het is namelijk een grote chaos in Verona als we op zoek gaan naar de Autostrada. Uiteindelijk bereiken we het tolplein van Verona noord en sturen richting Milaan. Op de borden zie je de hele vakantie al mooie plaatsnamen voorbij komen. Italië is best wel een bekend land. Bij Milaan ontstaat er iets van file, maar na het derde tolplein, als we richting noorden gaan, wordt het weer rustiger. We bereiken daarom al snel de grens bij Chiasso. We kunnen zo doorrijden, dat had ik niet verwacht in deze tijd. Het uitzicht wordt weer bergen en meren.

We rijden over de A2 naar het noordwesten, dus eigenlijk steken we schuin door Zwitserland. Bij de Gotthard kiezen we voor de tunnel in plaats van de pas. Die hebben we al eens gedaan met Jennifer en is erg mooi.

De tunnel is 17 km lang dus we zien even niets van het landschap. Na de tunnel maken we even een sanitaire/koffiestop. Als we weer verder rijden komen we veel plekken tegen welke we al gezien hebben. Alleen Emmen had ik nog niet eerder meegekregen. Hier uit het dal komt natuurlijk de beroemde en lekkere kaas Emmenthaler vandaan.

Ook bij Basel kunnen we zo doorrijden bij de grens dus we komen om 14:45 al aan bij ons hotel. Na het inchecken gelijk de stad in. Het is nog steeds mooi weer. Daar hebben we het deze vakantie enorm mee getroffen. Eerst schrikken we, want overal liggen pleinen open en staan er steigers. Niet echt het uitzicht wat je wilt hebben. Maar na een minuut of tien lopen komen we de oude stad en daar is het weer als vanouds. Freiburg is een mooie stad.

De trottoirs zijn hier gemaakt van kleine kiezelsteentjes en overal zie je mozaïeken en patronen ingelegd. Het is ook een studentenstad dus aan horeca geen gebrek.