’s Morgens om 8 uur kwamen we aan op Schiphol, waar we gelijk zagen dat onze vlucht een vertraging had opgelopen. In plaats van 11:15 vertrok onze vlucht pas om 13:30.
Het ongemak werd direct vergoed met een paar vouchers waarmee je wat te eten kon kopen. Deze hebben we natuurlijk optimaal gebruikt.

Om 13:45 maakte de boeing 767 zich los van pier G-4, en was onze vakantie echt begonnen. De films aan boord waren vermakelijk. Vooral The Italian Job viel in goede aarde.

We kwamen om 16:00 lokale tijd in Chicago aan. Er waren een hoop passagiers die problemen hadden met hun aansluiting, dus die mochten als eerste van boord.
Onze vlucht was op Schiphol al overgeboekt, dus wij hadden geen haast.
De douane-passage gaf geen problemen. Dit komt natuurlijk door de goede relatie tussen Nederland en de VS sinds Jéép de Hoep Schééfer benoemd is bij de NAVO.
Op de C terminal weer door de security check. Deze keer mochten we de laptop apart op de band leggen en de schoenen uitdoen.

Even wat gegeten bij een food court, en vervolgens om 17:45 de vlucht genomen naar Orlando. Onderweg een hoop turbulentie door verschillende onweersbuien.
Om 22:00 lokale tijd kwamen we aan op het vliegveld van Orlando.
De auto vervolgens opgehaald bij Hertz waar ze ook weer een grotere stapel papierwerk hebben gekregen doordat de eerste 2 aangeboden auto’s niet naar wens waren.
We hebben nu een bronskleurige Ford Taurus.

Na een half uur rijden kwamen we aan bij het Travellodge hotel in Kissimmee, wat we vanuit Nederland al gereserveerd hadden.
Nog even wat drinken en om 01:00 lokale tijd gaan we slapen.

Na een redelijke nachtrust zijn we bijtijds opgestaan, en hebben ontbeten in het hotel.
All you can eat for $3.99, maar dat hebben we beperkt gehouden omdat het aanbod nogal tegenviel.
De jetlag valt tot nu toe mee, maar toch maken we er vandaag een rustig dagje van.

We zijn aan de gang gegaan met het reisverslag, en hoewel er wat problemen waren om een en ander online te krijgen is dit toch gelukt. De telefoon heeft een RJ-11 aansluiting, dus de stekker losgehaald, de laptop aangesloten en inbellen via een lokaal telefoonnummer van Compuserve. Alles werkt gelukkig naar wens, want we hebben ook al e-mail ontvangen. Gelijk even de voetbaluitslagen bekeken, want inmiddels zijn die ook al bekend. Ajax heeft met 6-0 gewonnen dus dat zit wel goed.

We gaan de buurt verkennen met de auto, want lopen is niet te doen hier.
Al rijdend richting Orlando komen we de ene na de andere bekende attractie tegen.
We belanden in de Florida Mall, een van de vele winkelcentra hier. Bij de foodcourt tellen we 17 verschillende counters waar je wat kan bestellen, om het daarna op het plein te nuttigen. Daarna diverse winkels bekeken, waarbij ons opviel dat veel dvd’s in Nederland goedkoper zijn dan hier.

Bij Sears op de tv afdeling nog een stuk van de Formule 1 in Indianapolis gevolgd.
Het einde konden we niet zien, want als we terug komen blijkt er honkbal uitgezonden te worden op het sportnet.
Buiten gekomen lopen we tegen een muur van warmte aan. Het is inmiddels ook wat gaan regenen. We sturen naar de Walmart om wat voedsel en drinken in te slaan.
De Walmart is een soort winkelcentrum op zich. Er worden over de 100.000 artikelen verkocht zoals de normale supermarkt producten maar ook kleding, fietsen en wapens!

We kopen o.a. een Coleman koelbox voor $9,34 dus onze drank blijft straks lekker koel.Bij het hotel aangekomen blijkt het al weer avond te zijn.Nog even alles op internet zetten en dan naar bed want de oogjes beginnen alweer zwaar te worden.

Op tijd vertrokken we vandaag naar Kennedy Space Center. We zijn er inmiddels aan gewend dat alles in Amerika groot is maar dit complex is gigantisch.
Bij binnenkomst kregen we direct te maken met een uitgebreide veiligheidscontrole.

Vervolgens zijn we gelijk met de tourbus meegegaan. Rijdend over het complex krijg je uitgebreide informatie. De eerste stop was een observatiecentrum bij het lanceercomplex van de spaceshuttle. Vanuit het assembleer gebouw wordt de shuttle met een snelheid van maximaal 1 mph naar het lanceercomplex gereden, een afstand van 3 1/2 mijl.
Hier is ongeveer 8 uur voor nodig.

Elk kwartier vertrekt er een bus naar de volgende stop, het Apollo / Saturn Center.
De originele controlekamer is hier te bezichtigen en er wordt een lancering nagebootst, compleet met licht en geluidseffecten. Vervolgens kom je in een hal waar de Saturn raket is te bezichtigen samen met allerlei capsules.

Er zijn ook hier weer diverse voorstellingen, en je kan zelfs op de foto in gewichtsloze toestand. Als de tourbus je weer terug bij het bezoekerscentrum heeft gebracht valt hier ook nog zeer veel te zien. Vandaag was Walt Cunningham (een Apollo 7 astronaut) aanwezig om zijn boek te signeren en vragen te beantwoorden.

In het Launch Status Center werd er een demonstratie over Space Shuttle Orbiter tegeltjes gegeven. Deze tegeltjes bestaan uit 10 % silicone en 90 % lucht en dienen de Orbiter te beschermen bij terugkeer in de dampkring.
Er werd een gasvlam op de tegel gericht terwijl de man het met zijn blote hand vasthield. De tegel werd vuurrood maar de man gaf geen krimp, dus het isolerend vermogen is indrukwekkend. Toen de vlam weggehaald werd, verdween de vuurrode gloed en koelde de tegel snel af.

Omdat het al laat geworden was zijn we verder gegaan naar het U.S. Astronaut Hall of Fame. Dit is een museum waarin alle Amerikaanse astronauten worden geëerd.
Ook zijn er interactieve demonstraties, zoals een G-krachten turbine en een Space Shuttle Orbiter landings simulator.

Inmiddels was het al sluitingstijd, dus moesten we de zaak verlaten.
Eigenlijk is 1 dag dus te kort om alles te bezichtigen. Zo hebben we de IMAX films moeten laten schieten, net als een paar exposities. Het is wel mogelijk om je kaartje te laten stempelen zodat je de tweede dag nogmaals naar binnen kan.
Als je de tijd hebt is dat beslist een aanrader.

Vandaag vertrekken we uit Orlando, en beginnen we met de coast to coast trip.
Auto ingeladen, goed opgelet dat we niks hebben laten liggen. Vervolgens uitchecken, en zijn we gaan rijden. Onderweg zijn we maar wat gaan eten, want we hadden nog geen trek.

Het is even zoeken naar de juiste richting, maar zonder veel problemen komen we op de Florida Turnpike, en is het alsmaar rechtuit rijden. Hebben we gelijk de mogelijkheid om alle knopjes van de auto uit te proberen. Ook hebben we voor de eerste keer getankt.
Dat kostte maar $1,49 per gallon. Dat is omgerekend ongeveer 45 eurocent per liter.

We zijn doorgereden tot Tallahassee waar we een motel gezocht hebben.
We hebben vervolgens de stad verkend, maar dat viel behoorlijk tegen.
De omgeving zag er rommelig uit, en een echt centrum konden we niet ontdekken.
Het weer is hier wel beter dan in Zuid-Florida. De zon schijnt hier volop, terwijl we in de omgeving van Orlando regelmatig regen hadden.

In het motel hebben we nog gebeld naar Houston om een Level 9 Tour te reserveren voor vrijdag bij NASA. Dit gesprek nam nogal wat tijd in beslag, vooral omdat de helft van het gesprek bestond uit het spellen van onze namen. Er was gelukkig nog wel plek, want er kunnen elke dag maar twaalf mensen de tour doen.

Vandaag zijn we via Alabama en Missisippi in New Orleans (Louisiana) gearriveerd. Onderweg zijn we in een andere tijdzone belandt en hebben we de klok een uur terug gezet.

Totaal hebben we vandaag ongeveer 376 mijl gereden. Dat lijkt veel, maar doordat het verkeer op de Interstate over het algemeen erg rustig is, stuur je ongemerkt heel wat mijlen weg.

We hebben vanmorgen rustig aan gedaan.Eerst gratis koffie gedronken in het motel en daarna getankt voor $1.69/gallon.We hebben onderweg gegeten, dat bevalt ons beter.
Na een voorspoedige trip door een moerassig gebied kwamen we om 14:00 aan bij het Super 8 motel in New Orleans. We hadden dit motel gisteravond op internet opgezocht en gereserveerd. Handig als je een notebook mee hebt op reis.

Het motel ligt gelijk aan de afrit van de Interstate 10, vlakbij het centrum en is van goede kwaliteit. We hebben een VIP pas van Super 8, waarmee je 10 % korting op de kamerprijs krijgt.De dame bij de receptie kon ons uitgebreid informeren over parkeren in de stad en wat er allemaal te bezichtigen is.

French Quarter (met Bourbon Street), Superdome, French Market en de Riverwalk zijn wel de touristische trekpleisters. We hebben een paar uurtjes rondgelopen en wat gegeten in New Orleans.Het is voor ons meer een tussenstop op weg naar Houston, ons volgende reisdoel.

‘s Avonds het reisverslag weer bijgewerkt, ook hier weer geen problemen met inbellen.

Perfect geregeld die gratis local calls, moeten ze in Nederland ook invoeren!

We beginnen aan de 2e etappe naar Houston, een afstand van ongeveer 385 mijl.
Er wordt behoorlijk aan de weg gewerkt onderweg, maar gelukkig staan de file’s alleen aan de andere kant van de weg.

Als we de grens tussen Louisiana en Texas gepasseerd zijn stoppen we bij het visitor-centre om wat kaarten en folders uit te zoeken.Terug op de interstate ontdekken we dat er een plaats genaamd Nederland in de buurt is gelegen. Het lijkt ons leuk om daar een kijkje te nemen.
Op het eerste gezicht ziet het er wat vervallen uit, maar als we wat verder door rijden valt dat toch wel mee. Het plaatsje heeft zelfs een mall.We eten wat bij de locale vestiging van Subway, een soort broodjeszaak.
Doordat de amerikanen vaak nogal wat gewicht meetorsen, is er een gezond eten cultuur aan het ontstaan.Subway springt hier handig op in. Je kunt er zelf een sandwich laten samenstellen en tijdens het consumeren kan je op het servetje, op de frisdrankbeker en op de posters lezen hoe weinig calorieën je maar binnenkrijgt.
De broodjes smaken prima en daar gaat het ons om.Als we weer verder rijden krijgen we na een uurtje de skyline van Houston te zien, erg mooi. Ook hier blijkt weer dat er in amerika niet op een snelweg meer of minder wordt gekeken, want als op een bord spaghetti liggen de fly overs om het centrum van Houston.Wij vinden het allemaal erg indrukwekkend en zo mooi dat we bijna vergeten op te letten of we wel de goede afslagen nemen. Op de file informatieborden kan je aflezen hoeveel minuten je nog nodig hebt naar je afslag. Ziet er gelikt uit en het klopt ook nog.We checken in bij de Quality Inn schuin tegenover de NASA.’s Avonds hebben we voor het eerst problemen met inbellen en lukt het niet om verbinding met Internet te krijgen.
Dat is wel balen maar rond 23:00 lukt het toch om even in te bellen met een lage snelheid.

Klokslag 10:00 stonden we bij de ingang van Space Center Houston.
Eerst de gereserveerde kaarten voor de level 9 tour opgehaald en na de security check naar binnen. De level 9 tour is een uitgebreide rondleiding over het complex van de Nasa, en brengt je op plaatsen waar de normale tour niet komt.
Na 11-9 was er een bezoekersverbod uitgevaardigd, maar vandaag de dag is er weer een rondleiding mogelijk, zij het in beperkte mate. Per dag mag er maar een groep van 12 personen de tour volgen en gelukkig hoorde wij vandaag bij die 12 personen.

De tour zou om 11:45 beginnen dus we hadden tijd voor een documentaire over de astronauten opleiding. Ook was er een demonstratie van een spaceshuttle lancering met veel rook- en geluidseffecten om het zo goed mogelijk te simuleren.
Daarna gingen we naar het startpunt van de tour en maakten we kennis met Jim en Luann.Luann en Jim waren onze hosts van vandaag en Jim had een goed gevoel voor humor dus dat beloofde een leuke dag te worden.

De eerste stop was het personeelsrestaurant waar we lunch kregen. Daarna reden we het terrein af naar de Boeing vestiging in Houston. Hier ligt een groot bassin waar de astronauten oefenen met werken aan het ruimtestation. Om werken onder gewichtsloze toestand te benaderen wordt er onder water geoefend. We zagen hier hoe een astronaut van zijn pak werd ontdaan, met behulp van 3 man. Deze astronaut zal met de eerstvolgende shuttlemissie meegaan, wat waarschijnlijk in de zomer van 2005 zal zijn.

Vervolgens weer terug naar het NASA terrein waar we de originele controlekamer van de Gemini-, Apollo- en de eerste spaceshuttle missies kregen te zien.
Deze controlekamer heeft ruim 30 jaar dienst gedaan, maar door de moderne techniek was het nodig om een nieuwe Mission Control Center te bouwen.
Ook dit centrum kregen we in bedrijf te zien want hier wordt het internationale ruimtestation ISS begeleid. Dit station cirkelt in ongeveer 90 minuten om de aarde.

De volgende controlekamer was bestemd voor de spaceshuttle vluchten, en hier werd een vlucht gesimuleerd. Er wordt heel wat afgeoefend in Houston.
Verder kregen we nog de vacuüm testkamer te zien waar alles wat de ruimte in gaat getest wordt onder vacuüm. Zo werd hier ook de Mars Exploration Rover getest.

In een andere ruimte zagen we een astronaute (een payload specialist) oefenen met de robotarm die aan een orbiter vastzit. De Nasa is ook bezig met het ontwerpen van robots, en ook daar kregen we een impressie van.
Vervolgens nog naar Hangar X gegaan waar de X-38 staat.
Dit is een onvoltooid ruimtevoertuig dat een kleine groep mensen kan vervoeren.

Vervolgens weer naar buiten naar Rocket Park waar een originele Saturn 5 met Apollo capsule staat. Dit was de Apollo 18 die op het laatste moment gecanceled werd.

Kortom over elk gebouw wat we zagen was wel een wetenswaardigheid te vermelden.16:30 waren we weer terug bij het hoofdgebouw waar we de expositie nog bekeken hebben.
Als volgend jaar de lancering van de Space Shuttle Atlantis plaatsvindt, zullen we daar toch anders naar kijken dan in het verleden.

Het leek ons een goed plan om vandaag downtown Houston te verkennen.
Daar aangekomen, leek het wel alsof iedereen nog sliep, hoewel het al 11:00 was.
Nadat we de kaart erbij pakten, zagen we dat het toch echt het “Historic Downtown” was.
We zaten goed alleen was het centrum uitgestorven. Zelfs de restaurants waren in het weekend gesloten. Winkels waren er ook niet, alleen kantoorgebouwen.
Op sommige plekken waren er wel wat wegwerkers bezig.Vervolgens een paar keer op en neer gereden, en wat mooie plaatjes geschoten.De bevolking bleek vandaag te winkelen in de Malls die rondom Houston in de buitenwijken lagen, want daar was het wel erg druk. Down town Houston viel ons erg tegen, dus we besloten om richting Galveston te rijden. Dit is een plaatsje aan de Golf van Mexico.
Hier richt men zich op de visserij en natuurlijk de olie industrie. Het zag er wel leuk uit en we parkeerde de auto bij de haven. In de haven lagen diverse boorplatforms.
Een daarvan was ingericht als museum.We vonden het een interessante expositie. We zijn een stuk wijzer geworden over het ontstaan, de opsporing en de winning van olie en wat er zoal met olie gedaan kan worden. We verlieten het platform tegen sluitingstijd.
Op de kade was ook nog een uitstalling van mooi opgepoetste auto’s met hun trotse eigenaren te zien. Bij een Ford Mustang bleek zelfs het spruitstuk onder de motorkap verchroomd te zijn. Sommige mensen blijken heel ver te gaan in hun liefde voor de auto.

We waren weer vroeg wakker vandaag. Alles ingepakt, uitchecken en op weg naar Dallas, onze volgende stop.Op de weg tussen Houston en Dallas zagen we een enorm standbeeld van Sam Houston, de eerste president van wat toen nog een onafhankelijk Texas was. Het beeld was zo hoog als de bomen en erg impossant.

Het was weer schitterend weer, maar volgens the Weather Channel konden we in Dallas regen verwachten. Dit bleek ook zo te zijn en zoals alles groot is in Amerika was dat ook met deze bui het geval. In no time zag je geen hand voor ogen meer en kropen de auto’s achter elkaar over de Interstate 45.

Omdat we moesten tanken draaiden we de snelweg af naar een Texaco pompstation.
Daar had het dak last van lekkage dus even opgelet waar de auto zo droog mogelijk stond. Als we na het tanken de snelweg weer opgaan, komt al snel de zeer mooie skyline van Dallas in zicht. We rijden aan de westkant om de stad richting I35.

Aan de rechterkant zien we het Parkland Hospital waar de neergeschoten president John F.Kennedy naar vervoerd is. Hij is daar ook overleden.Even verder verlaten we de snelweg en checken we in bij La Quinta Inn & Suites.Als we de kamer binnengaan blijkt dit geen verkeerde keus te zijn. De kamer is ongeveer 40 m² en van alle gemakken voorzien.
Een bankstel, bureau, keukentje, en zeer veel ruimte.

We verlaten het hotel weer en gaan Dallas verkennen. Als eerste belanden we in file bij het Texas Stadium waar net de NFL wedstrijd tussen de Dallas Cowboys en de Arizona Cardinals was geëindigd in een 24-7 overwinning voor Dallas.
De stad ziet er stukken gezelliger uit dan Houston, veel mooie gebouwen en historische plaatsen.

We rijden alvast langs het Sixth floor museum. Morgen gaan we dit bezoeken want daar is nu te weinig tijd voor. Zo te zien heeft de stad genoeg te bieden.
Gelukkig is het inmiddels weer droog geworden en breekt de zon af en toe weer door.
We eten wat in de stad en gaan weer terug naar het hotel.
Morgen valt er weer veel te zien.

Na eerst in het hotel ontbeten te hebben gingen we op weg naar de Southfork ranch.
Het leek ons wijs om eerst de stad uit te rijden in verband met de files richting centrum.
De Southfork ranch is bekend van de tv serie Dallas, van begin jaren 80.De ranch ligt in de wijk Parker ten noordoosten van Dallas, dat is ongeveer 30 minuten rijden van ons hotel. De ranch leek wat kleiner over te komen dan op tv maar dat kwam door gebruik van speciale lenzen tijdens de opnames. Het beeld werd zo’n 3 keer groter gemaakt dan in werkelijkheid. Na een introductie waren we in de gelegenheid om rond te lopen door het huis en over de ranch.Daarna gingen we op weg naar het eigenlijke doel van deze stop, Dealey Plaza.
Op die plek is op 22 november 1963 een fatale aanslag gepleegd op de toenmalige president van de Verenigde Staten, John F. Kennedy.

Vanuit het raam op de 6e verdieping van de Texas School Book Depository building werd er vermoedelijk door Lee Harvey Oswald geschoten. Dit gebouw is nu ingericht als The Sixth Floor Museum.Hier is een indrukwekkende expositie van deze gebeurtenis te zien.
De expositie begint met de beginjaren van het presidentschap van Kennedy en vervolgens wordt zeer nauwgezet uiteengezet wat er op 22 november en de dagen daarna is voorgevallen. Als je zo rondloopt op die plek geeft dat wel een griezelig gevoel.

Er blijven veel vragen onbeantwoord. Zo zijn er theorieën dat Lee Harvey Oswald alleen heeft gehandeld, maar ook dat er door meerdere schutters is geschoten.
Eenmaal weer buiten hebben we de omgeving uitgebreid verkend.
Op de plek van de fatale hoofdschot is een kruis op de weg geschilderd.
Ook zagen we de plek op Grassy Knoll waar de beroemde Zapruder film is geschoten. Deze meneer Zapruder, een kleermaker, heeft als enige de hele rit langs Dealey Plaza gefilmd en zijn film is naderhand beeld voor beeld geanalyseerd.
Naderhand bleken er enkele frames te zijn verdwenen, wat de complot theorieën weer aanwakkerde.De moord op president Kennedy bleek voor de Amerikaanse samenleving een grote schok en het begin van een roerige periode in de jaren zestig.